Kazım Koyuncu Kalbimizdesin

[28TS61]

Mekanın cennet olsun

amin......

[Murat']

mekanın cennet olsun kazım abi

[macka61]

çok iyi bir insan ve sanatçıydı mekanı cennet olsun her zaman kalbimizdesin

[Melis 61]

Seni çok özlüyoruz Kazım abi... Keşke Trabzonspor daha iyi yerlerde olabilseydi de sen de daha rahat uyusaydın. Trabzonsporluluğun anlamını bana babamdan sonra en iyi anlatan insan sensin.

İnan hiç unutmuyorum. Trabzonspor bir isyan ateşidir, başkaldırıdır. O bize güçsüzlerinde güçlülere karşı birşeyler yapabileceğini göstermiştir...

Mekanın cennet olsun Kazım abi... Seni hiç unutmayacağım. Trabzonsporu bizler her zaman yaşatacağız. Sevgimizle büyüteceğiz. Tıpkı senin gibi.

[hüseyin1975]

Dün Aksam TRT'de Konserini izledim ve izlemeye doyamadim.
Iyi vardin.
Keske halen aramizda olsaydin.

Mekanin Cennet olur Insallah.

[turgi]

bir trabzonspor oldugu sürece bir kazım koyuncu da olacaktır seni seviyorum canım abim içimde yaşatmıs oldugum trabzon sevgisini daha da kat kat arttırdın başım dik ve gururlu peşinden geliyorum ve bu takımı seviyorum...
ben trabzonsporluyum ihtilallerin takımıyız
biliyorum sen burda dünyada bir yerdesin ve hepte orda kal bizleri uzaktan izle...

[pReN@_61]

Mekanı Cennet Olsun,nur içinde yatsın...

[turgi]

resmi site bile 2 satır yazı yazmıs cok utanç verici yaa bari biraz saygınız olsun siteyi böyle görünce hemen kapattım dedum kendime foruma giriyom orda daha iyisi vardır diye bird ne görüyüm daha sayfa acılmadan kocaman bi kazım koyuncu posteri walla emegi gecen her arkadasa teşekkür ediyorum saolın dostlarım gercek trabzonlu gercek karadenizli gercek kazımgı gençlik burada...
ruhu şad olsun cennet mekan topragı bol olsun

[Kamil Çakmak]

bugun şarkısını dinlerken gözlerim doldu. ruhun şad, mekanın cennet olsun.

[Burçak]

Mekanın cennet olsun. Nur içinde yat

[SDanışmaz]

Mekanı cennet oLsun

[61_dnc_TS]

http://www.youtube.com/watch?v=LklImh0GQVw&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Ekalearkasi%2Enet%2Fvbulletin%2Fshowthread%2Ephp%3Fp%3D21531

çılgınlar kazım koyunucunun yanındaydı

[coskun0661]

seniii asla unutmayacagız ..her zman kalbımızdesinnn..

[Erman]

2004 ODTÜ Bahar Şenlikleri. Öğrenciliğimin son demlerini, dışarıdan gelip bakanların "kötü kokulu su birikintisi" diye niteledikleri, aslında gerçekten de öyle olan fakat biz ODTÜlülerin ısrarla "ODTÜ deresi" olarak nitelediğimiz şeyi bir vadi gibi sarmalayan çimlerle paylaşıyordum. Orhan Veli'nin şiirindeki aşifteye nispet edercesine boylu boyuna uzanmışım yeşilliklere.

Karşımdaki platformda saçma sapan bir metal grubu, Iron Maiden'in o muhteşem Hallowed Be Thy Name'ini terbiyesizce iğfal etmekle meşgul. Benim yine de keyfim yerinde. Etrafıma boş boş bakınıyorum, sanırım biraz da bu öğrenci olarak geçirdiğim son bahar şenliği olduğu için.

Her tür gürültünün ilginç bir salata oluşturduğu bir noktaya ermiştik ki çok sevdiğim bir arkadaşımın dürtmesiyle tekrar dünyaya döndüm:

- Erman, sen ne arıyorsun burada?

Ne demek "ne arıyordum"? Etrafıma bakındım, bu bir metal konseriydi ve ben de metali severim her ne kadar karşımda yeteneksizliğin muhteşem bir resitali icra edilse de. Kısa bir duraklamadan sonra cevap verdim:

- Ne var ki?

O güzel yüzdeki gülümseme bir anda kayboldu.

- Aa! Bilmiyor musun, Stadyum'da Kazım Koyuncu konseri var?

- Kazım Koyuncu mu? O kim?

Arkadaşımın suratındaki şaşkınlık artık oldukça belirgindi. Hatta bir ara yavaş yavaş paradigma kaymasına doğru gittiğinden şüphelendim. Birbirimize bir süre bakındıktan sonra ölümcül darbeyi vurdu:

- Hani var ya Karadenizli şarkıcı, Trabzonsporlu...

O an kendimden utandım. Kazım Koyuncu'yu o güne kadar pek de dinlememiştim açıkçası, belki biraz kulak dolgunluğu. Sadece "var bir uşak, bir şeyler yapıyor"du.

Arkadaşımın ısrarıyla yerimden kalktım ve stadyuma geçtik. Geçtik geçmesine ama bir şoku da orada yaşadım: Stadyum baştan aşağı doluydu ve annemden komşu teyzeme, arkadaşlarımdan kuzenime kadar herkes oradaydı. Ve elbette çevremde aşina olduğum sesler:

- Nerde galdi yaaa...

- Hadi daaa Kazim Abi!

- Darlanduk!

- Hayde hayde, Kazim Abiiiiiii...

Hepsine bir "merhaba hemşerim" dedim kah içimden kah yakınlarımda olanlara dışımdan.

Ağzım açık sağa sola bakarken Kazım Koyuncu sahneye çıktı. Rüya gibi bir saat yaşattı bizlere. Karadenizli olsun olmasın herkese türkülerimizi söyletti. Bizi de o güzel sesiyle aldı götürdü Zigana'ya, Hamsiköy'e, bir sütlaç yedirip getiriverdi geri. Hepimizi bir sepete yerleştirilen hamuçeralar, fındıklar, mısırlar gibi sarmaladı, yüklendi o akşam. Kimimiz sol yumruğunu havadan indirmedi; kimimiz horondan kopamadı; kimimiz ise üstündeki Trabzonspor formasını öptü "Hayde Hayde" diye bağırırken. Onun o güzel sepetinde bir o yana bir bu yana ama illa ki hep birlikte sallandık işte...

Her şarkıdan sonra değişik değişik nidalar dolduruverdi ODTÜ semalarını. Hepsi yazmaya değer ama yanımda oturan anneminkiler kulağımdan hiç silinmeyecek sanırım: "Uy kurban olayum sana oğlum benim!", "o güzel sesini seveyim senin", "yaşa be, çok yaşa!". Ne bilecekti ki her şeyi güzel yapan bu şair çeketli çocuk bir tek yaşamayı beceremeyecekti.

Çernobil illetinin zehirlediği o cennetin, o cehennemin çocuğu Kazım Koyuncu kanser olduğunu öğrendiği o kahrolası günden sonra bile yaşamdan hiçbir zaman kopmadı. Öyle ki öncülüğünü yaptığı "Ey gidi Karadeniz" konserinden önce kendisine hastalığını soran bir gazeteciye dalga geçercesine şöyle bir cevap vermişti:

- Ha konser, ha kanser!

Hayatının son günlerinde maça gidecek kadar da büyük bir Trabzonspor taraftarıydı. "Neden?" diye soranlara verdiği şu cevabı her gerçek Trabzonsporlu ezbere tekrarlar:

- Trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildir. Benim için Trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali kahramandı.

Ender olarak Avni Aker'de izlediğim maçlarda hayali kahramanımız Trabzonspor sahaya çıkarken kafamı kaldırır bir de göğe bakar oldum onu kaybettiğimizden beri. Biliyorum ki artık bulutlardan yaptığı takasıyla Karadeniz semalarında elinde gitarı, üstünde "reklamsız" bordo-mavi formasıyla türküler söyleyen bir asi melek dolaşıyor, bir yandan beste yaparken göz ucuyla yeşil sahaya bakan.

Son sözü ona bırakmak en güzeli...

Dünyada bir yerdeyim ben
Yol kenarlarındaki su birikintilerindeyim

Dünyada bir yerdesin; kalbimizin attığı her yerdesin. Ama biz sana gene de doyamaduk Kazim Abi.

[macka61]

çok güzel bir yazı olmuş erman kardeş yüreğine sağlık