Trabzonlu olmayıpta Trabzonsporu tutanlar genelde Anadolu takımlarını daha bir sever.
Katıksız,şartsız şurtsuz bir sevgidir bu.Babanın oğlunu sevmesi gibi.
yaramazlık yapan sivasta olsa bursada olsa acırız affederiz ve asla düşmana karşı onları yalnız bırakmayız.düşman kim.100 yıldır Türk futbolunu kartelleyen kemirici fareler fener jimnastik ve gs.bizim yerellik gibi kaygımız yok.geniş düşünüyoruz ufku görüyoruz ve asla fener şampiyon olsun demiyoruz.farkımız bu...
ben hiçbir takımı sevmiyorum sadecve Trabzonsporu seviyorum.
Kütahyada doğdum büyüdüm Üniversiteye kadar kütahyada yaşadım Bizim mahallede öz be öz Kütahyalı arkadaşlarımla birlikte fanatik Trabzonsporluyduk biz Bayburtluyuz ama benim kalbim bordo mavi atmaya başladığında Bayburt un karadeniz bölgesinde olduğundan haberim yoktu Coğrafyadan önce Trabzonsporumu öğrendim ben Coğrafyam hala iyi değildir ama Trabzonspor un herşeyini bilirim
ben de bayburtluyum ve kendimi bildim bileli trabzonsporluyum..
Fenerbahçe ile finalde eşleştiğimizde bir çoğumuz sevindik.
Finalin 5 Mayıs 2010'da olması da işin tuzu biberi oldu.Hepimiz kabul etsek de, etmesek de, 5 Mayıs 1996'dan beri bir acı taşıyorduk.Çünkü giden sadece şampiyonluk değil, geleceğimizdi.Biz o maç ile yıllarımızı kaybettik.. En önemlisi de "CAN"larımızı kaybettik..
Ömürler bitti bu acıyı yaşamamak, bu haksızlığı görmemek için..Bu yüzden bazılarımız daha fanatik olduk, bazılarımız ise artık futbol ile ilgilenmemeye karar verdik.Ama hiçbirimiz, hiçbirimiz o günü bir türlü unutamadık.Stadımızdaki o sisli, dumanlı hava hep gözlerimizin önüne geldi Fenerbahçe ile oynanan maçlarda.
Ama bu sefer farklı olacaktı.Kupa müzeye gidecek, ikinci 5 Mayıs Bordo-Mavi renklerin ülkemde dört bir yanı sarması ile hatırlanacaktı.
Kimimiz kuşkular duyduk, kimimiz kayıtsız şartsız inandık.Ben inananlardandım İçimde bir dirhem kuşku da yok değildi.İnanır mısınız, maçtan önce inşallah geriye düşüp sonra alırız da, intikam büyük olur diyordum.Öyle de oldu...Eze eze, hiç bir tartışmaya mahal vermeden aldık kupamızı.Bize de bu yakışırdı..Ama yine de çirkin ağızlardan gelen "kupa-lig paylaşılmış" laflarına engel olamadık..Sustuk ve 16 Mayıs'ı bekledik..
Urfa'lı kardeşlerimizin Anadolu sıcaklığını gördükçe tüylerimiz diken diken oldu.. GAP Arena hepimizi için yeni bir kardeşlik dalgasının merkezi oldu, yeni dostluklar kazandık..En önemlisi "OYUNU BOZDUK".. Emanet N'oldi? dedik
2. maç için ise görev büyüktü..Şampiyonluk bu maça bağlıyken tatile erken girmek yakışmazdı Bordo ile Maviye..Başkanımıza, camiamıza çok yüklendiler..Bel altı vurdular hem de.. Başkan espri yaptı maçı sattı dediler, yeneceğiz dedik Fener düşmanı ettiler.Oysa bizim tek istediğimiz "ONUR" lu bir mücadele, ve Trabzonspor kimliğinin gösterileceği bir oyundu.Öyle de oldu.. Belki her zamanki gibi iyi oynayamadık, ama 43 yıldır olduğu gibi, en azından benim 20 küsur yıldır gördüğüm, büyüklerizin de eskileri anlattığı gibi "DELİKANLI" oynadık..Zaman geçirmedik, taçlar ve autlar vaktinde atıldı, oyun soğutulmadı, tribünler tahrik edilmedi..Zaten bize yakışan da bu değil miydi ? Yapmamız gereken Trabzonspor'u kirli ağzına alanları alt etmek değil miydi bir kez daha ?
Bunu yapacağımızı biliyordum.. Belki Fener'i şampiyonluktan edemezdik,yenilirler, ama yine şampiyon olurlardı..O zaman da onları tebrik ederdik..Belki yenilirdik, beklediğimizi başaramazdık..Ama o mücadeleyi göstereceğimizden her Trabzonspor'lu kardeşim gibi emindim.
Çok istemezdim maçtan önce Bursa'nın şampiyonluğunu açıkçası..Ama Anadolu'da tek olalım diye değil, açıkçası bize küfür ettikleri için..Ortamı gerdikleri için..İstemeyenler de vardı biliyorum..Ama hiçbir zaman Fener'e kaybedelim de demedim.Hep yenmek istedim.Karekterimiz bu ne yapalım Ama maçtan sonra işler değişti.. Kısa bir düşünce döneminden sonra gördüm ki Bursa'nın şampiyonluğu çok iyi oldu..Biz Bursaspor'a katkıda bulunduğumuz için sevinebildik..Eminim ki bir çoğumuzun onlardan beklediği sadece "Saygı"..2 gündür bunun için gördüğüm hava ise olumlu..Bursa ile yakınlaşmamızın yanısıra, Anadolu bizi "anlayabildi".Tüm Anadolu insanı, Trabzonspor'un küçük hesaplar peşinde koşmayacağını gördü..Onlara düşman değil abi olduğumuzu, sadece biraz, ama biraz saygı istediğimizi gördüler..
Biz o 3 klüp gibi onlara düşman değildik..Onlardan birisiydik.4 büyük yoktu zaten benim gözümde hiçbir zaman..3 İstanbul takımı derim ben onlara.. Bir de Anadolunun ciğerinden kopup gelen TRABZONSPORUM var.. Benim için en büyük o..Onlarca kupası olduğu için değil,onu bunu yendiği için değil.. Sahaya çıkarken şerefiyle oynayacağını bildiğim için, şu ömrümde şampiyonluk görmesem de o forma sahaya çıkarken tüylerimi diken diken yaptığı için..
Yenişemedik Fenerbahçe ile.. Bursa'dan gelen galibiyet haberi ile Bursa'yı kutladık içten dileklerimizle..Onlara gösterdik ki, Trabzonspor sadece galibiyet için sahadadır..Bizim onurumuz, gururumuz, namusumuzdur Trabzonspor..Ve Trabzonspor hiç kimsenin ekmeği ile oynamaz, çünkü takım bunu yaparsa bilir ki bu şehir onu kabul etmez, o takım o şehre giremez.Trabzon insanı dürüsttür, Trabzon insanı haksızlığa gelemez, öfkelidir,isyankardır..Trabzonspor'un büyüklüğü ise mücadeleden, baş kaldırıştan, emekten, dürüstlükten gelir..
Ben dün bir kez daha bu topluluğun bir mensubu olduğum için gurur duydum.Beni en çok duygulandıran anlardan biri ise babamın, "Fenerbahçeli arkadaşlarına bir şey demezsin yavrum, olur böyle şeyler" demesi idi.. Biliyorduk o acıyı.. Diğer takım taraftarları bizi aşağılamaya yer ararken, biz sürekli büyüklüğümüzü gösterecek işler yapıyoruz.
Diğerleri kupa galibiyetine bizden çok sevinip, profillerini Bordo-Mavi ile donatırken sadece gülümsedim.İşte Trabzonspor adamı böyle yapar dedim.Dün fütursuzca küfür eden o İstanbul takımları, kupa finalinden sonra adımızı göklere taşıdı.Dün yine aynı görüntüleri gördüm..
Biz ise onlar Fener'i yenerek kupa aldıklarında veya şampiyon olduklarında sadece susup izlemiştik, çünkü bizim için tek gerçek Trabzonspordur.Başkalarının başarısızlıkları ile eğlenen bir klüp değil, kendi "ONUR" u için savaşan bir klübüz..
NOT : Sanırım başlığın yeri burası değil ama kusura bakmayın..Biraz da uzun oldu, mazur görün
En son Çağatay_ tarafından düzenlendi; 17.05.2010, 18:16.
"Büyüklük haksızca kazanılanı hak görmek değil, haksızlıklara rağmen kazanabilmektir."
Fenerbahçe ile finalde eşleştiğimizde bir çoğumuz sevindik.
Finalin 5 Mayıs 2010'da olması da işin tuzu biberi oldu.Hepimiz kabul etsek de, etmesek de, 5 Mayıs 1996'dan beri bir acı taşıyorduk.Çünkü giden sadece şampiyonluk değil, geleceğimizdi.Biz o maç ile yıllarımızı kaybettik.. En önemlisi de "CAN"larımızı kaybettik..
Ömürler bitti bu acıyı yaşamamak, bu haksızlığı görmemek için..Bu yüzden bazılarımız daha fanatik olduk, bazılarımız ise artık futbol ile ilgilenmemeye karar verdik.Ama hiçbirimiz, hiçbirimiz o günü bir türlü unutamadık.Stadımızdaki o sisli, dumanlı hava hep gözlerimizin önüne geldi Fenerbahçe ile oynanan maçlarda.
Ama bu sefer farklı olacaktı.Kupa müzeye gidecek, ikinci 5 Mayıs Bordo-Mavi renklerin ülkemde dört bir yanı sarması ile hatırlanacaktı.
Kimimiz kuşkular duyduk, kimimiz kayıtsız şartsız inandık.Ben inananlardandım İçimde bir dirhem kuşku da yok değildi.İnanır mısınız, maçtan önce inşallah geriye düşüp sonra alırız da, intikam büyük olur diyordum.Öyle de oldu...Eze eze, hiç bir tartışmaya mahal vermeden aldık kupamızı.Bize de bu yakışırdı..Ama yine de çirkin ağızlardan gelen "kupa-lig paylaşılmış" laflarına engel olamadık..Sustuk ve 16 Mayıs'ı bekledik..
Urfa'lı kardeşlerimizin Anadolu sıcaklığını gördükçe tüylerimiz diken diken oldu.. GAP Arena hepimizi için yeni bir kardeşlik dalgasının merkezi oldu, yeni dostluklar kazandık..En önemlisi "OYUNU BOZDUK".. Emanet N'oldi? dedik
2. maç için ise görev büyüktü..Şampiyonluk bu maça bağlıyken tatile erken girmek yakışmazdı Bordo ile Maviye..Başkanımıza, camiamıza çok yüklendiler..Bel altı vurdular hem de.. Başkan espri yaptı maçı sattı dediler, yeneceğiz dedik Fener düşmanı ettiler.Oysa bizim tek istediğimiz "ONUR" lu bir mücadele, ve Trabzonspor kimliğinin gösterileceği bir oyundu.Öyle de oldu.. Belki her zamanki gibi iyi oynayamadık, ama 43 yıldır olduğu gibi, en azından benim 20 küsur yıldır gördüğüm, büyüklerizin de eskileri anlattığı gibi "DELİKANLI" oynadık..Zaman geçirmedik, taçlar ve autlar vaktinde atıldı, oyun soğutulmadı, tribünler tahrik edilmedi..Zaten bize yakışan da bu değil miydi ? Yapmamız gereken Trabzonspor'u kirli ağzına alanları alt etmek değil miydi bir kez daha ?
Bunu yapacağımızı biliyordum.. Belki Fener'i şampiyonluktan edemezdik,yenilirler, ama yine şampiyon olurlardı..O zaman da onları tebrik ederdik..Belki yenilirdik, beklediğimizi başaramazdık..Ama o mücadeleyi göstereceğimizden her Trabzonspor'lu kardeşim gibi emindim.
Çok istemezdim maçtan önce Bursa'nın şampiyonluğunu açıkçası..Ama Anadolu'da tek olalım diye değil, açıkçası bize küfür ettikleri için..Ortamı gerdikleri için..İstemeyenler de vardı biliyorum..Ama hiçbir zaman Fener'e kaybedelim de demedim.Hep yenmek istedim.Karekterimiz bu ne yapalım Ama maçtan sonra işler değişti.. Kısa bir düşünce döneminden sonra gördüm ki Bursa'nın şampiyonluğu çok iyi oldu..Biz Bursaspor'a katkıda bulunduğumuz için sevinebildik..Eminim ki bir çoğumuzun onlardan beklediği sadece "Saygı"..2 gündür bunun için gördüğüm hava ise olumlu..Bursa ile yakınlaşmamızın yanısıra, Anadolu bizi "anlayabildi".Tüm Anadolu insanı, Trabzonspor'un küçük hesaplar peşinde koşmayacağını gördü..Onlara düşman değil abi olduğumuzu, sadece biraz, ama biraz saygı istediğimizi gördüler..
Biz o 3 klüp gibi onlara düşman değildik..Onlardan birisiydik.4 büyük yoktu zaten benim gözümde hiçbir zaman..3 İstanbul takımı derim ben onlara.. Bir de Anadolunun ciğerinden kopup gelen TRABZONSPORUM var.. Benim için en büyük o..Onlarca kupası olduğu için değil,onu bunu yendiği için değil.. Sahaya çıkarken şerefiyle oynayacağını bildiğim için, şu ömrümde şampiyonluk görmesem de o forma sahaya çıkarken tüylerimi diken diken yaptığı için..
Yenişemedik Fenerbahçe ile.. Bursa'dan gelen galibiyet haberi ile Bursa'yı kutladık içten dileklerimizle..Onlara gösterdik ki, Trabzonspor sadece galibiyet için sahadadır..Bizim onurumuz, gururumuz, namusumuzdur Trabzonspor..Ve Trabzonspor hiç kimsenin ekmeği ile oynamaz, çünkü takım bunu yaparsa bilir ki bu şehir onu kabul etmez, o takım o şehre giremez.Trabzon insanı dürüsttür, Trabzon insanı haksızlığa gelemez, öfkelidir,isyankardır..Trabzonspor'un büyüklüğü ise mücadeleden, baş kaldırıştan, emekten, dürüstlükten gelir..
Ben dün bir kez daha bu topluluğun bir mensubu olduğum için gurur duydum.Beni en çok duygulandıran anlardan biri ise babamın, "Fenerbahçeli arkadaşlarına bir şey demezsin yavrum, olur böyle şeyler" demesi idi.. Biliyorduk o acıyı.. Diğer takım taraftarları bizi aşağılamaya yer ararken, biz sürekli büyüklüğümüzü gösterecek işler yapıyoruz.
Diğerleri kupa galibiyetine bizden çok sevinip, profillerini Bordo-Mavi ile donatırken sadece gülümsedim.İşte Trabzonspor adamı böyle yapar dedim.Dün fütursuzca küfür eden o İstanbul takımları, kupa finalinden sonra adımızı göklere taşıdı.Dün yine aynı görüntüleri gördüm..
Biz ise onlar Fener'i yenerek kupa aldıklarında veya şampiyon olduklarında sadece susup izlemiştik, çünkü bizim için tek gerçek Trabzonspordur.Başkalarının başarısızlıkları ile eğlenen bir klüp değil, kendi "ONUR" u için savaşan bir klübüz..
NOT : Sanırım başlığın yeri burası değil ama kusura bakmayın..Biraz da uzun oldu, mazur görün
BİZİM HİSSETTİKLERİMİZİ Çok güzel özetlemişsin..Yüreğine sağlık
aslen trabzonlu olup ist. takımı tutan kırşehirde doğup yetişen ve üniversite öğrencisi stajyerime pazatesi bu forum başlığını okutup analiz ettireceğim aksi takdirde stajı çoooook zor geçecek
Zordur Trabzon dışından olup Trabzonsporlu olmak. Çorumda doğdum , Ankara'da büyüdüm. Ama doğuştan karadenizliyim ama anlatamıyorum kimseye. Aslında anlatmak zorunda da değilim.
En son cagria tarafından düzenlendi; 14.07.2010, 14:03.
gerçekten çok zor Karadenizli yada Trabzonlu olmayıp Trabzonsporlu olmak, insanların sana bakışları bile farklı oluyor, hep aynı sorular neden Trabzonspor herkes 3 takımı tutarken diye başlayan cümleler...
doğma büyüme Nevşehirliyim ve çok şükür Trabzonsporluyum...
12 Aralık 2009 da bir heyecanla Malatya ya askerlik görevi için yola çıkmıştım. Giderken aklımın bir ucunda acaba Trabzon maçlarını izleyebilecek miyim acaba hiç Trabzonsporlu arkadaşlar tanıyacak mıyım sorularıyla gittim. Daha acemi birliğinin üçüncü gününde ranzanın altında yatarken sağ çaprazda "Bize Her Yer Trabzon" kitabını gördüm. Çocuk Antalyalı hayatında Trabzon'a hiç gitmemiş ama tam bir fanatik. Süper kupa maçında kısmetse İstanbul da olacak zaten.
Acemi birliği bitti Antalyalı ama Trabzonsporlu arkadaşla ayrılmak zorunda kaldık ama Bize Her Yer Trabzon olduğunu usta birliğinde bir kez daha gördüm. Bu sefer Balıkesirli ama Trabzonsporlu bir öğretmen ile karşılaştım. Şans diyemiyorum çünkü Bize gerçekten her yer Trabzon...
Yorum