Bayrağımızı evime, 26. Haftadaki Alanya maçından sonra astım. Araba konusunda titizimdir, orijinal sadelikten yanayım: Araç iki aydır bizim köye çıkan dolmuşlardan hallice! Her yeri bayrak, flama, anahtarlık, koltukta forma... Yani iki aydır zaten kutluyorum şampiyonluğu, tebrikleri karşılıyorum. O nedenle biraz gazı kaçar gibi oldu diyeceğim... Aslında tam öyle de değil.
Son düdükten sonra ne yapacağımı düşünmedim. Maç bitti. Televizyonu kapattım. Erken uyudum. Günlerdir böyle, aşırı sakinim. "Ooo şampiyonluk kutlu olsun, gittin mi kutlamalara, ne eğlenmişsiniz" diyenlere "Berhüdar ol evladım, abartılacak bir şey yok." diyorum.
Açık söyleyeyim; Kazım Koyuncu, Fuat Saka vb. yöresel müzisyenleri dinlememiş bir Trabzonluyum. Ama iki aydır sabah, akşam yolda, evde, işte, seyahatte vs. bu şarkıları dinliyorum:
Kutlu olsun!
Son düdükten sonra ne yapacağımı düşünmedim. Maç bitti. Televizyonu kapattım. Erken uyudum. Günlerdir böyle, aşırı sakinim. "Ooo şampiyonluk kutlu olsun, gittin mi kutlamalara, ne eğlenmişsiniz" diyenlere "Berhüdar ol evladım, abartılacak bir şey yok." diyorum.
Açık söyleyeyim; Kazım Koyuncu, Fuat Saka vb. yöresel müzisyenleri dinlememiş bir Trabzonluyum. Ama iki aydır sabah, akşam yolda, evde, işte, seyahatte vs. bu şarkıları dinliyorum:
Kutlu olsun!
Yorum