BMN Çocuk Şenliği | Organizasyon Gerçekleşti!

[Doğan Şahin]

[Doğan Şahin]

[Doğan Şahin]

[Doğan Şahin]

[Taner Gündoğdu]

Emeği geçenlere teşekkürler, inşallah seneye biz de katılırız

[zekeriyya]

katılamamanın üzültüsü iyice perçinleşti
sap olun var olun

[Tunga]

Çok teşekkürler Doğan.

[Yiğit Gayretli]

Öncelikle gelmeye niyet edip gelemeyenlere dahi teşekkür ediyorum. Böyle berbat bir sezonun ardından, bu kadar güzel bir gün geçirebilmemizi mucize olmaktan öteye taşıyan insanlar da çok güzel insanlar ayrıca...

Dünden aklımda kalan en net fotoğraf "gülümseme" idi... Çocuklar güldüler ve güldürdüler. Bazıları anne ve babalarının hayali bir varlık gibi bahsettiği "başka Trabzonsporlular" ile tanıştı. Bazıları, bu zamana kadar belki de hiç görmedikleri "başka Trabzonsporlu arkadaşlar" edindi. Hepsi çok eğlendi her şeyden evvel. Öyle ki biterken üzülenler vardı. Biz de hiç bitmesin istedik...

Günün anlamlı olaylarından biri ise "Trabzonsporluluk duruşu" ders olarak verilecek olsa ilk konuda okutulacak nitelikte bir fair-play davranışıydı; (Adını unuttum kardeşlerimizin hem kendileri hem de değerli anne-babaları kusura bakmasınlar) sandalye kapmaca yarışı sırasında yaşları değişen miniklerimiz tatlı bir rekabete girdiler. Diğerlerine nazaran daha ufak olanlar biraz daha erken elendi diyebilirim. Yine böyle bir ânın eşiğine geldiğimiz sırada, aslında sandalyesini kapmış olan ablası (öz ablası) sandalyeye oturmadı ve ayakta kalan kardeşini oturttu. Minik kardeşinin oyunun dışında kalmasına gönlü razı olmadı. Sonuç olarak peşpeşe ikisi de oyun dışında kaldılar ve teknik olarak oyunu kaybettiler; fakat birbirlerinin gönlünü kazandılar, bağlarını güçlendirdiler. Hem güldük hem de duygulandık. Çok yaşayın...

Bunun dışında bir güzellik daha vardı ki o da Tunga abinin kızı Neva'nın, babasının henüz 10 yaşındayken giydiği formayı giymiş olmasıydı... Bu bize Trabzonspor'un nasıl bir miras olduğunu sembolize eden, harika ve anlamlı bir anı olarak kaldı.

Çok sevindiler, çok sevindirdiler velhasıl. Bir de dün kendi payıma bir şey fark ettim ki bordo-mavi, en çok çocuklara yakışıyor...

Bir kez daha teşekkürler BordoMavi.Net

[Oğuz ZEYTİN]

Selin'le Kerem Ali basketbol tribünlerinden arkadaşlarımdı. Bu iki büyük Bordo-Mavi yürek gibi nicesi vardı elbette, ben kendileriyle tanışma şerefine dün erişebildim. Kumsal, Pelin, Muhammed, Saliha, Abdullah, Emir, Zeynep, Ensar ve adlarını tek tek sayamayacağım pırlanta kalpli Trabzonsporlu renktaşlarım... Çok mutluyum.

Bu tablo karşısında iki duyguyu yaşadım: İlki yavrularımızın tanıklık edebileceği başarılar, örnek alıp posterini duvarına yapıştırabileceği kahraman yıldızların olmadığı dönemden geçiyor takımımız. Bunun onlar için bir eksiklik olabileceğini düşünüp üzüldüm.

Diğer yandansa Trabzonspor'un geleceği adına umutlandım. Tribünlere girilemeyen, küfrün eksilmediği, şike ve dopingden geçilmeyen, başarının ödüllendirilmediği, hakkaniyetsiz berbat bir ortamda dahi saflarımız sık ve sağlam. Çuval yarışından sonra "Ben artık maç yapmak istiyorum" diye isyan eden ablalarımız, sahada mücadele eden babasına tribünden "Daha sert vur" diye taktik veren (Tahminimce orada en küçük yaştaki Trabzonspoluydu) yiğitlerimiz var, daha ne olsun.

Allah hepsine aileleriyle birlikte sağlıklı, mutlu ve başarılı gelecekler nasip etsin.

Maşallah.

[Cengiz Çubukcu]

Oğuz lütfen hep bizimle ol kardeşim , her şeyi o kadar guZel yaZıyorsun ki duygulanmamak elde değil

[SEDAT]

* Emeği geçenlere helal olsun hepiniz süpersiniz

[Doğan Şahin]

Oğuz,
Cengiz haklı hep bizimle ol.
Sen olmayınca soluk bir tabloya benziyoruz.
Geldin, hoşgeldin, renk kattın...

[macuka]

Bu iste kimin emegi gectiyse eline ayagina saglik. Cok kaliteli bir gun gecirdi cocuklar.

[DNA-TS]

Ben bekar olduğum için direkt maç kısmına katıldım ama baya baya organizasyon vardı mikrofon&ses sistemi
Yeme içme madalya kupa
Seramoni kısmına denk geldim kaybeden yoktu
Güzel olmuş vesselam seneye daha geniş kapsamlı bir etkinlik olması dileğiyle.
Emeği geçenlere teşekkür ederiz.
Bu arada sandviçler gayet iyiydi

[Mollasalihoğlu]

Gerçekten büyük bir aileyiz.

Bunu yaşamayanın anlaması zor.