Unutmadı Sizi Sevdalı Uşaklarınız! Dozer Cemil ve Mustafa Gedik, 15 Mart...

[Uğurtan]

Allah rahmet eylesin.

Efsaneler unutulmaz...

[İsmail Alkan]

1969-70 sezonunda kadroya alınmış 1978-79 sezonunda veda etmişti Trabzonspordaki kaptanlığına. Efsane kadronun ilk şampiyonluk mücadelesinde ter dökmüş, yokluk çekmişti... Hayatını kaybettiği 15/03/2003 tarihinde, mahallesindeki bir cadde üzerinde yere yıkılırken, sanki hala o dönemlerin yokluğuna dair izler vardı.... Cebinden çıkan 5 milyon 750 bin lira, yıkılmaz denen Cemil’in yıkılışına şahitlik ediyordu sessizce. Trabzonspor tarihinde 2 şampiyonluk yaşayan ve yaşatan Dozer Cemil, “yapayalnız ölmekten korkuyorum” demişti yöresel gazetelerin birine verdiği röportajda. O çok sevdiği Trabzonspor maçlarına gidememesinin sebebini ise “Kuyruklarda beklemek ağırıma gidiyor” diye yanıtlıyordu!

[TS-FAN]

Hatıraları önünde saygıyla eğiliyorum.Ruhları şad olsun.

[macka61]

Ruhları şad mekanları cennet olsun

[Nytre]

Ali Kemai Denizci;

Cemil'i unutamadığım gibi, bana attığı yumruğu da unutamam.

Cemil yapısı gereği donuk, soğuk bir görünüşe sahipti. Ama aslında iç dünyasi müthiş güzel, sevdikleriyle her şeyi paylaşabilen, ama sadece sevdikleriyle paylaşabilen biriydi. Her hangi birine yakınlık göstermesi mümkün değlldi. Işte onu dışardan tanımayan bir insanın anlaması müm¬kün değjldi. Biz yakin çevresi ve arkadaşları ola¬rak bizimle çoğu şeyinci paylaşabilen bir insandı. Tabi biz onun iç dünyasının güzelliklerini bilirdik. Dışarıdan bilen pek azdır zaten. Cemil bundan kaynaklanan özelliğiyle mesela Alış Veriş yaparken, hele de tezğahtar bir bayansa içeri girip alişveriş yapması mümkün değildi. Transfer dönemlerinde bir yöneticiyle oturup da pazarlık edebilecek yapıda olmayan farklı bir kişiliği vardı. Cemil'in O Fiziğine Rahmen Çok İyi Futbolcu Olmasının nedeni zekasıydı. Zekasıyla Top Oynayan ender insanlardan biriydi.Dişarıdan bakıldığında Cemil Çok rahat geçilebilecek, ağir görünümlü bir fizik yapısı vardı. Ama rakibin ne yapacağını, kendisine nasıl çalım atacağını önceden anlayabilen, o zekaya sahip farklı bir yetenekti. Kademe anlayışının müthiş olması da bu zekasından kaynaklanıyordu. Cemil, bizim dönemde bu yapısından kaynaklanan huzursuz dönemler de yaşamıştı. Yöneticiler ve hocasıyla olan sürtüşmeleri, bazen arkadaşlarıyla da olan sürtüşmeleri hep bu içine kapanık yapısından kaynaklanıyordu.

[Tunga]

KARADENİZ'DE FIRTINA KOPARANLAR

Trabzonspor Mehmet Ali Yılmaz tesisleri açılana dek, yani sadece son şampiyonluğumuz haricinde tüm şampiyonluklarını toprak sahada yaptığı antremanla kazandı. Yanlış hatırlamıyorsam Beşiktaş da bizim gibi toprak sahada çalışıyordu. Cennet gibi yemyeşil memlekette toprak saha!

O toz toprak içinde çalıştıkları yetmiyormuş gibi bir de deplasmanlara gittiklerinde aynı kaderi yaşıyorlardı. Örneğin Trabzonspor'un Ankara'da maçı olduğunda Anıttepe'deki spor kompleksinde yine toprak amatör sahada antreman yapardı. Formalarımız markasızdı; diğer İstanbul Takımları'na inat.

Bazılarınınkinden daha iyi kramponu babam alırdı bana. Öyle bir dönemdi yani. Dışarıdan bakıldığında yoksul denilebilecek bir takımdı Trabzonspor. Aksine rakiplerinin durumları gayet iyiydi. Maddi güç ile istediklerini alabiliyorlardı. Trabzonspor'dan bile oyuncu alıyorlardı; ama gene de olmuyordu. Trabzonspor'un en parlak, yıldız oyuncularını alıyorlar ama yine de Trabzonspor ile baş edemiyorlardı. Yıllarca kafamda hep aynı hipotez var. Bence bunun temel bir sebebi var.

Ali Kemal Denizci ile bir gün aynı sofradaydık. Konuşurken bana "bizde öyle bir özgüven vardı ki, dünyanın önünde diz çöktüğü Liverpool çıktığında sevinmiş, biz bu adamları yenip, Şampiyon Kulüpler Kupası'nı da alırız demiştik" dedi. Gülümsedim; çünkü abartmadığını ben çok iyi biliyordum. Benim hipotezim de zaten buna dayanıyor.

O dönemlerin kadrolarına bir bakın. Hani 11 kişi, 6 ayakta, 5 oturan. Yüzlerine, gözlerine bir bakın. Sırıtma denilen o tilkilik, korku denilen o zayıflık, ya da fotoğrafçıda çekilen vesikalık ifadesi yoktur suratlarda, gözlerde.

Net, keskin ve oldukça sert, hatta biraz da ukala, şımarık bir hava vardır. Öyle ki sırf o fotoğrafı gören rakip oyuncuların bile elini ayağını yerden kesebilir bir ifadedir o. Daha maç başlamadan kazanılmıştır neredeyse.

O ifade nettir, samimidir; yapmacık değildir. Hem de fiziksel şartlar bakımından, finansman bakımından rakipleri çok öndeyken.

Bugün Trabzonspor, o günkü Trabzonspor'dan çok daha önde. Rakiplerle arasındaki finansman farkı da azaldı bence. Kandırıyorlar bizi "şimdi futbolda her şey para" diye. O zaman da öyleydi ve bizde neredeyse hiç olmuyordu o meret. Zamanı geliyor, kulüp bir futbolcusunu, sadece bir futbolcusunu satıp, bir sonraki sezonu finanse ediyordu neredeyse.

Tüm bunlar yüzdeki ifadeye korku veya endişe olarak yansımıyordu ama. Hırs, hatta belki bu kadere hiddet ve inat. İşte bulardı yüze yansıyan ifadeler.

Dönün ve bir bakın 1976-84 arası kadroların ifadelerine, bunu göreceksiniz.

Bugün Trabzonspor, o günkü Trabzonspor'dan çok daha iyi bir pozisyona sahip. Şimdi en azından finansman olarak sadece 3 İstanbul Takımı'nın gerisinde. Oysa o dönemlerde neredeyse Anadolu'nun tamamının gerisindeydi. Ve bugün Trabzonspor tüm kadrosunu Trabzonlu olmayanlardan kurabilecek kadar zengin.

Bu zenginliği borçlu olduğumuz insanlar var. Dün yaşadıklarını ve yaşattıklarını bugün sermayeye çevirdiklerimiz. Bugün Brezilyalı Jaja'yı alabiliyorsak, Alanzinho'yu alabiliyorsak, Arjantinli Colman'ı, İzmirli Onur'u alabiliyorsak, bu zenginliği, bu sermayeyi yaratanlar...

İşte o 'girişimciler', o günün futbolcuları, Karadeniz'de Fırtına Koparanlar, bizlerin Trabzonsporla olan akrabalık ilişkimizdir.

Kendisini göndereceklerini bildirdiklerinde, sırf başka bir kulüp forması giymek istemediği için 26 yaşında futbolu bırakan bir fubol efsanesidir. Bugün tüm dünyanın özellikle gidip ziyaret ettiği Liverpool Müzesi'nde bulunan maç bileti ve kitapçığı üzerindeki kadronun kaptanıdır.

Konu Trabzonspor olduğunda minnet duyacağım çok önemli kişiler vardır: En başta, bana soranlara "Trabzonluyum" diyebilmeme vesile olan babam; diğerleri ise Cemil Usta ve onun gibi başı öne eğilmeyen futbolculardır.

Hem DOZER Cemil'e, Cemil Usta'ya, hem de aramızda akrabalık bağı bulunan ve maalesef takvimin aynı yaprağını karartan Mustafa Gedik'e Allah'tan rahmet diliyorum.

Nur içinde yatın. Ben hala her galibiyette sizleri sevinirken görüyorum.

Tunga LİMAN
tliman@bordomavi.net

[UğuR]

Elleine sağlık üstad ....

[SEDAT]

- Allah rahmet eylesin , sizi unutmayacağız , her zaman yüreğimizdesiniz...

[antagonist]

9 yıl önce kaybettiğimiz -benim gözümde- "Ebedi kaptanımız" olan Dozer Cemil'i ve eski futbolcumuz Mustafa Gedik'i şükranla anıyorum.

[UğuR]

Yıllar geçsede unutmayacağız....

[Yiğit Gayretli]

Unutmadık, unutmayacağız... Allah rahmet eylesin.

[Gamze]

Saygıyla ve rahmetle anıyoruz...

[Yaşar]

Efsaneler unutulmaz.
Mekanları cennet olsun.
Allah gani gani rahmet eylesin.

[.....]

Allah rahmet eylesin. Mekanları cennet olsun.

[Sibel]

Efsaneler ölmez... Ruhunuz şad olsun.