Şiir Defteri "...Bakakalırım Giden Geminin Ardından"

[queasiness]

"sanma sahim,herkesi sen sadikane yar olur.


herkesi sen dostun sandin,belki ol agyar olur.


sadikane,belki ol cihana serdar olur.


yar olur,agyar olur,serdar olur,didar olur. "


yavuz sultan selim


not: sagdan sola ve yukaridan asagiya okundugunda ayni dörtlük elde edilir..ilginçtir..

[queasiness]

merdüm-ü dideme bilmem ne füsun etti felek
giryemi etti füzun eskimi hun etti felek
sirler pençe-i kahrimda olurken lerzan
beni bir gözleri ahuya zebun etti felek



tercüme:



bilmem , beni nasil büyüledi felek
boyuna agliyorum, kanli gözyaslari dökerek.
aslanlar, kahreden pençemde tir tir titrerken
bir ceylan gözlünün esiri etti beni kader

[saglam]

Yukaridaki siirleri görünce animsadim; lise yillarimda çok ugrasmistim Divan Edebiyati degeri tasiyan siirler yazmak için, ancak kelime hazineniz fazla olmayinca çok asama kat edemiyorsunuz.[img]smileys/smiley18.gif[/img]


Asagida Tuna Kiremitçi'nin son okudugum kitabindan gözüme çarpan bir kaç siiri paylasmak istedim. Tarz olarak farkli görüyorum kendisini. Gerek anlatim, gerekse üslup açisindan farkli.





Muavin


Yari yolda birakacaksan
illa bir arkadasini, kendine
kirk neden bul, yarisina
da inan: Kiymetin bilinmemis
olabilir mesela; ya da araya
baskalari girsin ve ondan habersiz
seni yaralasinlar.


-ki herkesin hakli oldugun
inanciyla hem yine de basarsin
iste, hem de hiç isteme sensiz
basarmasini.


Sana onu soracaklar,
anlatama. Simdi yaninda kim var
diyecekler, söyleyeme. Sonunda
gör herkes kadar uzaktan;
nasil pis bir inatla toparliyor
kendini.


Ve sen, hakli olani bu
dagilmis ikilinin, onu biraktigin
yerde kalmis, yaranla
oynuyor ol.





Hekim


Biraz açsan gözlerini,
biraz bana gülümsesen.
Dogacak güne yok hükmümüz,
ama terlemen geçse,
iniverse bu yumru
yakismadan yüzümüze.


Ayni kirli kani damarlarina dagitan
su köhne kalp kirilsa, odana
girsem bir eylül sabahi,
pencereni seni dinlemeyip açsam,
geçsem seni dinleyip kendimden.


Bir çocukluk hastaligi
desem geçirdigin,
çevrende dönüyor odan, koca kent
ve evren. Seni bu kanli merkezden
çeksem çikarsam, bir bez koysam
islatip alnina, kurumus dudaklarini
son bir ellesem ve sorsam:


Bu kaçinci eylüldür,
ayni yazin ardindan?





Kumarbaz


Geceli gündüzlü bir yola
tam da kentinden çikmisim.
Sevmemen dogal beni:
Katranla tüy içindeyim.


Güye hileli destem.
Sicak bir asfalt gözlerimde,
yanip sönmekte hayat
tek penceresinde
kalbimin.


Kim kazanmis olabilir
böyle pis bir oyunda,
askta kaybeden bensem,
sansa her biraktigimda.


Nabzim tazi hizinda,
deve gücünde keder,
bedellere inanmamam
demek
buraya kadar.





Asker


Savasilmaz diye bir sey yok prensesim.
Biz zaten savasiyorduk.
Yasamak savasmaktir,
bizim gibiler için.
Ve askeriyiz bilmeseniz de,
kalbimizin verdigi
korkunç gizli bir emrin.


Savasilmaz diye bir sey yok prensesim.
Insanlik diye bir sey var.
Marifet savasi dogru seçmekte sanki
ve içimizdeki askeri birakmakta,
biriksin;
insan gibi bir rütbeye siçramak için.


Savasilmaz diye bir sey yok prensesim.
Ölünmez diye bir sey yok.
Ama iyi bir asker bekler prensesinden,
savasi güzellikle ilan etmesini.
Kendi güzelligi yetmezse buna,
kullanin halkinizin güzelligini.





Seyyah


Sehrin öbür kiyisinda oturuyorsun.
Aramizdaki yol ne kisa, ne uzun:
Tam bize göre bir yol;
degisken.


Seni birakmis evime dönüyorum.
Geceyarisini henüz geçiyor saat.
Karada,
denizde,
sonra tekrar karada,
tekerlek ve dalgalarin
degisen konularinda,
gicirtisinda Üsküdar motorlarinin,
ihtiyar dolmuslarin benzin kokusunda,
biraktigin dalginliktan bütün istanbul geçer.


Hüznümüz ya da sevincimizle,
aramizdaki yol ne uzar ne kisalir.
Ama bize göre bir yoldur yine:
Degise degise varacak hep
ayni kalan aska,
tekimizle bile.



Tuna Kiremitçi

[61viya]

ama en sonunda anlamistim..


sen gitmistin,senin gittigin yerde ben kalmistim,


sen bitmistin,


senin bittigin yerde ben baslamistim..


peki sen baslamis miydin ki ben bitmistim?

[Çagman]

Hosçakal

siyah beyaz tuslarinda piyanomun
seni çaliyorum simdi
çaldikça çogaliyorsun odada
sen arttikça ben kayboluyorum

seni doguruyorum geceye
adini koyuyorum aya bakarak
her sey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarimda
gözlerimi kamastiriyor isigin
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doguyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir simsek çakiyor
tam kalbime düsüyor yildirimi
ben gidiyorum
Eger bir gün aglamakli olursan,


Beni ara.


Seni güldürecegime söz veremem,


Fakat seninle birlikte aglayabilirim. Eger bir gün uzaklara kaçmak istersen,


Beni aramaktan korkma.


Seni durduracagima söz veremem,


Fakat seninle birlikte kaçabilirim.


Eger bir gün kimseyle konusmak istemezsen;


Beni ara?


Sessiz olacagima söz veririm


Fakat?


Eger bir gün ararsan ve cevap bulamazsan ...


Hemen beni görmeye gel ...


Belki sana ihtiyacim vardir...

[Çagman]

Iste yine basbasayiz içimin acisi
yine birlikteyiz
ver elini
sus ve ne olur incitme beni

Ey kalbimin agrisi
ver elini
çikalim seninle soluksuz kalmadan sessizce
bu karanlik ve ugultulu ormandan

Içimin acisi, kalbimin agrisi, askim
iste yine basbasayiz
ver elini
sus ve ne olur incitme beni

[ihtiyar]

Ilk sayfada Abdurrahim Karakoç'tan bahsetmis BesinciMevsim kardesim. Ve Mihribani aktarmis buraya. Abdurrahim Karakoç, halk edebiyatimizin yasayan en büyük temsilcilerinden biridir ve siirleri gerçekten okunmaya deger. Bir çok eseri zaten özellikle Musa Eroglu tarafindan bestelenmistir. Mihriban'i da çok severim ancak en sevdigim ve bana daha iyisi yazilamazdi dedirten ask siirini müsadelerinizle sizle paylasmak isterim.


Geri Gelen Mektup


Ruhun mu ates, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardag ne biçim korla tutustu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutustu.

Gün, senden isik alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Hersey silinip kayboluyorken nazarimdan,
Yalniz o yesil gözlerinin nuru görünse...

Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakisinla,
Ey sen ki gönüller tutusur her bakisinla!
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana ugrunda ölüm hazzi verince
Gönlümdeki azgin devi rüzgarlara attim;
Gözlerle günah islemenin zevkini tattim.
Gözler ki birer parçasidir sende Ilahin,
Gözler ki senin en kati zulmün ve silahin,
Vur sanli silahinla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!

Bir baska füsun fiskiriyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapilmis disi kaplanla hüzünden...
Hasret sana ey yirmi yilin taze bahari,
Vaslinla da dinmez yine bagridaki agri.
Dinmez! Gönülün, tapmanin, askin sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyisin bestesidir bu!
Hasret çekerek ugruna ölmek de kolaydi,
Görmek seni ukbadan eger mümkün olaydi.

Dünyayi bogup mahsere döndürse denizler,
Tek bendeki volkanlari söndürse denizler!
Hala yasiyor gizlenerek ruhuma 'Kaabil'
Imkani bulunsaydi bütün ömre mukabil
Sirretmeye elden seni bir perde olurdum.
Toprak gibi her çignedigin yerde olurdum.

Mehtapli yüzün Tanri'yi kiskandiriyordur.
En hisli siirden de örülmez bu güzellik.
Yaklasmasi güç, senden uzaklasmasi zordur;
Kalbin isidir, gözle görülmez bu güzellik...


Hüseyin Nihal Atsiz

[#10 Fietra]

SATRANÇ
Satranç tahtasinda kirli ellerce,
Oynanan oyunda rütbesiz erim.
Böyle sürer gider hep senlerce
Piyonluktur degismeyen kaderim...
fficeffice" />
Atlar atlar geçer benim üstümden
Fillerin altinda ezilen benim
Yem olurum, soyunurum postumdan
En önce kursuna dizilen benim...

Vezirim var sah kapisinin kulu
Harcar benim gibi çok piyonlari
Her köse bir baska entrika dolu
Çözmesi zor dostum, zor oyunlari...

Sahim kalelerle çevrili yasar
Sahimin hatasi hikmet bilinir
Emriyle kabemiz kiblemiz sasar
Huzurunda kisilikler silinir...

Sonuçta vezirler sahlarda bile
Oyunu yöneten ellere esir
Biri de itiraz etmez bu hale
Tahtada sultanlik da iyi seydir...

Bir oyun bitince digeri baslar
Degisen sadece oyunculardir
Özenle dizilir yeniden taslar
Tahtanin bekasi sabit kuraldir...

Velhasil piyonlar uyanmadikça
Sahlar hallerinden zaten memnundur
Ve oyun tahtasi kirilmadikça
Bir oyuncu kalkar, biri oturur...
C.K

[img]smileys/smiley1.gif[/img]Satranç için siir yazmak çok ilginç ama güzel tesvik edici.

[queasiness]

Beyaz Adam



Beyaz adam
küçücüktü ilk geldiginde
ve oturmaktan
bütün kemikleri sizliyordu
büyük teknesinde


Beyaz adam
kizilderililerin sundugu yiyeceklerle beslenip
topraklarina uzandiginda büyüdü
bulutlar arasinda
baris içinde yasayan
manitu yerine
tapmamizi istedigi de
iskence görüp
çarmiha gerilen
bir ölüydü


Beyaz adam
özgürlük adina
dev bir kadin heykeli dikti
dogu denizinin kiyisina
ve her gece
altinda dans ettigimiz yildizlari
bayrak diye tutsak etti
bir bez parçasina


Beyaz adam
özgürlük gibi adaleti de
bir kadin heykeliyle simgeledi
ama elinde terazi tutan
zavalli kadin
gözleri bagli oldugu için
kendisine tecavüz edenin
kim oldugunu göremedi...

Sunay Akin

[sahra]

Yagmuru sevdigini söylüyorusun ama yagmur yaginca semsiyeni açiyorsun,


Günesi sevdigini söylüyorsun ama günes açinca gölgeye kaçiyorsun,


Rüzgari sevdigini söylüyorsun ama rüzgar çikinca pencereni örtüyorsun,


Iste bundan korkuyorum,


Çünkü beni sevdigini söylüyorsun...


William Shakespeare


[img]smileys/smiley32.gif[/img]

[Lazio61]

HASRET

yoklugun bütün heybetiyle çikarken karsima yolum düsmüs çikmaz sokaklara uyur gezer sehrin kör isiklarinda hasretin sancili gecesini yasadim gizli bir ibadet gibi dalip gökyüzüne zamanin biraktigi o yerde ellerimi uzatip ta aya kadar senden baska ne varsa gözüken.... tekrar tekrar sildim yeniden kutsadim varligini koca harflerle yazarken adini hasret..... hasretin aldi götürdü yine yorgun adimlarimda bilinmeze bir anda düsmüsüm bir rüyadan uyanir gibi bugüne trafigin orta yerinde kabus oldu ay yüzlüm hasret.

[Lazio61]

BIZ OLABILIR MIYIZ?

Gezdim, Aradim dört bir diyarda, Sana benzeyen Bir seni buldum. Bana benzeyen Bir ben varim. Sen senligini, Ben benligimi bozmadan Biz, Biz olabilir miyiz?

[Lazio61]

ÖLDÜRÜYORUM

Izin veriyorum kendime Çekiliyorum derinliklerime... Uzun bir süre süresizce Cezalandiriyorum insan yanimi. Kötülügüm meydanda bu defa; Kiliç kusandim. Öldürüyorum bendeki beni; Ve savunuyorum bu defa Kendimi....

[kuzey_lee]

yine vazgeçiyorum herseyden
aslinda zaten
benim olmayan bir seyden
anlayamadin mi hala
vazgeçiyorum senden


sen mi?
sen;
sözlükte kisa bir kelime
uykularimi benden alan kabus dolu bir gece
simdi ise benim için senin kadar anlamsiz bir hece


vazgeçmek mi?
vazgeçmek;
çogu insan için pes etmek
kimileri için korkup kaçmak
simdi benim için ise sensiz yeni bir baslangiç
kim bilir
belki yeni bir fotograf
sag cebimdekinin yerine





artik sen yoksun bende
ben artik baska senler ariyorum
soguk istanbul gecelerinin
bana en az senin kadar uzak arka mahallelerinde



ve artik ne mutlu bana
korkmadan
yüzüne bile söyleyebiliyorum
SENI SEVMIYORUM


f.s/2004-istanbul

[of-lee]

SEVIYORUM SENI


seviyorum seni


ekmegi tuza banip yer gibi


geceleri atesler icinde uyanarak


agzimi dayayip musluga su icer gibi


seviyorum seni


agir posta paketini neyin nesi belirsiz


telasli sevincli kuskulu acar gibi


seviyorum seni


denizi ucakla ilk defa gecer gibi


istanbulda yumusacik kararirken ortalik


icimde kimildanan birseyler gibi


seviyorum seni


yasiyoruz cok sukur der gibi.


NAZIM HIKMET