ELLERIMDE URLAR
Simdi bir isligin türküsünde dolasmaktadir
Seytan benimle tüm sehri...
Yirtik elbiseli çocuklarin ögrenme merakidir gözlerim
Topragi hinca hinç dolduran betondan taslar yesermektedir
Küçükken çaldigim erik, agaci kesilen gövdesinde;
Köklerine dislerini geçiren metal kepçeye,
Ab-i hayatini vermektedir...
Bugün karbondioksit tükürdügüm sokaklarda,
Oksijen içmis dudaklarim
Herkese sormakta sasirarak;
Neyin dogru neyin egri oldugunu...
Bir kuvvetle vurmakta sikisan gögüs kafesine,
Mahpus kalan özlem
Eylül kokan sevinçlerim, katiksiz gülüslerim
Ve çirpinan umutlarim saldirmakta yarina
Bu son nefesin can çekisen siddeti, bu kelimelerin gölgesi
Kenar mahallelerde bulurdu gövdesini
Simdi sana demirden uçurtmalar yapacak ellerim,
Kimseler vurmasin diye, vuramayacak!
Mil çekecek karanligin gözlerine yeniden dogan günes
Dünyayi kahreden sözler söyleyip kulagina...
Yokluk sadece var olmak için varolmayacak
Kitaplarin yüzlerinde, hayalet gibi sinen yokluk!
Simdi bir isligin türküsünde seytan düsünmektedir kibirini
Lokmalari sayilan cennetin, kalin enseli günahina
Kulaklarini patlatan bir çiglik olmaktadir
Ben ve kelimelerin gölgesi...
Bu da Gökhan adinda bir Trabzonsporlu Arkadasimizin Siiri