41. YILIMIZ KUTLU OLSUN! Yaşa, Varol TRABZONSPOR!

[Harun-61]

kaya'm ellerine saglik...

Nice Yillara Trabzonspor'um...

.

[Sabri Kurban]

Daha nice senelere hep beraber. 100. yılını görecek kadar uzun yaşamanız dileğiyle. Biraz zor ama))

[serdaracıl]

senin için yaşıyoruz TRABZONSPOR'UM. nice yılları...

[TS-Tiryaki]

Iyiki varsin canim, cigerim, herseyim. Nice 41 Yillara TRABZONSPORUM.

[ilhan]

Sen şampiyon doğdun öyle de yaşayacaksın.

Sen gururumuz, yüz akımız, sen onurumuz, sen adaletsiz arenada kavgamız, sen bazen dert ortağımız bazen sancımız, gözyaşımız, sevincimiz..

Sen haklı gururumuzsun!

İyi ki doğdun Trabzonspor'um.. Ne mutlu bu aşkı yaşayana, ne mutlu seni anlayana..

[TolgaTopçu61]

askimiz almanyadada 41.yasina girdi

[Great White]

NİCE ŞAMPİYONLUKLARA


:meşale2::meşale2:

[Tunga]

Geçen seneden....

[Tunga]

Geçen seneden...

[Burçak]

İyiki doğdun İyiki Varsın Trabzonsporum.

[Tunga]

Geçen seneden...

Ula Trabzonspor Neden Seviyrum Seni?

Hayatımın tam orta yerine koydum seni. Daha doğrusu ben koymadım, sen orada duruyordun zaten. O zamanlar leblebi gibi topluyordun kupaları. Eziyordun malumları. Bir kere de insan maça gidip de heyecanlanmaz mı yahu? Heyecanlanmazdım. Biliyordum ki Şenol - Necati - Turgay - Hüsnü - Ahmet gol yemez, Tuncay, İskender, Sinan da affetmezdi.

Arada çok nadiren tökezlerdik de, umursamazdık gene de. En büyük bizdik çünkü. 84'te son şampiyonlukta sokaklara çıkıp da sevinmemiştik bile. Bugün Vllaznia'yı yenmek neyse, o zaman şampiyonluk da oydu çünkü.

Doya doya sevinemeden çok yıl geçti. Mehteran bölüğü gibi ilerlemeye başladık. 3 ileri iki geri. Rakipler ise artık Trabzonspor'un vurduğu kırbaçların etkisiyle koşmaya başlamıştı. Ara biraz açıldı. Sonra bayağı açıldı. Onlar 100 metrede hedefine ulaşıyordu, biz ise neredeyse maraton koşmak zorunda kalıyorduk. Sebebi önce dışarılarda aradık: Endüstriyel futbol, para, pul vs. Paralı başkanların peşinden koştuk sonra. Çözümü bulduk zannediyorduk.

Onun da çözüm olmadığını gördük. Neydi o zaman çözüm? Denemedik model, denemedik adam kalmadı. Günlük başarı ve başarısızlıklarımız içinde sevindik, üzüldük. Ama ağzımızda o eski tat kalmadı.

Birbirimizin ayağını tutup çelmelemedik mi? Çelmeledik, insan kendine yalan söyler mi? Çözümü sürekli "birileri"nde aramadık mı? Aradık. Olmadı.

Hadi doğduğumuzda Trabzonlu olmanın refleksi, sonrasında da şampiyonlukların sarhoşluğu diyelim, Trabzonsporlu idik. Peki hala neden seviyorum seni bunca?

Daha önce "Dökümcü Ustası Ali" diye bir yazı yazımda belirtmiştim:

"Sözün özü şuydu: Trabzonspor 20 küsur senedir güldürmüyor bizi. Hep yıkıyor. Sevgi büyük olunca yıkım da büyük oluyor. Acıtıyor. Ama Trabzonspor'u çıkarınca hayatımızdan, yerine koyacak bir şey bulmak mümkün değil. İçimizdeki o yer Trabzonspor'a ait. Başkanlar, yönetimler, yıldızlar, hocalar değiştirmiyor bu yeri. Çünkü o kulüp önce bizim sonra yönetimlerin, sonra futbolcuların. Samet Hoca bugün var yarın yok. Ama Trabzonspor hep burada, tam kalbimizin ortasında. En korumalı yerlerden birinde. Ailemiz, eşimiz, çocuğumuzla aynı yerde.

Dökümcü ustası, mühendis, muhasebeci, balıkçı, müteahhit ya da memur. Kim olursak olalım bu kadar yılgınlığa rağmen hepimizin içinde bir umut. "Bu sene olacak bu iş" diye. Hepimizin içinde aynı umut. Bazen canımızı yakan, bazen huzur veren, ama futbola tutkumuzu hep körükleyen bu umut.

Bu umutla yaşamaktan şikayetimiz yok. Bu sene olmazsa seneye olacak çünkü. Ben inanıyorum, hep de inanacağım."

Sadece bu umut bile yetmiyor mu bana? Yetiyor. Sinir bozucu şekilde geçen seneler, her seferinde ispatlıyor, sevgimin derinliğini. Ne güzel!

Gene eski yazılardan bir alıntı:

.... Onun ligdeki varlığı bile balık hafizası taşıyan Türk Milleti'ne, geçmişi hatırlatmakta ve yeni bir ihtilalin ihtimalini canlı tutarak, diğer Anadolu Takımlarına -İstanbul Medyasına göre-, "kötü örnek" olmaktadır. Bu yüzden Trabzonspor tam anlamıyla bir demokratik ihtilaldir ve daha da önemlisi ilerideki muhtemel ihtilallerin de hamisidir...

[Tunga]

Geçen seneden...

29.10.1988 - Açtım gözümü,sen vardın.
05.05.1996 - Canımı yaktın.Ama bilmem neden,sana asıl o zaman bağlandım.
02.08.2007 - Hala burdasın,sen ne yıkılmaz çınarsın!
__________________

[Emirhan Makul]

İyi ki varsın Trabzonum.

[Abdullah Altıntaş]

Seninle ağlamakta,gülmekte çok güzel...

[Burçak]

Görsel Muhteşem olmuş

[only ts]

doğdum doğalı şampiyonlugunu göremedim ama olsun ben yasadıgım sürece hep bekliyeceğim
iyiki dogdun bitanem iyi ki varsın

[seyyah61]

Görseli hazirlayan Kaya arkadasimiza tesekkürler. Iyi ki dogdun Trabzonsporum. Iyi ki varsin. Sen bizim baskaligimizsin.

[Sabri Kurban]

Yaptığınız flash süper olmuş. Aldı götürdü beni bir yerlere. Müzikte çok iyi bir seçim olmuş.

[AYYILDIZ]

İyiki Varsın İlk Aşkım Trabzonspor.

[DKaraduman]

Bide Yönetim bize sürpriz yapıp bugün Trabzonspor TV yi açıyormuş

[Adem Erdoğan]

41 kere maşallah.Nice yıllara hep beraber...Allah doğru yoldan ayırmasın.

[Seda]

Flash muhtesem olmus, ellerinize saglik..

Iyi ki varsin Trabzonspor'um.. Nice 41 yillara..
Seni cok seviyoruz, 41 kere masallah..

[canafar61]

nice 41 senelre aşkım şampiyonluksuz geçen 25 seneye yazık
allah bize bir daha 25 sene şampiyon olmadan geçirmemizi göstermesin
her zaman büyüktün sonsuza dek büyük kalacaksın

[Estragon]

Bence Umut futbolu Trabzonspor da bıraksın. 10 numarayı da hiç çıkarmasın sırtından. En çok güvendiğimiz de o olsun hep...
Yalnış yere yazmıyorum yazdıklarımı. 41. maşaallahını takan takımımız için yazıyorum bunları.
Çünkü bizi burda tutan içimizdeki garip umudumuz.

Bu sadece şampiyonluk umudu değil. Aslında kendi hayatlarımızdaki hayalperestliklerimizi taşıdığımız yer belki de Trabzonsporluluk. Belki her taraftar için böyledir bu ama bizim gene de farklı. Yıllardır şampiyon olamasak da, birileri gelip oyunlarımızı bozsa da; yeni bordo-mavi forma bile heyecanlandırır bizi... 40 yıllık stada vurulan her çiviyi bile gözünü kırpmadan takip eden taraftarlarız biz.

İşin güzel tarafı, çıkar beklemeyen bir sevgi bu.
Çünkü biz hep burdayız...

[Gamze]

Bu gece, aile toplantısında babamın bilmem kaç sene önce Ordu - Trabzonspor maçı için Ordu'ya gidişini ve Trabzonspor'un o maçtan bir beraberlikle çıkarak şampiyonluğunu ilan edişini dinledim.
Bilmem kaç sene öncesinin heyecanlı gençlerinin bugün boyları kadar evlatları olmuş...
O gün, onları Ordu'ya taşıyan dürtünün bugün de, belki biraz şekil değiştirerek devam edişi oldukça çarpıcı...
Bilmem kaç sene önce sattığı simit, boyadığı ayakkabıdan eline geçen paranın bir kısmını eve verip, diğer kısmıyla şampiyonluğu yerinde tatmak için yola düşen gençler, bugün en fazla aile toplantılarında o heyecanı çocuklarına, yeğenlerine aşılayabilmek için sözcü görevini üstlenebiliyorlar...
Hayat kavgası, ekmek davası derken geçen bunca senede insanın değişmeyen alışkanlığı, gölgelenmeyen duygusu pek kalmasa gerek...
Fakat tüm bu evrimin içinde özü aynı, yansıması farklı bu 'dürtü' hala olduğu yeri koruyabilmiş...
Dedim ya, çarpıcı...
Trabzonspor'u 30'unda tanıyan 70 yaşındaki bir dedeye bordo deyince mavi cevabını alabilmek mesela, fazlaca düşündürücü...
Bilmem kaç senede aldıkların verdiklerini karşılamasa da; üzgün, kırgın, kızgın, mutsuz, tatsız, tuzsuz ne varsa bünyende toplansa da, sen hayallere ve geçmişe bel bağlasan da değişemezsin bu 'alışmışlık'ı. 'Kudurmuşluk' halt etmiş...
41 yılda niceleri gelmiş geçmiş de silinmemiş izi bu renklerin, birinden bile...
Vardır bir sebebi...
Adını siz koyun...

Yaşasın bordo mavi!
Var olsun bu sevgi!

Mutlu seneler Trabzonspor'uma...