Babalar Gününü kutladýk...
Tüketim toplumunu özendirme uðraþlarýna hiç girmeden "onlarýn" babalar gününü kutluyorum.
Ýmkan olsa da tek tek "onlarýn" ellerinden öpebilsem. Bu Vatan uðruna gözünden sakýndýklarý evlatlarý feda eden binbir acýsýna yürek yangýnýna raðmen "Vatan Saðolsun" diyen "Þehit babalarýnýn" ellerinden öpebilsem hürmet gösterebilseydim keþke.
Þehitlikler'de neler yaþanmýþtýr..
Þehit mezarlarýnýn baþýnda Türk bayraklarý dalgalanýr þimdi, bir bayraðý öperler bir de oðullarýnýn mezar taþlarýný... karanfiller güller okþanýr evladýnýn saçlarýný okþar gibi... çiçekleri koklarlar kendi evlatlarýný koklar gibi.. küçükken saçlarýný gözünün önüne geldiðinde düzelttikleri gibi þimdi oðlunun mezarýnda topraklarý düzeltirler tarifsiz kavurucu hasret ile...
Dünyanýn hiçbir yerinde rastlayamacaðýnýz manzaralardýr bunlar. Saðýr eden büyük bir sessizlik içinde yaparlar bunu Þehit Babalarý.. Yüreklerinden gelen gözlerinden dýþarýya çýkan iki damla yaþ yanaklarýnda süzülür topraða düþer. Aðýzlarýndan þu söz dökülür "yandým oðul.. bugün sen benim elimi öpecektin bense bugün senin mezar taþýný öpüyorum yandým oðul, yandým.."
Kahramanlarýn kahramanlarý babalarýydý, þimdi kahramanlar toprakta, babalar hayatla ölüm arasýnda bir yerde. Dert ile hasret ile kolu kanadý kýrýk mahzun buðulu gözlerle bakarlar hayata.
Þehitlik mertebesi tek tesellileri olan Þehit Babalarýnýn asaletini görmek onlarýn ellerinden bir kez olsun öpmek yerini tutmaz ama bir kaç dakikalýðýna olsa bile evlatlýk yapmak sarýlmak lazým anlamýný yaþamamýz gereken babalar gününde... kutlu olsun babalar gününüz.