Uğruna Can Verilen Bir Takım! - 15 Nisan 1992 | 18. Yıldönümü

[Ilelioglu]

Allah rahmet eylesin. Mekanlari cennet olsun..

[magicyattara]

Kazadan 1 yıl sonra Kayseri'den Trabzon'a dönüyorum..Sorgun'da moladayız..Yaşlıca bir amcayla muhabbet ediyoruz..konu dönüp dolaşıp Trabzonspor'a geldi..Trabzonspor'dan da Samsun'da ki o bjk maçına..heyecanla anlatıyor o günü..Hami'nin şutunu vallahi billahi görmedim diyor..o kadar hızlı vurdu ki diyor,kaleye nerden girdiğini göremedim..
Unutulmaz iki olay vardır o gün..birisi bu goldür diğeri kaybettiğimiz 6 taraftarımız..onlardan bahsediyoruz..olay henüz sıcak sayılır o zaman..kaza nasıl oldu..daracık yollarda araba sürmeye alışmış Trabzon insanı nasıl olur da o geniş yolda kaza yapar diyoruz..
Bu acı olay her şeyin önüne geçmişti o gün..o gün orda normal bir futbol maçı oynanmamıştı..bu acı haber,"bu maç kazanılacak başka yolu yok" düşüncesini taraftarından futbolcusuna herkesin beynine kazıtmıştı..herkes şartlanmıştı..
90. dakikada o topa sadece Hami vurmadı..o topa tüm camia olarak vurduk..kazada kaybettiğimiz taraftarlarımızın yüreklere düşürdüğü acı ile vurduk..

Kazada kaybettiğimiz taraftarlarımıza Allah rahmet eylesin..aradan uzun yıllar geçmesine rağmen hala unutulmadıklarını gösteren sitemiz BMN'ye ve kaybettiğimiz tüm taraftarlarımız anısına,Futbol Şehitlerimiz Anıt'ını dikerek,bu kardeşlerimizi ölümsüzleştirecek olan kulübümüze teşekkür ederiz..

[Berberoğlu]

1992'deki kazada hayatını kaybeden 6 renkdaşımızdan biri olan İsmail Akyazı anne tarafından bizim akrabamızdır. Annemin özbeöz dayısının oğludur. Her bayram aile kabristanlığında ziyaretine gideriz.

Bizi öz abimiz kadar severdi, tabii biz de onu severdik, hala seviyoruz.
Maçlarda su, çekirdek, köfte satan ekipleri içindeydi. Çok maça bizi bedava sokmuştu, zaten o dönemde yaşı 15'in altında olan hemen herkes bedava girerdi maçlara. Ayrıca tanıdığım en espirili insandı, her olayda, her konuşmada mutlaka bir ince espiri bulurdu, bizi gülmekten patlatırdı.

Kazanın olduğu sabah annem, otobüsle Trabzon'a dönüyordu. Yolda kazayı görmüşler ama nerden bilsin öz kardeşi gibi sevdiği dayıoğlunun da o kazada öldüğünü. Zira bırakın cesetleri, araç bile tanınacak halde değildi.

Çok özledik seni be abi...

Ama merak etme, emanetlerine hep sahip çıkmaya çalışacağız. Hem Trabzonspor'una hem geride bıraktığın yavrularına...

Sen rahat ol, bekle bizi, elbet bir gün biz de yanına geleceğiz...

[Tolunay Abdioğlu]

Unutmadık,unutturmayız!

[macka61]

Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun

[Muhammed]

ALLAH rahmet eylesin. Unutmadık, unutmayacağız !

[Adil ÖZGÜR]

[murat hoca]

Lise son sınıfta idim Trabzonspor taraftarlar derneğinin otobüsü ile bizde yola çıkmıştık eğlence içki falan vardı otobüsde tam hatırlamıyorum ama beyaz bir toros taksi idi arabanın aldına girmişti binlerce insan vardı maça giden inanın yani 15 bin civarı çünkü fedarosyonun verdiği karar çok zorumuza gitmişti inat etmiştik yani samsuna akıyorduk gördüğümüz manzara üzere herkesin elinden şişeler düştü ağlıyorduk hepimiz Çarşıbaşından dediler ölenler yani maçı aldık ama hüzün sevinç bir arada yaşadık gece dönüş otobüsle olmuştu her ilçede yollar kesildi ben ve benim gibi hayatı bu tribünlerde geçen insanlar bu tarz olayları unutamıyor yani kalbimizin bir yerinde bu olay durur arada sızlar orası
Vakfıkebirliler Grup Başkanı Murat Günaydın

[Adil ÖZGÜR]

Biz Futbol Şehitleri Olarak Bir Kez Daha Öldük / Aksal Yavuz15.04.2010Biz, altı kişi, 1992 yılında, Trabzon-Beşiktaş maçından bir akşam evvel, sorduk birbirimize “ yarın var mısınız Samsun’a?”

BİZ FUTBOL ŞEHİTLERİ OLARAK BİR KEZ DAHA ÖLDÜK



Biz, altı kişi, 1992 yılında, Trabzon-Beşiktaş maçından bir akşam evvel, sorduk birbirimize “ yarın var mısınız Samsun’a?”

Büyükler “ O nasıl soru öyle”.

Çocuklar “ Bizim için bayram olur valla” demişti.

Aracımız büyük olsaydı, belki birkaç kişi daha alırdık aramıza.

“Kutu kadar takside altı kişi ha!” demeyin, biri çocuktu. Garibim aramıza sıvıştı.

Trabzonspor’umuzu yalnız bırakamazdık; sevmiştik bir kere. Gene yaparız aynı çılgınlığı, hatta bir kere değil, yüz bin kere… Feda olsun bu canlar bordo-mavi renge.

Kader işte, gittik dönemedik…

Anacığım, babacığım, kadınım, oğlum ve uzun saçları yandan örgülü kızım, sizlerden ayrılalı 18 sene oldu. İçiniz hala yanıyor, acıyor biliyoruz, bizlerin yandığı gibi… Ama bizim yangınımız, acımız unutulmamızadır, başka bir şeye değil.

Yalan yok, o maça gittiğimize değdi doğrusu.

Uşaklar da bizi mahcup etmediler hani, zaten o sene kupayı almışlar. Trabzon’da oynanan 5-1’lik Bursa maçını izleyemediğimize üzülmedik değil.

Puştluğun önüne geçilmezmiş, nerden bilecektik trafik canavarının en mutlu günümüzde bize tuzak kuracağını. İnanın, biz de bir şey anlamadık, yaşamaktan anlamadığımız gibi, her şey bir anda oldu.

Neyse, bizi boş verin, biraz kendinizden bahsedin.

Sizler nasılsınız? Maçlara gidiyor musunuz?

Çocukların okulu bitti mi? O tarihte işe başlayanlar emekli olmuştur ama…

18 sene be, az buz zaman değil.

O zamanın babaları dede, anaları nene olmuştur. Bebeler de çoluk çocuğa karışmıştır.

Sevincimiz; bizleri sizlerden ayıran karayolunun üzerine yenisinin yapılması idi. Yoldan intikamımız alındı diye düşünürken, bir haber geldi, “ Dört fidan gibi delikanlı şehit oldu aynı yerde”. Biz Trabzon’a dönemedik, onlar ise Ankara’ya. Çok da gençlermiş; üzüldük. İçlerinden biri Fenerbahçeliymiş. Üstelik hepsi öğrenciymiş.

Burada, dünyanın aksine zaman çabuk geçiyor…

Bizden sonra Trabzonspor üç kez kupayı almış, bu sene dördüncüsüne gidiyormuş. Şampiyonluğun iki kere kapısından dönmüş, daha doğrusu döndürmüşler.

Trabzonspor’umuzun 1996 yılında şampiyonluğu elinden çalındığı için, Hüsnü Civelek ve Mehmet Dalman adlı iki renktaş, kahpe insanların çok olduğu dünyadan bu yüzden kaçıp gelmişler yanımıza.

Yangınımız, acımız, unutulduğumuzadır dedik ya.

Genç taraftarlarımız, Samsun’da hayatını kaybedenlerin anısına, aynı şehirde bir orman yapmak istediklerini duyunca, mutlu olmuştuk, adeta sevinçten havalara uçmuştuk. Kanatlarımız eksikti. Solduğumuz şehirde yeniden yeşerecektik. Samsun Çakallı’dan aşağıya araçlarıyla inenler bizlere, biz de onlara bakacaktık. Onlarla selam gönderecektik tüm sevdiklerimize…

Duyduk ki bu projeden vazgeçilmiş. Daha doğrusu birileri engel olmuş. Sevincimiz kursağımızda kaldı. Bir yudum mutluluğu fazla gördüler bize. Biliyor musunuz, içimizin kor gibi olduğu an, o haberi duyduğumuz gündü. Biz futbol şehitleri olarak, o gün kez daha öldük.

Samsun’da toprağa kök salmamız engellendi ama bu ayın 19’unda yerimizi alacağız ulu çınar Trabzonspor’un altında.





Her ne kadar Samsun’da bir kez daha ölsek de, memleketimizin toprağına bir kez daha gömülmek, bir o kadar onurlandırdı hepimizi.

Teşekkürler Trabzonspor. İyi ki varsın, iyi ki ayaktasın…

AKSAL YAVUZ

Teşekkürler Aksal Yavuz'a,

[Fatih Özkan]

Allah rahmet eylesin!

[Fatih BALTA]

Çok kişi olamasakta temsilen orada olmaya çalıştık.Mezarlarımızı ziyaret edip duamızı ettik.
Tekrar Allah hepsinin mekanını cennet eylesin.

[ilhan]

Ayaklarınıza sağlık Fatih abi. Allah razı olsun hepinizden.

[UğuR]

Unutmadık...

Unutmayacağız...

Nurlar içinde yatın....

Allah gani gani rahmet eylesin

[Kamil Çakmak]

Futbol şehitlerimizin mekanı cennet olsun.

[Oğuzhan Fidan]

tekrar başımız sağolsun...

[Aydın Danış]

Tekrar tekrar Allah gani gani rahmet eylesin başımız sağolsun...

[Yiğit Gayretli]

Unutur muyuz? Unutursak kalbimiz kurusun...