Fikir - Düşünce Arenası

[Faik Yılmaz]

Arkadaşlar kilo problemi olan arkadaşlara bir takım tavsiyelerim olacak.....diceksinizki sen neden kendin yapmıyorsun bunları aşırı bir kilom yok ama yinede zayıf sayılmam yani...

kilo vermek isteyen arkadaşlar :

- cipsten kesinlikle uzak durun.....

- Koladan uzak durun sadece kilo için değil sağlığımız içinde çok sakıncaları var. örneğin takma dişleri kolanın içine attığınızda eriyor evet eriyor

- ekmeği azaltın

- şekeri azaltın

- bol su için.....

- çok yağlı ve kızarmış yemeklerden uzak durun

her gün en az 3000 adım yürüyün

göreceksiniz 1-2 ay içinde klio vermeye başlayacaksınız....

[Gamze]

Her geçen gün kilo alan ve kelleşen ben de şu sıralar 'kilolu' psikolojisine girmiş olanlardanım. ( Aman Allahım,yüksek sesle düşündüm de; ne vahim durumum var )

Yaz tatilinde memleketinize gidiyorsanız lütfen kontrollü olun. 'Dikkat kilo alınır' ibaresi aklınızın bir kenarında dursun. Sabahtan akşama kadar yan gelip yatma eyleminin yanında, memleket havasının açtığı iştahla mideye indirilen leziz yiyecekler gün gelir başınıza bela olur.

Bir kere sonradan kilo almanın ; yani ömrünce boy-kilo uyumuyla yaşayan birinin bu düzeni bozmasının ilk karşısına çıkardığı sorun kıyafetlerin içine girememek. ( Sağlıksızlık değil yani O kadar değil ) Daha doğru düzgün giymediğiniz bir pantolunu giymeye çalıştığınızda ısrarla sizi dışarı kusması korkunç bir durumdur. Bunun getirdiği huzursuzluk çok yönlüdür ; pantolonunuzun bir süreliğine tatile çıktığı ve kilo aldığınızın resmen kanıtıdır ya bu, daha ne olsun!

Neyse, işi biraz gırgıra aldım ama kilo problemi ciddi bir mesele esasında.

Kendimden pay biçeyim yine; sağlıklı besleniyor muyum? Bilemiyorum.

Kola,gazoz vs. gibi içecekleri sevmem, misafirliklerde kibarlık olsun diye içmek dışında da tercih etmem. Fast food dediğimiz yiyeceklerle de aram pek yoktur aslında, nadir aralıklarla yerim. Şahsen bir kahvaltı canavarıyımdır. Ekmek yediğim tek öğündür - çorbalar dışında - Genellikle iki öğün yerim, akşam yemeklerim ekmeksiz ve daha hafif olur tabi sabah sağlam kahvaltı yaptıysam. Pek yemeklerde gözüm yok yani, kahvaltımı yaptırın yeter!

Cips maalesef benim de sorunum. Onsuz bir hayat düşünemiyorum. Hakemsiz maç neyse, cipssiz hayat o benim için. ( Bu hakem Cem Papila olabilir, o yoksa sorun da yok! ) Aburum da cuburum da cipsten ibaret sayılabilir. Başka da kötü alışkanlığım yok

Bu aralar biraz çenem düşük.Yine uzattım.Ama ne güzel başlık bu yau!

ekleme:

Faik abi söyleyince aklıma geldi. Benim özel bir durum olmadıkça ( acı yemek gibi ) günde içtiğim su en fazla 2 bardaktır. Bu yüzden cildimin çokça kuruduğunu bilirim. Bir keresinde 2 litre su içmeyi denedim bir günde, valla bünye kaldırmadı Sanırım önemli bir problem su içmemek de

[Faik Yılmaz]

ekleme:

Faik abi söyleyince aklıma geldi. Benim özel bir durum olmadıkça ( acı yemek gibi ) günde içtiğim su en fazla 2 bardaktır. Bu yüzden cildimin çokça kuruduğunu bilirim. Bir keresinde 2 litre su içmeyi denedim bir günde, valla bünye kaldırmadı Sanırım önemli bir problem su içmemek de

bu konuda kendini çok zorlama Gamze.... ancak yemeklerden yarım ssat sonra ( hemen sonra değil) 2 bardak su içmen hem sindirim için hemde zayıflaman için çok önemli.

vüdudundaki yağın büyük bölümü sudan oluştuğu için zayıflamak isteyenlerin bol su içmeleri gerekiyormuş.

[Recep Çaltepe]

...

- Koladan uzak durun sadece kilo için değil sağlığımız içinde çok sakıncaları var. örneğin takma dişleri kolanın içine attığınızda eriyor evet eriyor

...

+tüm gazlı içeceklerden uzak durun (maden sodası hariç).

Benim günde 2,5 litre kola içtiğim günler olurdu. Gazlı içeceklerin hepsini kestim. Biraz da yediğime dikkat ettim. Sonuç:

2 ayda 14 kilo verdim

[antagonist]

Genel olarak tavsiyeler:

• Üç beyaz (tuz, şeker ve un) yasaktır ya da çok azaltılmalıdır.
  
• Her yiyecek doğal şekline en yakın olarak tüketilmelidir.
  
• Kırmızı et (tercihen yemlenen değil, otlayan hayvan eti), sucuk, kavurma, pastırma vb serbesttir. Katkı maddelerinden dolayı salam-sosis tercih edilmemeli.
  
• Sakatatlar hayvani gıdaların en değerli bölümleridir.Yasaklanmaları doğru değildir. Fakat veteriner gözetiminde kesilmiş
• hayvanların sakatatı yenmelidir.
  
• Yumurta en kaliteli protein kaynağıdır.
  
• Sebzeler,daha çok çiğ tüketilmelidir.Özellikle de semizotu(dünyanın en yararlı sebzesi)
  
• Kayısı, üzüm, muz, gibi şeker içeriği yüksek meyveler sınırlı yenmeli.
  
• Sütün pastörizasyonu bazı hastalık patojen bakterileri ortadan kaldırırken faydalı bakterileri (probiyotikleri) de yok etmektedir. Homojenize edilmiş sütler (Kutu sütleri) ise çok daha büyük bir sorundur. Çünkü homojenizasyon sırasında süte 2 ton civarında bir basınç uygulanmakta ve süt proteinlerinin moleküler yapısı büyük ölçüde değişmektedir. En güzeli taze süt...Güveniyorsanız sokak sütlerini kullanabilirsiniz.
  
• Nohut, fasulye, mercimek, bezelye, börülce vb haftada 2-3 kereden fazla yenmemelidir.
  
• Yağ kısıtlaması vücut için zararlıdır. Sanılanın aksine yağı az, dolayısıyla şekeri fazla yiyecekler insanları daha çok acıktırır ve daha çok şişmanlatır!
  
• Zeytinyağı:Tam bir mucize...
  
• Tereyağı: Mükemmel! Mümkünse özgür otlayan hayvanların yağı(köy tereyağı).
  
• Balık yağı:Hayat iksiri...Bebeğinden, hamilesinden, gencine ve yaşlısına kadar herkes kullanmalı.
  
• Kızartmalar,kesinlikle yasak!!!
  
• Çikolata:Haftada bir kere orta boy, sütsüz ve kakao oranı yüksek (bitter) ve kaliteli çikolata yenilebilir (şart değil!).
  
• Bal:Bal halis ise şifa verir.Piyasadaki balların en az %95’i sahtedir.
  
• Su:Günde 6-8 bardak su için.

Geleceğimizi koruyalım!!!

[OYılmaz]

Birileri Cipsmi dedi Özellikle Flim izleyeceğim zaman 3 4 tane Büyük Cips paketi alırım yanındada 1 Lt Kola ama Kilom 63 Buda İşin garip tarafı

[A.Hilal Çakıroğlu]

Beni kötü örnek olarak görebilirsiniz. Sanırım yapılmaması gereken ne varsa yapıyorum. Sebze yemeklerini sevmiyorum, dereotu vb. şeylerin koyulduğu yiyecekleri hiç yemem. Annemin onca ısrarına rağmen ısırgan salatasının tadına bile bakmadım. Vejeteryan değilim ama pek et yiyemiyorum, en fazla 2 lokma. 1-2 köfteden fazlası da bayar. Süt içmem için çok canımın çekmesi gerek. O da "ayda yılda bir" şeklinde tabir ettiğimiz sıklıkta oluyor, en fazla 1 bardak içiyorum. Yoğurt yiyemiyorum. Ayranı da sadece baklava gibi şerbetli tatlıların yanında içerim. O da nadir oluyor haliyle. 3-4 yıl öncesine kadar hiçbir deniz ürününü ağzıma sürmezdim. Şimdi arasıra yiyorum, hamsiyi sevmeye başladım. Kızartmaya bayılırım özellikle patates ve bol tuzlu Son zamanlarda azaltmış olsam da çok çikolata yiyorum. Cipsi, kola vb asitli içecekleri seviyorum. Bunların evimize girişi annem tarafından yasaklanmış olsa da hiç girmiyor desem yalan olur. Dışarıda içecek olarak genellikle asitli şeyleri tercih ederim. Annemin "Sen yararlı birşey yeme zaten. Vitamin alırım diye mi korkuyorsun?" demesinden de anlaşılacağı gibi kötü besleniyor(d)um. Özellikle son zamanlarda beslenme kampında gibiyim. Anne-babamın pes etmesini bekliyorum

Vücut kitle indeksim: 19.28

[m@rdi]

Paccimin aksine gayet sağlıklı besleniyorum

Karbonhidrat,protein,vitamin ne arasanız menüde mevcut oluyor. Hatta bazen abartıp pilavla ekmek,makarna ile ekmek durumuna geçebiliyorum.Bir zamanlar hamsi sevmesemde artık hamside dahil tüm balıkları yiyorum.Asitli içecek yok,cips yok,su var ayran var Bulunduğum bölge itibariyle bol acı var,bol bol çikolata var. Bu kadar dikkatli,özenli,düzenli beslenmeye rağmen hala,kıyafetin dar gelmesi ne demek bilemiyorum Vücut indeksi 20 üzerine çıkınca neler oluyor bilemiyorum...

Not:@blackseastrom, siz kilolular anlamazsınız ağırlığın kıymetini,sizin de arkadaşlarınız şiddetli rüzgarlarda kolunuza girip"aman uçma,yudum reklamlarında seni oynatalım "vs. dediklerinde anlarsınız derdimizi ...

[champions]

sizin de arkadaşlarınız şiddetli rüzgarlarda kolunuza girip"aman uçma,yudum reklamlarında seni oynatalım "vs. dediklerinde anlarsınız derdimizi ...

Bütün sıkıntı bu mu yani Böyle bi derdim olmasını çok isterdim

[m@rdi]

Bütün sıkıntı bu mu yani Böyle bi derdim olmasını çok isterdim

Bu işin latifesi,daha ciddi sıkıntılarda mevcut(tabi bana göre ciddi).İşin bir diğer vahim durumu yapı itibariyle yaşını gösterememek.Bu çok hoş gibi gelebilir.Ancak işin içine "otorte kurmak,dikkate alınmak girince" sıkıntı yaratabiliyor.

[antagonist]

Pek dikkat çekmeyen bazı şeyler:

• Bir hamburger yediğimizde aldığımız enerjiyi yakmak için tam 4 saat koşmamız gerekir.Her yere asansörle çıkılan,iki adımlık yola arabayla gidilen bir devirde bu ne kadar mümkün,malum.
  
• Her gün bir kutu kola içen kişi yılda 6 kg alır.
  
• 2 saat televizyon seyrettiğimizde,ortalama 15 dakika yiyecek-içecek reklamı vs.görüyoruz.Bu da bilinçaltımızı olumsuz etkiliyor.
  
• Anne ve baba normal kilolu ise çocuk %10 obez olur.Anne veya babadan biri kilolu ise bu oran %40'a çıkıyor.Eğer anne de baba da obezse çocuk %80 obez oluyor.
  
• Sık fakat az yemek yiyelim.Yemeği çok hızlı yemeyelim.

[LazAnisT]

Birde Brokili denilen bir sebze varki faydalarını saymaya kalksam sayfalar yetmez

Bilsemki hastalığımın tek çaresi Brokili olacak yersem namerdim iğrenç birşey

[m@rdi]

Cipslerin zararları !!!

*Patates cipsi, yenildiği zaman dişlere yapışabilen özellikte bir yiyecek olduğu diş sağlığı için zararlıdır.

*Çikolata gibi yiyecekler ağızda uzun süre kalmayıp tükürükle çabucak yıkanırlar. Oysa ki patates cipsi, herhangi bir şeker kaynağı için ağızda beklemekte olan bakteriler için bir ziyafettir. Bu bakteriler şekeri besin olarak kullanırlar ve bunun sonucunda da asit üretirler. Bu asit diş minesine zarar veriri ve diş çürümesine sebep olur.

*Patates cipsi, her kızarmış yiyecek gibi kanserojen özelliğe sahiptir. Kızartma işlemi, yiyeceklerin çoğunda akrilamid (acrylamide) adı verilen ve kanserojen olan bir maddenin ortaya çıkmasına veya artmasına sebep olur. Bu yüzden bazı bilim insanları yiyecekleri pişirmenin en sağlıklı yolunun onları kaynatmak olduğunu söylüyorlar. Laboratuar hayvanları üzerinde yapılan bir araştırmaya göre akrilamidin kanserle yakından ilgili olduğu ortaya konmuş olsa da insanlarda bu maddenin ne kadarının zararlı seviyede olduğu kesin olarak bilinmiyor. Bilindiği kadarıyla bir yiyeceği pişirme sıcaklığı ne kadar artarsa, özellikle karbonhidrat açısından zengin ya da patatesten yapılan yiyeceklerin içindeki akrilamid miktarı da o kadar çok artıyor. Fakat protein açısından zengin olan biftek ya da balık gibi yiyeceklerde akrilamid miktarı patatesinkine oranla 10 ila 100 kat az olabiliyor. 20 dakika boyunca 100° C’de kaynattığımızda, patatesteki akrilamid seviyesi değişmiyor. Fakat yaklaşık 122° C’ye gelindiğinde, bu kimyasalın miktarı dikkate değer biçimde artış gösteriyor.( Akrilamidin, doğru yöntemlerle pişirilmeyen çoğu yiyecekte bulunma olasılığının olduğunu, bunun sadece patatese özgü bir durum olmadığını unutmayınız.)
TÜBİTAK


FINDIĞIN YARARLARI !!!

Saymakla bitmez ki

[Selman]

Birde Brokili denilen bir sebze varki faydalarını saymaya kalksam sayfalar yetmez

Bilsemki hastalığımın tek çaresi Brokili olacak yersem namerdim iğrenç birşey

Aynen Süleyman abi.

Acayip derecede yemek seçerim, sebze yemeklerini hiç sevmem.Zaten benim için; yemek=yaşamsal faaliyetimi sürdürmek.

İnsan yemek yerken üşenir mi hiç?Öyle 3 veya 2 öğünüm filan yok.Aklıma gelirse yerim birşeyler.Malesef sigara kullanıyorum ve bol miktarda su tüketiyorum.Her sigaradan sonra mutlaka bir bardak su içme alışkanlığım var.Günde 15 adet sigara içtiğimi varsayarsanız su miktarını hesap edin işteAralarda içtiğim suları hesaba katmıyorum..Bu alışkanlıklarımdan vazgeçmeden nasıl kilo alabilirim bir tavsiyesi olan var mı?Vücut kütle endeksim=19,10 civarı

[Mustafa Önal]

Aynen Süleyman abi.

Acayip derecede yemek seçerim, sebze yemeklerini hiç sevmem.Zaten benim için; yemek=yaşamsal faaliyetimi sürdürmek.

İnsan yemek yerken üşenir mi hiç?Öyle 3 veya 2 öğünüm filan yok.Aklıma gelirse yerim birşeyler.Malesef sigara kullanıyorum ve bol miktarda su tüketiyorum.Her sigaradan sonra mutlaka bir bardak su içme alışkanlığım var.Günde 15 adet sigara içtiğimi varsayarsanız su miktarını hesap edin işteAralarda içtiğim suları hesaba katmıyorum..Bu alışkanlıklarımdan vazgeçmeden nasıl kilo alabilirim bir tavsiyesi olan var mı?Vücut kütle endeksim=19,10 civarı

sen bu şartlarda nasıl yaşadığını düşün bence selman bu senmisin ben seni hiç tanımamışım demek ki

[Cyzio]

Bu köşeyi epey arkalara düşürmüşüz.

Bu gece epeydir düşünüp kafa patlattığım, pek çok insanla tartıştığım bir konunun ilk basamaklarını sizlerle paylaşacağım. Kafa patlattığım bu konu: "Hukukun Açmazları". Bana göre hukuk biliminin çok büyük açmazları var. Yani kendi içinde çok büyük tutarsızlıklar mevcut. Bu gece bu tutarsızlıkların ikisini gündeme getireceğim. Konu üzerinde yeteri kadar tartışıldıktan sonra, aklıma gelen diğer açmazları da yazacağım.

İlk olarak, her vatandaşın (ki dolaylı olarak aslında her insanın) bir devletin kanunlarının tamamını bilmesi gerektiğinden bahsetmek istiyorum. yani siz bir vatandaş olarak, bu ülkenin bütün kanunlarının tamamını, maddesi maddesine bilmek zorundasınız. Çünkü herhangi bir suçla itham edildiğinizde

-"Suç olduğunu bilmiyordum."

demek asla bahane sayılmıyor. Yani böyle bir savunma yaparsanız, hâkim sizi dinlemez bile. Yani ben bir vatandaş olarak, Türk Ceza Kanunu'nu, Borçlar Hukuku'nu, Medeni Kanun'u, İmar Kanunu'nu, Siyasi Partiler Yasası'nı, YÖK yasasını,..... yani bütün yasaları, maddesi maddesine, fıkrası fıkrasına bilmek zorundayım. Çünkü bilmemekten dolayı başıma bir iş gelirse, hâkime

-"Suç olduğunu bilmiyordum."

diyemeyeceğim. Yani hakimlerin bile ezbere bilmedikleri kanunları benim bilmem gerekiyor.

O zaman

1-) Devlet bunları bana ne zaman öğretti ki, bilmemi bekliyor?

Bu bile başlı başına bir açmazken, hemen ikinci soruyu patlatayım:

2-) Madem ki hukuka göre her vatandaş bütün kanunları virgülüne kadar bilmek zorunda (ve dolayısıyla biliyor); öyleyse avukatlık müessesesine ne gerek var? Öyle değil mi? Ben madem ki, bütün kanunları köküne kadar biliyorum; öyleyse kendimi müdafaa etmek için neden bir başkasına gerek duyayım ki? Başka bir deyişle, hukuk bana avukat hakkı tanıyarak, aslında bütün kanunları bilemeyeceğimi kabûl etmiş olmuyor mu?

Görüşlerinizi bekliyorum. Bilhassa hukuk tahsili yapmakta olanlar ve (sizi biraz kızdırmış olsam da ) avukatlar.

Lütfen işi siyasete çekip de, beni bu konuya girdiğime pişman etmeyin. Eğer güzelce tartışabilirsek, bu konuda daha çok ilginç fikirlerim var.

[Erkan]

Hocam, her vatandasin kanunlari bilmesi zorunlu olmak yerine her vatandasin (yada ailece) bir avukati olmakk zorunlulugu daha mantik li degil mi?

[Great White]

Hocam yazdıklarınızda hemfikiriz ama şu aralar tekrar düzenlenen bir "Kabahatlar Kanunu" şeklinde bir yasa var..

Bu kanun sayesinde bilinçsizce işlenen bazı suçlardan biraz da safa yatarak kurtulunabilme ya da en azından bir erteleme kapabilme ihtimali olabiliyor

Aslında foruma üye bir hukukçu arkadaşımız olsaydı sizin bu gözlemlerinize daha teknik cevaplar verebilirdi tabii ki..

[Mehmet Fırat]

Hocam, sorularınız gerçekten mantıklı. Ben hukuk okuyorum, bu konuyu araştıracağım. Yakında görüşlerimi yazarım.

[Kaya]

Hocam teşekkürler.

Yorumum şöyle olacak;

Hukuk'ta bir bilim dalıdır. Tıpkı bir tıp, mühendislik ve diğerleri gibi. Bu bakımdan tüm vatandaşların yasaların tümüne vakıf olmasını bence bekleyemeyiz. Kişilerin sadece ilgili oldukları alanın doğurduğu hukuki yönleri bilmeleri kendileri açısından yeterlidir. Zira; hukuk insanların toplum içinde daha rahat ve özgür bir ortamda yaşamasına olanak sağlar. Bunu bir bakıma devlet adına denetler.

Zaten; hırsızlık yapanların, yaptıklarının suç olduğunu bilmesine rağmen suç işlemleri hukuku bilmediklerinden kaynaklanmıyor.



Bunun içindir ki; avukatlık mesleği de doktorluk kadar önemlidir. (Belirteyim; doktorluk en önemli meslektir. )

Ek olarak; bir vatandaşın Tıp Bilmi'nin derinliklerini bilmesi imkansız derecesinde zordur. Sadece "ilk yardım" bilgisini sonradan okuyarak elde edebilir. O yüzden mutlaka doktorlara ihtiyaç vardır. Fakat hukuk tamamen sözele dayalı bir bilim olduğu için sanki herkes tarafından okunularak, öğrenilebilir gibi duruyor. Ama okuyarak hukuku çözümlemek ya da tam anlamıyla bilmekte yine epey zorluklar içerir. Sonuç; avukatlara ihtiyacımız var.

[dsavas]

Merhabalar;

“Hukukun çıkmazları” başlıklı mesajı okuyunca, yıllardır hukukçu olduğumu belirttiğim dost sohbetlerinde ortaya atılan “ben herşeyi bilemem, o zaman nasıl hareket edeceğimi nereden bileyim” tartışmaları birkez daha gözümün önünden geçiverdi. Ömer Hayyam bir dörtlüğünde Tanrı’ya seslenirken “Beni özene bezene yaratan kim sen, ne yapacağımı da yazmışsın önceden, demek günah işleten de sensin baba, nedir öyleyse o Cennet Cehennem” diye sitemle karışık bir soru somuştu. Gerçekten durum böyle mi? Yani neleri yapıp neleri yapmayacağımız belli, biz bunlardan habersisiz ve o yaptırımlar da neyin nesi mi gerçekten.

Durum “heşeyi bilip-bilmemek” konusunda düğümleniyor. Acaba bizler gerçekten hiçbir şeyi bilmeyenlerden miyiz? Bunu bir düşünmek lazım.

Hukukta herşeyi bilmek paradoksunun altında yatan en önemli püf noktası, bu düşüncemizi teoriye dökerken mevcut durumumuzdan kendimizi soyutlayıp, bir anda farklı bir benlik üzerinden konuşmaya başlamamızdır. Bu teori oluşurken, olayın sbjesi konumundaki biz bir anda kendimizi “ormanda kurtlar tarafından büyütülmüş Tarkan”, “Dünya’ya yeni gelmiş E.T” kılığına büründürüyoruz. Doğal olarak oluşturduğumuz dünyada kendimiziz daha baştan hiçbir şeyi bilmeyen ama etrafı hareketlerini düzenleyen kurallarla çevrili bir halde buluyoruz. Peki gerçek benliğimiz bu durumda mı? Buna verilecek kesin cevap hayır!

Doğduğumuz anda zihnimizin boş bir levhadan ibaret halde olduğunu (çok derin bir felsefe tartışmasında karşı çıkmayacaksanız tabiki) biliyoruz. Bu levha bizi kanunlar önünde “sınırsız sorumlu” başka bir deyişle fiilerimizin sorumluluklarını üstlenecek yaşa yahut anlama kabiliyetine ulaşana dek sürekli şekilleniyor, ve bu şekillenme biz ölene kadar devam ediyor. Öğreniyoruz, deniyoruz, yanılıyoruz, okuyoruz, gözlemliyoruz, anlıyoruz, anlatıyoruz. Dış dünyayı değiştiren her hareketimiz yahut dış dünyayı değiştiren başka bir hareketten haberdar olarak bu levha sürekli yeni şekillerle bürünüyor. Nedir bu şekiller? Bu şekiller bizim her haretimizin hatta başkalarının her hareketinin sonuçlarından ibaret. Hırsızlık yapılmayacağını, birisine küfr edilmeyeceğini, birisinin malına ve canına zarar veremeyeceğimizi biraz daha spesifik olursak gözaltındayken avukat isteyebileceğimizi, ev alacaksan tapu dairesinde işlem yapacağımızı, ev yapacaksan belediyeden izin alacağımızı, fatura keserken vergi ödeyeceğimizi, polise her sorduğunda kimlik göstermek zorunda olmadığımızı, mahkemesiz tutuklanamyacağımızı, evlenmek için resmi bir işlem yapmamız gerektiğini, miras bırakmamız gerektiğini, bir miras pay alabileceğimizi, evimizde aşırı yüksek seste müzik dinleyemeyeceğimizi, okuma hakkımız olduğunu, yaşama hakkımız olduğunu, işkence görmeme hakkımız olduğunu, bir idari kurumdan cevap isterken dilekçe vermemiz gerektiğini, borç verirken bunu yazılı olarak kağıt altına almamız gerektiğini ve bunun gibi burada saymaya gerek olmayan milyonlarca şeyi biliyoruz işin ilginç yanı bunların hepsini de yaşarken yapıyoruz. Aslında bilmediğimizi söylediğimiz çoğu şeyi yaşamımızın bir parçası olarak yapıyoruz. Tıpkı nefes alıp vermek gibi. Bunun aksini söylemek imkansız çünkü kanunlar mevcut toplumsal ilişkilerimizin birer yansımasından ibaret.

İşi biraz daha karışık hale getirelim. Arkadaşlar örnekler verirken hep Türkiye’den bahsetmişler. Peki biz aynı zamadan AİHS ve BM sözleşmesi sayesinde uluslararası hukukun bir parçasıyız, bizimle ilişki kuran yabancılarla iligli olarak yabancılar hukukunun bir subjesiyiz. Bir yabancı kadınla evlenince boşandığımızda çocuğu alıp kaçmanın yanlış olduğunu biliyoruz, bir ülkede bir davanın konusu olunca bunun Türkiye’yi ilgilendirdiğini biliyoruz. Aslında bilmediklerini iddia edenler, mevcut suje konumunda bulundukları devase uluslararası hukuku görünce herhalde şaşkınlıkltan küçük dillerini yutarlar.
Bizim kendimizi bilmiyor sanmamızın en önemli nedeni ne? Sorunun cevabı iki basamaktan oluşuyor bunlardan bir tanesi uzmanlık diğer yeni bir ilişki ile yüzleşmek. Yeni bir ilişki yüzleşmek aslında bilmemeye yaklaşılan en yakın durum. Yeni bir harekette bulunmak istiyorsunuz fakat bunun sonuçlarından habersizsiniz. İşte bu durumda sorunun ikinci cevabı yani uzmanlık devreye giriyor. Her insan gibi yeni bir ilişkiye girdiğimizde bu konu hakkında başta bahsettiğimiz levhada “birisine danışmak” oku dışında başka bir işaret yok. Bu durumda ne yapıyoruz. Birisine danışıyoruz. Bir şirket kuracağımızı düşünelim, bu konuda ne yapıyoruz ya çok iyi bir ticaret ababı olarak gördüğümüz Bakkal Mehmet Abi’ye adi şirketini nasıl kuruduğunu sorup ondan bilgi alıyoruz, yahut gerçeken işin uzmanı olarak gördüğümüz bir ticaret hukuku avukatına başvuruyoruz. Burada şaşılacak birşey yok. Bu bizim öğrenme ve gelişme yöntemimiz. İnsanlık milyonlarca yıldır bu şekilde ilerliyor. Hasta olunca doktora gidiyoruz, ev yapacağımız zaman mimara, elektrik tesisatı bozulunca elektrikçiye. Burada uzmanlığın sınırı biraz kayabiliyor. Hasta olunca komuşunun tavsiye ettiği ilaçlara, ev yapacağımız zaman Hasan Usta’ya, elektrik bozulunca apartman kapıcısına da gidebiliriz. Bunu siz belirliyorsunuz. Bunların hepsi size belirli bir sonuç çıkarıyor ve bu sonuç sizi ilgilendiriyor. Daha önce karşılaşmadığımız hukuki bir problemde avukata gitmemiz ise mecburi. Bunun iki nedeni var, çünkü hukuk alanında harektleriyle sonuç doğurabilme yeteneğine sadece avukatlar sahip. Burada bahsettiğim şey belirli birşey yapmak değil belirli bir şeyi yapabilme yeteneğidir. Yani hastalanınca doktor yerine Ayşe Teyze’ye gitseniz bu sağlığınız konusunda doğru yanlış birşeyleri değiştirebilir, kapıcınız elektiriği onarırken ya evi yakar yada hiçbir problem olmadan sizi aydınlığa kavuşturabilir. Ama Bakkal Mehmey Abi siz şirket kurarken oluşacak hukuki alana müdahele edemez, hukuk alanı bunu engeller. Bunu neden yapar? Çünkü yukarıda saydığımız birçok örnek bizzat kendinizle ilgilidir. Dışarıya etkileri oldukça kısıtlıdır. Lakin en ufak bir hukuki alan bile bir ilişkinin dolayısıyla iki tarafın rol aldığı bir yerdir. Birşeyi bilmemeyi biz hukukçuların mazaret olarak kabul etmemesi de işte bu yüzdendir. Çünkü sizin bilmemenize sığınırak, ilişkinin diğer tarafını bildiği şeylerden ötürü zor durumda bırakamayız.Burada karşınızda bir kişi bulunmazsa bile en azından kamu bulunur. Hem sizin hem de ilişkinin diğer tarafını korumak için uzmanlığı teşhislenmiş birilerinin yani avukatların bu alana müdahele etme yeteneği bulunur.

Kısacası bu pardoks daha başta “hiçbir şey bilmiyoruz”dan hareket ettiği için yanlıştır. Burada biz “hiçbir şeyi bilmiyoruz demiyoruz” bu “şeyleri bilmenin zorunluluğundan bahsediyoruz” savunması ise farklı bir hatalı düşünceden kaynaklanır. Bu şeyleri bilmeniz bir zorunluluk değil yaşadığınız hayat sürecinin bir sonucudur. Hiçbir şeyi bilmeyen birisi, zaten toplumsal bir ilişkide bulunmadığı için; kamunun hiçbir şeyi bilmeyenleri koruma görevinden yarar elde etmek dışında başka bir hukuk alanının sujesi olamaz.

Burada ufakça Türkiye’deki yanlış bir uygulamaya da değinmek istiyorum. Biz avukatları sadece davalarda çalışan insanlar olarak görüyoruz. Oysa avukatlar sizin hareketlerinizin hukuksal alanını size açıklayacak insanlardır. Bu neden dış dünyayı değiştiren bir ilişkinizde avukatınızdan yardım almak can alıcı noktadır. Bir dava için 3-4 milyar lira vereceğinize bu parayı senelik bir avukata vererek onun her an size yardım etmesini, böylece hukukun kötü yüzünden korunmayı sağlayabilirsiniz. Kısacası bir avukata abone olun.

Sanırım biraz açıklayacı olabildim, eğer konu ile spesifik olarak daha dar alan soruları gelirse elimden geldiğince açıklama ekleyebilirim.

Sağlıcakla.

[Cyzio]

Sayın dsavas;

Çok detaylı ve doyurucu mesajınız zevkle okudum. Harcadığınız emeğe teşekkür ederim. Sizinle bu köşede bayağı tartışacağız anlaşılan.

Demişsiniz ki (Bundan sonra maviler size ait):

İşte bu durumda sorunun ikinci cevabı yani uzmanlık devreye giriyor. Her insan gibi yeni bir ilişkiye girdiğimizde bu konu hakkında başta bahsettiğimiz levhada “birisine danışmak” oku dışında başka bir işaret yok. Bu durumda ne yapıyoruz. Birisine danışıyoruz.

İşte ben de bunu anlatmak istiyordum. Hukuk alanında, birisine niye danışıyorsunuz ki? Siz bütün kanunları zaten biliyorsunuz. Ya da hukuk sizi "biliyor" kabul ediyor.

İnsanlık milyonlarca yıldır bu şekilde ilerliyor. Hasta olunca doktora gidiyoruz, ev yapacağımız zaman mimara, elektrik tesisatı bozulunca elektrikçiye.

Hukuk bana "Bilmiyorsan, gel öğreteyim" demiyor ki... "Biliyorsun" diyor. Ya da "Bilmek zorundasın.".

Daha önce karşılaşmadığımız hukuki bir problemde avukata gitmemiz ise mecburi.

Neden? Ben herhangi bir duruşmada, hakime

-"Böyle bir durumla hiç karşılaşmamıştım; dolayısıyla suç olduğunu da bilmiyordum."

desem; bana

-"Hiç avukata sormak aklına gelmedi mi?"

şeklinde mi cevap verecektir, yoksa başka bir şekilde mi?

Kısacası bu pardoks daha başta “hiçbir şey bilmiyoruz”dan hareket ettiği için yanlıştır. Burada biz “hiçbir şeyi bilmiyoruz demiyoruz” bu “şeyleri bilmenin zorunluluğundan bahsediyoruz” savunması ise farklı bir hatalı düşünceden kaynaklanır. Bu şeyleri bilmeniz bir zorunluluk değil yaşadığınız hayat sürecinin bir sonucudur. Hiçbir şeyi bilmeyen birisi, zaten toplumsal bir ilişkide bulunmadığı için; kamunun hiçbir şeyi bilmeyenleri koruma görevinden yarar elde etmek dışında başka bir hukuk alanının sujesi olamaz.


Burada yapacağım savunmayı önceden sezmiş, ve cevaplamışsınız. Ben "Hiç birşey bilmiyoruz." demiyorum. "Bizden bütün hukuku ezbere bilmemiz bekleniyor" diyorum. Bu şeyleri bilmem, yaşadığım hayat sürecinin bir sonucu nasıl olabilir, anlayamıyorum.
Hoş bir örnek değil ama, şimdilik aklıma bu geldi: Hayatı boyunca köyde yaşamış, okuma yazması olmayan ama cezai ehliyete sahip bir köylünün şehre gelir gelmez, yaya geçidinde kırmızı yanarken durması gerektiğini bilmesini nasıl bekleyebiliriz?

Oysa avukatlar sizin hareketlerinizin hukuksal alanını size açıklayacak insanlardır.

Niye açıklıyorlar? Ben benim hareketlerimin hukuksal alanını zaten bilmek zorunda (ve hukuk karşısında biliyor durumda) değil miyim?

Selamlar.

[m@rdi]

Gençlik nereye gidiyor??

Hepimiz genciz,(gençtik ) Hepimiz biliriz ki kanımız delidir,duramaz yerinde.Hepimiz biliriz ki gerçeklerle yüzleşmeden son hovardalık günlerimizdir gençliğimiz Düşe kalka öğreniriz ayakta durmayı,bazen kendimizi bazen de yakınlarımızı inciterek.Peki genç olmak her şeyi affettirir mi ?

Başına buyruk,saygısız,anlayışsız,”ben merkezli” yaşamlarla nereye gidiliyor?

İnternet sitelerinde öğretmenlerin kontrollerinin kaybettikleri anların görüntüleri dolanıp duruyor, her gün bir okulda çıkan olaya dair haber çıkıyor karşımıza. Kimisi sınıfta alem yaparken kimisi de talan ediyor sınıfı.Bunları yapanlar bizlerden ,belki kardeşimiz belki komşumuz,belki de biziz.

Neden bu kadar öfke doluyuz ? Neden hep anlaşılmak istiyoruz da anlamak için çaba sarfetmiyoruz? Yanlışı toplum olarak nerde yapıyoruz?Toplumumuzda eğitimli insan sayısı arttıkça şiddetin artmasının bir bağlantısı var mı ? Yaşam standartları iyileştikçe doyumsuzluğumuzun artması mı bizleri bozan ? Eskiden parasız (yada teknolojisiz) ama daha mı mutluyduk ?

Tüm soruların cevabı kısaca “özenti yaşamlar” mı ?

Şu sıralar beynimi kurcalayan birkaç soruyu paylaşmak istedim .

[Mehmet Fırat]

2-) Madem ki hukuka göre her vatandaş bütün kanunları virgülüne kadar bilmek zorunda (ve dolayısıyla biliyor); öyleyse avukatlık müessesesine ne gerek var? Öyle değil mi? Ben madem ki, bütün kanunları köküne kadar biliyorum; öyleyse kendimi müdafaa etmek için neden bir başkasına gerek duyayım ki? Başka bir deyişle, hukuk bana avukat hakkı tanıyarak, aslında bütün kanunları bilemeyeceğimi kabûl etmiş olmuyor mu?

Biraz Kaya abinin gittiği yerden gideceğim. Hukuk bir bilim ve bilimsel ifadelerin herkes tarafından, tam anlamıyla anlaşılması çok zor. Bir kişi, onun kanunda suç olduğunu bildiği halde suç işleyebilir(kasten ya da taksir). Ama mahkemede kendini hukuk dilinde ifade edemez, savunamaz. Avukatlar, mahkeme ile birey arasında bir nevi köprü görevi görür.

Kanun bize neyin suç olduğunu(veya olmadığını) ve bu suçun cezasını gösterir. Bilerek ya da bilmeyerek bu suçu işlediğimizde, ne yapmamız gerektiğini, kendimizi nasıl savunmamız gerektiğini göstermez. Bunu yapacak olan avukatlardır. Doktor örneğindeki gibi. Biz hasta oluyoruz, hasta olduğumuzu biliyoruz ama yine de tedavisi için doktora gitmek zorundayız.

Diyelim ki, ben arabamla bir insana çarptım ve ölmesine sebep oldum. Adam öldürmenin suç olduğunu bilmiyor muyum, biliyorum. Ama olay oldu ve adam öldü. Kanunlara göre de bunun cezası var. İşte bu noktada, hukuk ilmi ve bu ilmi öğrenmiş kişiler, avukatlar devreye giriyor. Avukat, olayı çözümlüyor, benim haklı olabileceğim noktaları çıkartıyor ve beni savunuyor. İşte bu işi sıradan bir insan yapamaz. Bu işi yapmak için hukuk ilmi şart. Yani avukatlar şart.

[antagonist]

@Cyzio ve m@rdi,ben teşekkür ederim.

Efendim,ben de ortaya bir konu atmak istiyorum.

İnsanoğlunun hayatının devamı için beslenme çok önemli.Peki ama kaçımız sağlıklı besleniyoruz?Yediklerimize dikkat ediyor muyuz???Büyüklerimizden hep duymuşuzdur;ekmeğin karneyle alındığı,şekerin bulunamadığı günleri...O zamanlar sorun açlıktı,şu an ise sorun obezite.Maalesef ki Türk halkı gittikçe obezleşiyor...

Yaklaşık 4 haftadır çocuk hastaları kliniğinde staj alıyorum.Polikliniğe gelen 10 çocuktan en az 2-3'ü obez...Bu çocukların 5 yaşında olduğunu düşünürsek;bu arkadaşların yaklaşık 35 yaşlarında kalp krizi geçirme ihtimali çok yüksek.Ve ne yazık ki genç yaşlarda geçirilen kalp krizleri çok ama çok tehlikeli...

Şu formüle göre kendinizi test edebilirsiniz:

Vücut kitle indeksi=Ağırlık(kg)/Boyun Karesi(metre)

20'den düşük: Düşük kilolu
20-25.9 arasıormal kilolu
26-29.9 arası :Kilolu
30'dan yüksek:Obez (aşırı kilolu)

Sizlere sorum;kendimize,çocuklarımıza dikkat ediyor muyuz?

Fast food kültürü Türkiyede diyabet sıklığını katladı

Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi İç Hastalıkları ve Nefroloji Ana Bilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Süleyman Türk, Türkiye’de 1980’li yıllarda toplam nüfus içinde yüzde 2,5 olan diyabetlilerin oranının bugün yüzde 7’ye çıktığını, bunun en büyük suçlusunun ise fast food kültürü olduğunu söyledi.

Türk, okul çağındaki çocuklarda ’’fast food’’ tarzında beslenmenin obeziteye (şişmanlığa) zemin hazırladığını, obez olan çocukların da hayatlarının ileri dönemlerinde diyabet ve hipertansiyon gibi hastalıklara yakalanma riski taşıdığını belirtti.

Bir öğünlük fast food türü yiyeceğin içerdiği tuz miktarının, yetişkinler için tavsiye edilen günlük tuz miktarının 2 katına kadar çıkabildiğini belirten Türk, yetişkinlerin günde 6 gramdan, 6 yaşından küçüklerin ise 3 gramdan fazla tuz almasının sağlık açısından risk oluşturduğunu belirtti.

Fast food kültürünün yaygınlaşmasının ise Türk toplumda diyabeti artıran en önemli etkilerden biri olduğunu ifade eden Türk, "Diyabet yaklaşık 20 yılda 3 kat artmış oldu. En büyük suçlusu ise fast food kültürünün yaygınlaşması. Kızartmada 3 defadan fazla kullanılan yağ kanserojen etki yapıyor. Bu tür firmaların en çok bilinenleri bile aynı yağ ile yüzlerce defa kızartma yapıyor" dedi.

Türk, gün aşırı yapılacak yüzme sporu ve 45 dakika hızlı tempoda yürüyüşün obezite ve diyabetle mücadelede büyük yarar sağladığını sözlerine ekledi.


-----------------------------

Diyabetes Mellitus(Şeker hastalığı) ile ilgili birkaç bir şey de ben yazayım.

Dünyada,her 24 saat;

• 3600 yeni DM vakası saptanır.
• 580 kişi diabete bağlı komplikasyonlardan hayatını kaybeder.
• 225 kişiye diyabete bağlı amputasyon (ayağın kesilmesi) yapılır.
• 120 kişi DM'e bağlı son dönem böbrek yetmezliğine girer.
• 55 kişi DM'e bağlı kör olur.

40 yaşından önce DM tanısı konulan erkeklerde 12 yıl,kadınlarda 19 yıl ömür kısalmaktadır.

2000 yılında doğan,erkek bebeklerin %33'ünde,kız bebeklerin %39'unda DM gelişmesi beklenmektedir.