Aslýnda belki de en uygun konu bu deðil ama gene de bütünlük açýsýndan burada bulunmasýnda bir zarar yok:
Anadolu Ýmecesi
Ýlk buyruðum þu olacak:
«Durgun yaþayýþýndan halk
Uyanmalý, birden bire kalkmalý
Bir köprüdür bu savaþ:
Ölümle hayat arasýnda
Geçemezsek yok bilin
Evlerinizi, köylerinizi, çarþýlarýnýzý Mutluluk, nisan ekimi, alýþveriþ
Seviþmek buðday yataðý gecelerde
Yok çalýþmak ekeneklerde insanca,
Ve bilin ulusça adýnýz yok.»
Ýlk buyruðum þu olacak:
«Neyiniz varsa ortaya koymak
Ben ilkönce canýmý koyuyorum
Yaþamaya borcum
Ve üflüyorum vatandaþlýk alevini
Zor yanan ilkönce
Yüzyýllar söndürmüþse
El birliðiyle yakýlacak.
Ve baþlayan vatandaþ savaþýdýr
Daðý delip düze çýkaracaðým sizi
Verirseniz, mallarýnýzdan, canlarýnýzdan
Kurtarýp yurt sevgi !...»
Veriyoruz Paþam, ben Nevþehir köylerinden
Gelme bir çarýðým, giysin beni piyade
O giydikçe ýsýnýr toprak, ayaklarým üþümez
Al benim son çarýðýmý. .
Ben Mucur'lu bir çorabým beni kýzlar ördü
Dut aðaçlarý altýnda, kýrmýzý dut yiyerek
Kýrmýzýdýr nakýþý!
Arasýna. bahçelerden bir gül koydum
Giysin beni topçu neferi
Kýþ gelende ayaklarý donmasýn
Güllerine kuytu bahçelerimizin
Aman paþam bir þey olmasýn
Çýkardýn gömleðimi veriyorum
Kýlýç çalsýn giyende süvariler
Yaz sýcaðýnda aðustos güneþinin ellerinden
Terlerini alsýn.
Biz küçük dükkancýlarý kasabalarýn
Tezgahlarýmýzda yünlü, tiftik, pamuklu
Patiskalar gýcýr gýcýr ak
Hepsi buyruðunda olacak.
Aksaray'dan ben semerci Ýbrahim Kolanlar ve yem torbalarý
Bir de ýþý! ýþýl nallar benden
Ben yaþlýyým... artýk ata binemem:
Donatarak þahbaz atý
Ben olayým önde giden
Yirmi bir yaþ mýzraðýnda
Süvari alayýnýn.
Biz Niðde ovasýnýn. buðdaylarý
Biz, esintili arpa tarlasý Sungurlu' da
Biz, Havza deðirmenlerinin unu
Biz, Çankýrý'nýn bulguru
Biz nohut, biz mercimek
Bekliyoruz kara\'anaya girecek
Yaralý ellerinde bir tahta kaþýk
Siperlerde askerler yiyecek.
Þekerimiz bir topak, veriyoruz
Yemeyiveririz.
Tuzumuz bir tutam, veriyoruz,
Tuz ekmeyiz, aþýmýza.
Bir avuç pirincimiz, veriyoruz
Saklamýþ düðüne
Davarlarýn sütüne,
Yaylayý katan yað
Çorbalarýmýzda az,
Veriyoruz, veriyoruz:
Asker çorbasýz olmaz
Zor bulduk gazýmýz az
Geceleri o daðlýk tepelik haritalara
Lambasýz bakýlmaz.
Veriyoruz gaz yaðýný.
Ve yoksul gecelerin mumlarýný
Dikiyoruz istasyonlarý
Askerler geçip gidecek trenlerde
Demiryollarý ýþýksýz olmaz.
Tüfekler, filintalar, mavzerler
Baba yadigarý tabanca
Ýþte hepsi ortada
Üst üste atýyoruz
Bir mermidir bu toprak kavgasýnda
Boþaltmayý düþünürdük
Namlusundan çekip aldýk
Veriyoruz ordumuza.
Biz Amasya çarþýsýnýn demircileri
Biz Kastamonu’lu yaþlý hýzarcýlar
Dökümcüler sanatý babadan öðrenmiþ
Biz çeliði düzleyenler, tesviyeci
Kýlýçlara su verenler Tanrý aþkýna
Gülle döken toplara dað baþlarýnda
Biz dikenler tüfeklerin kayýþýný
Bizler Geyveli üç kardeþ, saraçlar
Bizler Bursalý arabacý esnafý,
Tekerleri mavi otla boyayanlar
Koþu tuttu mu arabalar Orhan Gazi yollarýnda
Kýz seyrine dalar gibi keyfedenler.
Biz ustalar, biz kalfalar, biz çýraklar
Hepimiz hazýrýz paþam selam olsun
Erzurum çarþýsý, Kayseri çarþýsý, Maraþ çarþýsý
Çekiç seslerinden inler karþýsý
Baþlar demiri, köseleyi eðitmeye ellerimiz
Biz biliriz yaþamanýn kadrini insanca
Var olmayý vatanca dokumayý biliriz:
Namuslu ellerimizle…
Ceyhun Atuf KANSU