dün yine çok sevdiğim bir şeyi yaptım istanbul da oturuyorum ve istanbul takımlarını tutanlarla her platform da karşı karşıya kalıyorum çoğu zaman eziliyorum ama hiç bir zaman pes etmiyorum inatla üstlerine gidiyorum inat işte karadeniz inadı dün sahada futbolcularımızın inadı gibi ...
maç saatine dakikalar kalmıştı maç izlemek için gene rakip taraftarın bol olduğu bir mekan arıyordum kendi renkdaşlarımla izlemek yerine ... çünkü onların önünde izlediğim maçlar benim için maç tadı veriyor - istisnalar hariç - ve dün ilk yarı sonunda etrafımdaki kargalar konuşuyorlar seviniyorlar dalga geçiyorlar hiç susmuyorlardı fark olur Trabzon çerez cümleleri kulağımda çınlıyordu ... ben ise sandalyemde pusmuş öylece oturuyordum taki ...
Yersen martin sahaya çıkana kadar goll gelmişti ve ben ayaktaydım dev plazmanın önünde o onlarca karga saha yerine beni görüyordu ... umutlanmıştım ve umut sahnedeydi umudumu umut umutsuz bırakmamıştı skor 2-2 ve ben masanın üstünde buldum kendimi herkes susmuş ben bağırıyordum ... dakika 61 de gol istiyorum diyordumki oda oldu Allahım sana şükürler olsun derken içimden kargalar maymun olmuştu suratları görmeye değerdi işte benim en büyük eğlencem ...
bu fırtına dinmez bu aşk asla bitmez ...
ölümüne TRABZON