Trabzon'un Tarihini Konuşurken Unuttuğunuz Sıfırlar

[Burak Bıyıklı]

Sözlerim 2000 yıldan fazla geçmişi olan bir şehrin ülkemizde 20 yıldır var olduğunu sananlara

İşine geldiğinde bu şehri milliyetçi yaparlar
İşine geldiğinde faşist,

Bir bakarsın lige renk katan futbol takımının şehri,
Bir bakarsın futbol teröristlerinin mabedi

Bir gün Eren Bülbül'ün memleketi olur Trabzon,
Diğer gün ise Hrant Dink'in katilinin memleketi

Bir Pontus toprağı oluruz,
Bir Türk yurdu

Peki ne yaptı diye düşünelim Trabzon insanları,
Bedri Rahmi Eyüpoğlu, Mehmet Altan Öymen, Tanju Gürsu gibi değerleri bilirsiniz belki,
Yıllarca İstanbul'dan en çok kitap siparişi veren il olduğunu bilirsiniz,
Yavuz'un yıllarca yönettiğini, Osmanlı'daki önemli sancaklardan biri olduğunu bilirsiniz,
Milli Mücadele döneminde gerek savaşarak, gerek Batı Cephesi'ne uzaktan yardımlarıyla katkı verdiğini,
Ülkenin birçok yeri bu sporlardan habersizken tenis, golf, atletizm branşlarında yarışmalar düzenlendiğini,
Ve daha onlarca alanda ülkenin öncü şehirlerinden olduğunu da pek tabii bilirsiniz.

Peki bizler için bu şehrin, ülkenin diğer şehirlerinden sözüm ona aşağı kalacak bir yeri yokken,
Ya da ayrıcalık görmeyi beklemez, diğer vatandaşlardan farkı olduğunu düşünmezken,
Sizler nasıl Trabzon'u verelim Kırım'ı alalım diyecek seviyelere gelebiliyorsunuz?
Tıpkı ülkenin her yerinden olduğu gibi buradan da kötü insanlar, problemli siyasetçiler çıkabiliyor.
Bu mudur nefretinizin sebebi?
Yoksa Kazım'ın Trabzonspor'u mu sebep?
Şayet bir futbol takımı olmasaydı bu kadar nefret edecek miydiniz bu şehirden?
Ya da başka bir şey midir bu ayrımcılığın, bu nefretin altında yatan sebep?
Biz bunları bilmiyoruz, biz her şeyi de bilmiyoruz.

Ama Mîsâk-ı Millî sınırları içerisindeki her karış için verilen savaşları,
Bizlerden birkaç nesil önceki büyüklerimizin yaptığı fedakarlıkları,
Bu ülkenin her köşesine Atatürk'ün ve onun izinden gidenlerin verdiği değeri biliyoruz.

Kimseden de bizi baş tacı etmesini beklemiyoruz,
Sizlerin de Trabzon'un tarihini konuşurken unuttuğunuz sıfırları hatırlamasını temenni ediyoruz.

[zekeriyya]

kalemine sağlık
Burak yazmaya devam dostum

[alper*]

Bu yazıyı kitaptaki (sana ait) yazının başına küçük bir bölüm olarak eklememize müsaade eder misin Burak

[Burak Bıyıklı]

Bu yazıyı kitaptaki (sana ait) yazının başına küçük bir bölüm olarak eklememize müsaade eder misin Burak

Bütünlüğü bozmayacak şekilde düzenleyebilirsek neden olmasın Alper hocam

[Burak Bıyıklı]

Hazır bir başlık açmışken şampiyonluk için hissettiklerimi de paylaşmak isterim.


Birçoğumuza büyüklerimizden miras kaldı Trabzonsporluluk. Bebekliğimizden beri formalı, atkılı fotoğraflarımız var. Aslında mesele fotoğraflar da değil. Doğuştan taraftar olmak ruhumuzda var sanırım. Küçüklüğümüzden beri çoğumuzun içine işledi o bordo mavinin verdiği mutluluk duygusu. Hatırlayın mesela o ilk stadda Trabzonsporu izlediğiniz anı.

Yaşlılarımız çok güzel günlere şahit oldu. Ama sonraki yıllar o güzel günlerin yerine sisli stadyum görüntüleri, yıkılmış bir şehir, hüzünlü günler getirdi. 96'da kaybedilen ümitlerin geri gelmesi yıllar yıllar aldı.

Bizler de bizden önceki neslin yaşadıklarına benzer şeyler gördük. Yıllarca hep umutla bekledik, inandık, olmadı, oldurulmadı. Dün gibi hatırımda malum sezon sonunda Sivas maçı sonrasında tek başıma ağlayışım. O gün neredeyse tüm Trabzonspor taraftarı gibi ben de o sene olan olayları hissediyor, yine şampiyonluğun elimizden gidişine üzülüyordum. Sonraki süreç hepinizin malumu. Araştıran, bilen, okuyanlar için kupanın tenekesinin dünyanın neresinde olduğunun hiçbir önemi yok. Olmamalı da zaten. Bizim için o senenin yeri hep ayrı kalacak.

Sonra futbolla ve kulüple aramız limoni kaldı yıllarca. Dava metinleri okumak, mail organizasyonlarına katılmak sahadaki Trabzonspor ile alakası olmayan futbol takımını izlemekten daha iyi geliyordu.

Ama öyle bir duygu var ki bizi birbirimize bağlayan, işte o duygu geri döndürüyor insanı bu takıma inanmaya. O duyguyu Trabzonsporlular çok iyi bilir. Şöyle tarif edeyim, Trabzon haricinde bir yerde bir bordo mavili formalı insan gördüğünüzde hissettiğiniz, o sanki kardeşinizle gurbette karşılaşmış gibi olduğunuz duygu. Hiç tanışmadığınız bir insanla o selamlaşmanın, sarılmanın verdiği duyguyu başka taraftarlar ne kadar hissediyor bilmiyorum.

Geldik bu güzel yıla. Duygu anlamında çok yoğun bir yıl oldu bizim için. Yıllardır yaşadığımız olayların stresiyle iyice yorulduk. Üstüne son düzlükteki puan kayıpları bize yine kötü rüyalar gördürdü. Ama kutlamalarla öyle bir acısını çıkardık ki artık hepimiz hafifledik. Şampiyonlukla beraber bir ağladık, bir güldük, bir sarıldık, bir horon teptik. Hakkımız olanı aldığımızda nasıl kutlama yapabileceğimizi tüm dünyaya gösterdik.

Şimdi gelecek yıllara umutla, neşeyle, keyifle bakıyoruz. Hani diyorlar ya bir 38 sene daha şampiyon olamazsınız diye. Varsın olmayalım. Bize o deplasman tribünlerindeki sevinçlerimiz, evde son dakika gollerindeki havalara zıplayarak sevinmelerimiz, dünyanın bir köşesinde bordo desek mavi diyecek renktaşlarımızın olması yeter.

[zekeriyya]

@Cyzio hocam ;
doğrudur teknoloji ve iş hayatları iyi yazarları forumdan uzaklaştırdı
lakin yeni yazarlarımız kalem oynatmaya başladı @Burak Bıyıklı ;
devamını bekliyoruz

arkadaşlar sahneye tüm kalemşörleri davet ediyoruz , buyrun sahne sizin

[HOPA'LI TS'Lİ]

Hazır bir başlık açmışken şampiyonluk için hissettiklerimi de paylaşmak isterim.


Birçoğumuza büyüklerimizden miras kaldı Trabzonsporluluk. Bebekliğimizden beri formalı, atkılı fotoğraflarımız var. Aslında mesele fotoğraflar da değil. Doğuştan taraftar olmak ruhumuzda var sanırım. Küçüklüğümüzden beri çoğumuzun içine işledi o bordo mavinin verdiği mutluluk duygusu. Hatırlayın mesela o ilk stadda Trabzonsporu izlediğiniz anı.

Yaşlılarımız çok güzel günlere şahit oldu. Ama sonraki yıllar o güzel günlerin yerine sisli stadyum görüntüleri, yıkılmış bir şehir, hüzünlü günler getirdi. 96'da kaybedilen ümitlerin geri gelmesi yıllar yıllar aldı.

Bizler de bizden önceki neslin yaşadıklarına benzer şeyler gördük. Yıllarca hep umutla bekledik, inandık, olmadı, oldurulmadı. Dün gibi hatırımda malum sezon sonunda Sivas maçı sonrasında tek başıma ağlayışım. O gün neredeyse tüm Trabzonspor taraftarı gibi ben de o sene olan olayları hissediyor, yine şampiyonluğun elimizden gidişine üzülüyordum. Sonraki süreç hepinizin malumu. Araştıran, bilen, okuyanlar için kupanın tenekesinin dünyanın neresinde olduğunun hiçbir önemi yok. Olmamalı da zaten. Bizim için o senenin yeri hep ayrı kalacak.

Sonra futbolla ve kulüple aramız limoni kaldı yıllarca. Dava metinleri okumak, mail organizasyonlarına katılmak sahadaki Trabzonspor ile alakası olmayan futbol takımını izlemekten daha iyi geliyordu.

Ama öyle bir duygu var ki bizi birbirimize bağlayan, işte o duygu geri döndürüyor insanı bu takıma inanmaya. O duyguyu Trabzonsporlular çok iyi bilir. Şöyle tarif edeyim, Trabzon haricinde bir yerde bir bordo mavili formalı insan gördüğünüzde hissettiğiniz, o sanki kardeşinizle gurbette karşılaşmış gibi olduğunuz duygu. Hiç tanışmadığınız bir insanla o selamlaşmanın, sarılmanın verdiği duyguyu başka taraftarlar ne kadar hissediyor bilmiyorum.

Geldik bu güzel yıla. Duygu anlamında çok yoğun bir yıl oldu bizim için. Yıllardır yaşadığımız olayların stresiyle iyice yorulduk. Üstüne son düzlükteki puan kayıpları bize yine kötü rüyalar gördürdü. Ama kutlamalarla öyle bir acısını çıkardık ki artık hepimiz hafifledik. Şampiyonlukla beraber bir ağladık, bir güldük, bir sarıldık, bir horon teptik. Hakkımız olanı aldığımızda nasıl kutlama yapabileceğimizi tüm dünyaya gösterdik.

Şimdi gelecek yıllara umutla, neşeyle, keyifle bakıyoruz. Hani diyorlar ya bir 38 sene daha şampiyon olamazsınız diye. Varsın olmayalım. Bize o deplasman tribünlerindeki sevinçlerimiz, evde son dakika gollerindeki havalara zıplayarak sevinmelerimiz, dünyanın bir köşesinde bordo desek mavi diyecek renktaşlarımızın olması yeter.

Emeklerine sağlık Burak.
O bir 38 yıl daha olamazsınız diyen ezikler, TS'nin başarısını hazmedemeyen, 1975'den bu yana TS'yi karşılarında görünce korkan 3 büyütülmüşün taraftarları
1996'da, 2003'de, 2005'de, 2009'da, 2011'de, 2020'de hatta 2022'de bu sene olamazsanız hiçbir zaman olamazsınız diyorlardı. Ne oldu olduk mu, koyduk muuu?

[objek]

Gecmise dogru bakacak olursak oyun olarak sampiyon gibi oynadigimiz ancak gorunen ve gorunmeyen ayak oyunlari dolayisiyla resmi sampiyonluk nasip olmadi olamayisimizin bence en buyuk nedenlerinden biriside iyi islemesede yeni cikan bu VAR sistemi bu sistem 96-2006-2011 sezonlarinda olsaydi herseye ragmen sampiyonduk

[HOPA'LI TS'Lİ]

Gecmise dogru bakacak olursak oyun olarak sampiyon gibi oynadigimiz ancak gorunen ve gorunmeyen ayak oyunlari dolayisiyla resmi sampiyonluk nasip olmadi olamayisimizin bence en buyuk nedenlerinden biriside iyi islemesede yeni cikan bu VAR sistemi bu sistem 96-2006-2011-2019 sezonlarinda olsaydi herseye ragmen sampiyonduk

2019-2020 Sezonunda Var uygulandı ancak aleyhimize uygulandı. O sezon 16 maçta hakem katliamına uğradık. Şampiyon olan Başakspor ise sadece 1 maçta bunu yaşadı ve onda da zaten berabere bitirdi.

Pandemi nedeniyle ilk seyircisiz oynanan TS-Başakşehir maçında Skrtel altı pasta havada Vakeme'yi çekti. Var devreye girmedi. %100 Penaltıydı.
Gaziantep-TS maçı son saniyede Abdüş'ün tereyağından kıl çeker gibi kapıp taşıyarak Vakeme'ye attırdığı gol kemiksiz goldü. Devreye giren VAR iptal etti.

2010-2011'de VAR yoktu. Satılmışşehir-TS maçında 45+1'de Yumlu'nun attığı kemiksiz kafa golü TRİO programı yorumcusu Bülent Yıldırım tarafından iptal edildi. VAR yoktu.

1995-1996: Bizim Nisan ayının sonlarında bir Cuma akşamı Avni Aker'de beklenmedik şekilde Van'a yenilmemizin ertesinde gündüz Antalya-Şikebahçe maçında Angut Kocaman eliyle kontrol edip önüne indirdiği topu gol yaptı. VAR yoktu. Aynı sezon sondan bir hafta önce Kadıköy'de Şikebahçe- İstanbulspor maçı 60 küsür dakikalar. Skor 0-0. Berabere kalırsak son hafta TS şampiyon olacak korkusuyla devreye giren Ali Şen yardımıyla o dakikadan sonra rakibe uyduruk 2 kırmızı kartla maçı 2-0 aldılar. O sezon VAR yoktu.

2003-2004 ve 2004-2005 sezonlarında da VAR yoktu maalesef.

VAR sistemi başlandığı andan itibaren en çok puanı biz en az puanı ise şikebahçe topladı. Buyrun işte. Her şey ortada.

GÜNAHLARIN TAKIMI fenevbahçe

[objek]

Hafiza bank! Super