Ermeniler Türk Bayrağı Yaktı

[antagonist]

Geçen sene okul arkadaşlarımla Çanakkale gezisine gitmiştim.Orada Türk tarihinin en kahraman alayı olan "57.Alay" Şehitliği'ni gezerken gözüme bir mezar taşı takılmıştı:"Tbp.Yzb.Dimiroyati" Hem meslektaşım,hem de Ermen olması beni bu konuda meraklandırdı ve az önce internette gezerken bu resmi buldum :

[Can basten]

'Türklerin Ermenilerle ilişkisi 1915'te başlamamıştır. 600 senelik müşterekliğimiz var. Birlikte türküler, yemekler icat ettik. Kız aldık verdik'


'Malazgirt Savaşı'nı Türklerin Ermenilerle birlikte kazandığını biliyor musun?


'İstanbul'un alınmasında Ermenilerin yaptığı kahramanlıklardan haberin var mı?


'Fatih'in Ermeni Patrikhanesi'ni nasıl bir fermanla açtırdığından haberdar mısın?


'Çanakkale'de Atatürk'ün yanında savaşan Ermeni askerlerin adlarını biliyor musun?


'Atatürk'ün bugün kullandığımız alfabeyi Ermeni dil bilgini Agop Martayan'a hazırlattığını ve sonra ona Dilaçar soyadını verdiğini biliyor muydun?'"


"Tarihe böyle geniş bir perspektiften bakmak lazım. 1915 bu 600 yıllık ilişkinin bir kazasıdır. Olaylarda yabancı devletlerin çok dahli vardır. Buradaki insanları kullanmak istemişlerdir. Bizimkilerin de kabahatleri var, ama şimdi yapılması gereken bu kazayı telafi edip eski dostluğu devam ettirmektir."


***********

Bu sözler kime ait, biliyor musunuz? Merhum Alparslan Türkeş’e… Şu linklere bir göz atmanızı şiddetle tavsiye ederim:

http://www.milliyet.com.tr/2005/04/25/yazar/dundar.html

http://www.milliyet.com.tr/2005/04/26/yazar/dundar.html

http://www.milliyet.com.tr/2005/04/27/yazar/dundar.html

Hikayenin sonundaki “ölüm”lere ve zamanlarına dikkat! Tam bir şeyler olacak, biriler ölüveriyor nedense… Lûtfen zaman ayırın ve okuyun…

Yasin Hayal’in “Fatih’in fermanı”nı dinleyince “Onun torunlarıyız. Böyle fermanı olduğunu bilmiyordum. Bunu bilseydim öldürtmezdim” dediği iddia ediliyor. Eminim yukarıda rahmetli Türkeş'in ağzından aktardığım tarihi gerçeklerden ve yürütülen görüşmelerden de haberi yoktu Yasin Hayal’in…


Cehalet kadar büyük bir düşman yoktur, İslâm'ın ilk emrinin "Oku!" olması da boşuna değildir.

O zaman Türkeş’e de şunu derler:

- Ermenilerin Birinci Dünya Savaşı’nda kadın, çocuk, yaşlı demeden yüz binlerce Türk'ü katlettiklerini duymadın mı hiç?

- Van başta olmak üzere doğu şehirlerinin geçmişte nüfuslarının tamamı Türklerden oluşurken, bugün Türk nüfus oranlarının bu dereceye gelmesindeki temel etkenin bu katliamlar olduğunu bilmiyor musun?

- İtilaf devletleriyle işbirliği yaparak Türk ordusunu arkadan vurarak yüzbinlerce Türk askerinin şehit olmasına yol açmadılar mı bunlar?

- Türk kadınlarını kendilerine tecavüz ettikten sonra camilere doldurup daha sonra da buraları ateşe verdiklerinden de mi haberin yok?

- Hamile Türk kadınlarının karnını deşerek daha doğmamış çocuklarını çıkarıp ateşlere attıklarından da mı haberin yok?

- Cepheden dönen yaralı, hasta ve sakat Türk askerlerini işkenceyle katlettikleri yalan mı?

- Ermeni katliamında yaşamını yitiren Türklerin gömüldüğü toplu mezarları da mı görmedin?

- Madem biliyorsun ne savunuyorsun bunları?

Bu soruları tarih sorar bireyler değil…

Arkadaşlar bu konu kanımca çok uzadı ve oldukça farklı yerlere sapmaya başladı… Biraz daha uzarsa sanırım konu klasik “Benim bi arkadaşım var, Ermeni ama benden daha Türk” türevi muhabbete dönecek… Bence bu noktadan sonra başlığın kapanması daha hayırlı olur…

Saygılar...

[mavikan]

yılanla dost olan adamın hikayesine benzer bu ilişki.. "sen de evlat acısı ben de kuyruk acısı olduktan sonra.." demiş yılan adama,"biz dost olamayız,herkez artık kendi yoluna.."..

[Eyüphan]

O zaman Türkeş’e de şunu derler:

- Ermenilerin Birinci Dünya Savaşı’nda kadın, çocuk, yaşlı demeden yüz binlerce Türk'ü katlettiklerini duymadın mı hiç?

- Van başta olmak üzere doğu şehirlerinin geçmişte nüfuslarının tamamı Türklerden oluşurken, bugün Türk nüfus oranlarının bu dereceye gelmesindeki temel etkenin bu katliamlar olduğunu bilmiyor musun?

- İtilaf devletleriyle işbirliği yaparak Türk ordusunu arkadan vurarak yüzbinlerce Türk askerinin şehit olmasına yol açmadılar mı bunlar?

- Türk kadınlarını kendilerine tecavüz ettikten sonra camilere doldurup daha sonra da buraları ateşe verdiklerinden de mi haberin yok?

- Hamile Türk kadınlarının karnını deşerek daha doğmamış çocuklarını çıkarıp ateşlere attıklarından da mı haberin yok?

- Cepheden dönen yaralı, hasta ve sakat Türk askerlerini işkenceyle katlettikleri yalan mı?

- Ermeni katliamında yaşamını yitiren Türklerin gömüldüğü toplu mezarları da mı görmedin?

- Madem biliyorsun ne savunuyorsun bunları?

Bu soruları tarih sorar bireyler değil…

Arkadaşlar bu konu kanımca çok uzadı ve oldukça farklı yerlere sapmaya başladı… Biraz daha uzarsa sanırım konu klasik “Benim bi arkadaşım var, Ermeni ama benden daha Türk” türevi muhabbete dönecek… Bence bu noktadan sonra başlığın kapanması daha hayırlı olur…

Saygılar...

Can kardeşim bunlar çok eskilerde kalmış olmalı
Fazla değil 10 yıl öncesiydi azeri Türklerini Karabağda soykırıma uğrattıkları...

[Bülent Şirin]

Sevgili Can,

Yazdıklarının hepsi doğru. Doğru da, merhum Türkeş'in bu sözleri nerede, ne zaman, ne amaçla söylediğine de bir bakmak icap ediyor sanırım.

Verdiğim linklere baktınız mı arkadaşlar?

[Can basten]

Bülent abi bu olayı o kadar zaman önce duymuştum ki nereden okuduğumu bile unuttum. Fakat hiç de kayda değer bulmuyorum.

Türkeş bu sözleri Türkiye'ye aşık bir devlet adamı olduğundan söyledi sanırım. Türkiye'nin âli çıkarları için Malazgirt'i, İstanbul'un fethini, Çanakkale zaferini Ermenilerin "kahramanlık"larına maletmek gerekiyormuş demek. Bugün, "hepimizin Ermeni" olması gibi politika gereği yani. Ehh Atsız'ın söylediği gibi ne de olsa siyaset ince iştir, bizim aklımız ermez.

Kilitlenmesini uygun bulduğum bu başlığa bir daha yorum yazmayacağım...

[sweetrose]

Kafkasya, bu yıl sakin bir siyasi zeminde yılı geçirecek. Türkiye haricinde hiçbir ülkede bu yıl seçim olmayacak. Ermenistan bu zaaflı platformdan mutlaka yaralanmak isteyecek ve ekonomik süreci ve etkinlikleri sekteye uğratmak için elinden gelen bütün çabayı gösterecektir. En son ve en etkili yaklaşım ve çabalardan biri ise; son dönemde Diaspora Ermenilerine vatandaşlık verilmesi istemidir. Robert Koçaryan'ın bu konuda ki ısrarcı tutumunun altında yatan tek neden ise; diapora ermenilerinin ekonomik zenginliği ve gücünü zayıf ve çökmüş bir ekonomiye sahip Ermenistan'a çekmektir.

Son dönemde ülkemiz ile ilgili Ermenistan basınında; hakaretlere varan bir çok yazı ve makale yayınlanmaktadır. Bayrak yakma girişimi ise; yıllardır süregelen ve Ermenistan dışında yaşayan Ermenilerin; cılız lümpen milliyetçiliklerinin neticesidir. Asıl şüphe getirmeyen tehlike ise; Ermenistan'ın amerikada ki lobiyi, yasa tasarısının senatodan geçmesi için fazlaca sıkıştıryor olması. Buna denge olarak ise; Türkiye, yahudi lobisini etkili bir şekilde kullanmaktadır. Son günlerde, İsrail ile kötüleşen ilişkilerimizi, ilerleyen günlerde tekrar rayına oturtmak gereğini duyacağız. MALESEF Kİ; Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemde ki siyasi düşüncesi "denge politikası" şimdiye sirayet etmiş durumdadır.

Türkiye'de bulunan "oligarh" Ermeni vatandaşlarımızın; Agos gazetesi ve gizli ermeni cemaatleri ile fazlaca irtibatta bulunması; istihbarat ünitelerimiz tarafından teferruatlı bir şekilde izlenmektedir. Aynı şekilde, ülkemizde gizlice çalışmalarına izin verdiğimiz 70 bin kadar ermeni ise; yönlendirilmiş ve kontrol altına alınmış bir siyasetin, cemaatin kuklası olabilirler. Bunun için; yeterince önlem alındığı ...... tarafından söylenmektedir. Bunun dışında; sivil erkan tarafından ise; olası stratejik hatalarda "Gladio" lar gizlice örgütlenmektedir. Türkiye'de gizlice örgütlenen Taşnak Ermenileri, hem ülkemizde "sözde" ermeni vatandaşlarımız, hem de diaspora ermeniler tarafından beslenmektedir. Ermenistan ise bu faaliyetlerde yeterince cılız kalmaktadır. Ancak devlet terörünü, geçmişte olduğu gibi, gelecekte de destekleyeceği ve yapacağı umulur bir harekat olacaktır.



Kısaca özetlediğim Ermeni yapılanmaları son dönemde önümüze konulan ağır bir sınav olmuştur; bu konuda Milletimizin daha hassas olması gerekmektedir.



Bu yazı şahsımın düşüncelerini içermektedir. Sadece, bilgiye dayalı düşünce muhteviyatıdır.




Saygılarımla...

[OYılmaz]

Canım Oğlum,

Nereden, nasıl başlasam bilmiyorum. O kadar özledim ki seni…

Canım yavrum, sen bizim ilk göz ağrımızdın.. Dört gözle beklemiştik babanla doğumunu… Dokuz ay sonra hastanede seni kucağıma bıraktıkları ilk gün vuruldum sana… Ne güzel gözlerin vardı, ışıl ışıl… Öyle güzel kokuyordun ki… Evimize neşe getirdin. Bir de hep uslu çocuktun, hiç üzmedin beni… Ne sık sık ağladığını bilirim, ne de yok yere huysuzlanmanı… Uyurken bile gülümserdin, meleklerle oynadığını düşünürdüm. Hastalanırsan başından ayrılmazdık, babanla nöbet tutardık sabaha kadar… İlk adımını unutamam, sonra ilk ‘anne’ deyişini… Hep üstüne titredik.

Sonra büyüdün… Zaman su gibi geçiyor. Her dışarı çıkışında, her seyahatinde sana belli etmedim ama yüreğimden neler koptu.

Bir tek seni askere uğurlarken rahattım. Komutanlarının sana gözü gibi bakacağından emindim. Bir süre sonra Güneydoğu’ya gideceğini haber ettin. O kadar heyecanlıydın ki, öyle emin konuşuyordun ki… “Göreceksin anne, bu devlet düşmanlarına gereken cezayı vereceğim. Vatanımın dağlarını bu eşkıyalardan temizleyeceğim” diyordun. Hep komutanlarının iyiliğinden, arkadaşlarından bahsettin. Rahatlığın, güvenin bizleri de rahatlattı. Sana sadece “Kendine dikkat et evladım” diyebildim. Ne de olsa seni bugünler için yetiştirmiştik. “Merak etme” diyordun, “Merak etme annem. Kalbini rahat tut!” Bir gün merakta bırakmadın bizi, fırsatın oldukça sık sık aradın, ayda bir mektubunu aldık. Mektubunu dakikalarca kokladığımı bilirim. Gönderdiğin fotoğrafları baş ucumuza koyduk.

Son mektubunda “Ben şehit olursam, ağlamayın sakın! Düşmanları sevindirmeyin.” diyordun. Telefonda “O nasıl söz oğlum” dedim. Sustun, sanki içine doğmuştu. “Hakkını helal et, güzel annem” dedin. Nereden bilirdim bu konuşmanın seninle son konuşmamız olduğunu… Baban duymuş önce, haberlerde söylemişler. Söylemediler önce bana… Kardeşin de sakladı. Ana yüreği bu, hissettim ben… Sonra öğrendim ki, pusuya düşürmüşler, çıkan çatışmada vurmuşlar seni… Elleri kırılsın o zalimlerin… Sanki canımı aldılar, sanki dünyayı başıma yıktılar. Bir ateş ki yüreğimin tam ortasına oturdu. Komutanlarınla görüştük, seni çok övdüler. “Kahramanca çarpıştı. Kanı yerde kalmayacak. Bizi de evladınız sayın artık.” dediler. “Vatan sağolsun” dedim. Oğlum seninle hep gurur duydum, sağlığında bir gün olsun boynumuzu eğik gezdirmedin … Cenaze töreninde de başımız dik, gururluyduk. Sana sözümüzü tuttuk, bir damla gözyaşı göstermedik, namertler sevinmesin diye… Hep içimize akıttık gözyaşımızı… Bayrağa sarılı tabutunu öptüm. Ben senden bir saat, bir dakika ayrı kalamazdım, şimdi seni nasıl toprağa koyacaktım a canım oğlum!

Aradan onca zaman geçti. Acın, hasretin içimizde yavrum… Bir kerecik bile olsa kokunu alabilsem, saçlarını okşayabilsem, öpsem gamzenden… Sevindirici bir haberim var sana… Komutanların sözünü tuttu yavrucuğum, kanın yerde kalmadı, sana kıyanları tez zamanda buldular, cezalarını verdiler. Cenazene gelmeyenler, cenazene gelmeye utananlar, “senin gibi ana kuzularını vuranları affettiler yavrum… Acımıza, acı eklediler.” Onları affetmeyeceğim. Canım oğlum, fırsat buldukça yanına geliyorum, dertleşiyorum seninle… Sağolsunlar, komutanların her fırsatta gelip misafirimiz oluyor. Yokluğunu aratmıyorlar. Yakında kardeşin de askere gidiyor. Bu vatana bir arslan verdim, gerekirse ikincisini veririm. “Vatan Sağolsun”

Seni çok seven annen…

***

Arslan Oğlum,

Gözümün nuru oğlum… Doğumundan, ölümüne kadar bir gün beni üzdüğünü, kırdığını hatırlamam. Hep gurur kaynağım oldun benim… Başarılarınla övündüm. Hata yapsan bile telafi eder, gönlümüzü alırdın. Yaramazlığını, hırçınlığını görmedim. Hastalandığında annenle baş ucunda sabahladığımızı bilirim. İlk konuşman, yürüyüşün dün gibi aklımda… Geldiğimde beni kapıda karşılar, boynuma atlardın. Kırda, bahçede seninle oyun oynar, eğlenirdik. Bazen elinden tutar, seni dışarıda gezdirirdim. Öyle mutlu olurdun ki…

Annenle üzerine çok titrediğimizi söyleyebilirim. Ama seni hiç sıkmadık. Pek ayrı kalmadık seninle… Askerliğin geldi çattı. Sonuçta bu da bir kısa ayrılıktı işte… Koca ömürde lafı mı olurdu? Hazırlıklarını beraberce yaptık. Askere giderken gururlandım baban olarak.. Öyle mutluydun ki… Bilseydim geri dönmeyeceğini, saatlerce sarılmaz mıydım sana… Güneydoğu’ya gittin, hep bu ülkenin evlatlarının canına kıyanlarla hesaplaşmak isterdin… Büyük deden de Çanakkale’de şehit düşmüştü. “Bu vatan bizim” diyordun. Öyleydi, kanımızı akıtmıştık ailece... Sık sık görüştük seninle, bir gün ‘of’ dediğini duymadım. Komutanlarının ilgisinden bahsederdin, onları çok sevdiğinden… Bölgenin tehlikeli olduğunu söylerdin, sık sık göreve çıktığınızdan… Sonra eklerdin “Sakın anneme söyleme, üzülür, kaygılanır sonra… Sen de kaygılanma baba, arslanlar gibi bu askerliği yapıp döneceğim size…”

Son mektubunda “Şehit olursam, ağlamayın!” demiştin. İçine doğmuş herhalde… Oğlum, şehit olduğunun haberini aldım ağlamadım, komutanların geldi ağlamadım, bayrağa sarılı tabutun geldi ağlamadım. Biz sana verdiğimiz sözü tuttuk oğlum… Sen bize verdiğin sözü tutamadın oğlum, seni bizden aldı karanlık eller… Biliyorum tutardın sözünü, gelirdin… Yine geldin ama sana değil, tabutuna sarıldık oğlum! Hatırlamazsın, küçüktün, seninle evde oyun oynardık, evde saklanırdın, biz de seni arardık. Bulamazsak öyle mutlu olurdun ki… Birden ortaya çıkardın gülerek… Yine saklandın mı yoksa? Bütün bunlar bir oyun mu? Bir daha güzel yüzünü göremeyeceğim. Bir baba evladını toprağa vermemeli, beni sen toprağa vermeliydin. En büyük acı, evlat acısıymış onu anladım. “Yerine ben ölseydim” dedim kendi kendime, ama ne çare?… Yine de vatan sağolsun oğlum, yaşarken de gurur kaynağımızdın, hala öylesin… Komutanların sağolsun, sık sık gelip halimizi hatırımızı, bir ihtiyacımız olup olmadığını soruyorlar. Senin canına kıyanları da bulup, cezalandırdılar oğlum.. Az da olsa rahatladık oğlum, kanın yerde kalmadı. Ama senin gibi arslan parçalarına kıyan diğer zalimleri affettiler.. Kimler mi? Hani o senin cenazene gelmeye korkan, utanan kişiler var ya, onlar… Geçenlerde farklı birkaç çiçek tohumu aldık, mezarına diktik, mezarının başındaki bayrağı yeniledik. Yakında kardeşini de askere gönderiyoruz. Sağlıklı dönmesi dileğimiz ama, gerekirse o da bu vatana kurban olsun evladım… Ben zaten sizleri vatana kurban olasınız diye yetiştirdim. “Vatan Sağolsun”

Seni çok seven baban…

***

Canım Ağabeyim;

Biliyor musun? Yakında ben de askere gidiyorum. Sana kıyanlarla hesaplaşmak istiyorum. Umarım isteğim gerçek olur. Seni çok özledim. Kaç yıl oldu, seni unutamadım. Hep bana öğütlerin kulağımda, beraber gülüştüğümüz, eğlendiğimiz anlar geliyor aklıma… Üzülsem, ağlasam, huysuzluk yapsam, mahalleden çocuklarla kavga etsem hep yanımdaydın… Yatağımın başucunda şimdi askerdeyken gönderdiğin bir fotoğrafın var. Cüzdanımda fotoğrafını taşıyorum… Ara sıra bakıp, öpüyorum onu… Senin yokluğunda annem, babam çok üzgünler, ama bana belli etmemeye çalışıyorlar. Sen gittikten sonra onları hiç üzmedim, yokluğunu hissettirmemeye çalıştım. Ben de pek belli etmiyorum ama seni çok özlüyorum. Bazen birisi gelip yanağımı öpüyor gibi geliyor, uyanıyorum.

Bilirsin uzun uzun mektup yazamam. Sevdiğim kıza bile mektup yazacaktım da sen yazmıştın… O zaman “bu iyiliğimi unutma” diyordun… Canım ağabeyim, sadece seni çok sevdiğimi, özlediğimi, unutmadığımı, senin bir an olsun aklımdan çıkmadığını bil… Sen yoksun ya, hiçbir şey eskisi gibi değil, yine de “vatan sağolsun”

Seni çok seven kardeşin…

***

Şanlı Asker;

Kanın yerde kalmadı, kalmaz!

Türk'ün döktüğü her gözyaşı acılarla bilenen kinimize kin ekliyor. Türk analarının döktüğü her gözyaşı yüreğimize akan alev..

Vatan için kan, vatan için can, vatan için mal, vatan için ne gerekiyorsa hepsini fedaya hazır bir ruhla; mücadeleye yeni başlamış gibi aynı hız, azim ve kararlılıkla düşmanların üzerine demir bir yumruk gibi, yıldırım gibi inmeye hazırız.

Hainlerle hesaplaşma gününe kadar acımız son bulmayacaktır.

“Ürkekliğe yer yok yüreğimizde... Korkuya elveda… Bin canım olsa, bin kez veririm yoluna… Vatan sana canım feda…”

Her Türk asker doğar!
ve şehit askerimizin çatışmaya gitmeden şehit olmadan önce yazdığı son şiiri


Olur ya, bir çatışmada ölürsem,
Arkamdan yas tutmayın.
Bırakın toprağımda rahat içinde yatayım.
Bedenimden komandomu çıkarmayın,
Onlar benim onurumdur,
Ölünce kefenim olacak...
Başımdan mavi beremi çıkarmayın,
O benim şanım,şerefim olacak...
Ayağımdan botlarımı çıkarmayın,
Onlar nice yollar aşacak,
Şehit olursam Sırat köprüsünden geçecek...
Elimden tüfeğimi almayın,
O benim mezarıma sembol olacak...
Yaramın kanını silmeyin,
Ahirette hesabı sorulacak...
Göğsümden kör kurşunu çıkarmayın,
O benim madalyam olacak...

KONUŞUN HAİNLER HEPİMİZ ERMENİMİYİZZZ...!!!:bayrak:


http://www.youtube.com/watch?v=P-AjhDU2-aw

[TaraftaR]

Herkesin atladigi bir nokta var: Türkiye Ermenilerinden bahsediyoruz!

Cok iyi hatirliyorum ki, 3-5 sene önce Ermenistan da düzenlenen Ermeni Olimpiyatlari`na katilan Türk Ermenilerine Türkiyeden geldikleri icin (Ermenistan`da) kötü muamele edilmis, onlar da adete bir Türk gibi davranmislardi.

Gecmis sayfalarda bir arkadas Almanya daki, ya da yurtdisindaki yerlesik Türklerden bahsedip empati yapmanizi önermis. Sanirim kimsenin dikkatinde degil. Almanya yi bir kenara birakip, yakin tarihimizde yasadigimiz bir olayi örnek alalim.

1980 lerin sonunda, 90 larin basinda Bulgaristan daki soydaslarimizin cektigi cileyi, iskenceyi kac kisi hatirliyor simdi? (Yasi müsait olmayipta hatirlamayan cikarsa, anlatiriz elbet) Sebep, Türk olmalariydi... O zaman Bulgar diktatör Todor Jivkov a lanet yagdiran Türkler, ayni durumda olan Türkiye Ermenileri icin ne düsünüyor acaba?

[#10 Fietra]

Yazık yahu vallaha yazık hain ilan edildik ya yazık.

[İskender66]

Bu yazıyı bi asker arkadaşım yazıp bana yolladı...