Yaşayan Efsane: Karadeniz

[Cyzio]

Bundan evvelki imzamdan, Trabzonlu olmadığımı biliyorsunuz. Karadenizli de değilim. Ama dillere pelesenk olan, "Karadeniz Mizah Gücü"nü her daim yaşadım, tattım. En son da bu forumda. "Ne Dediler, Ne Demeliler?" köşesi, hepinizde var olan mizah güdüsünün ortaya çıkmasına güzel bir vesile oldu. Başka bir forumda, kendi kendisyle bu kadar dalga tgeçen bir taraftar topluluğu bulamazsınız. İnsanın kendi kendine dalga geçebilmesi de, kendisiyle barışık bir kişiliği olduğunu gösterir.

Bu köşede, Trabzonlu olsun olmasın, Karadenizliler'le yaşadığım "fıkra gibi" hatıralarımı anlatacağım. Sizlerden de bu tür hatıralarınızı rica edeceğim.

[Cyzio]

Bu ilk hikayemi daha evvel "Günün Eğlencesi" başlığında anlatmıştım. Bilenlere ikinci baskı olacak ama, ne yapalım?

Ben yedi sekiz defa çeşitli vesilelerle Trabzon'a gitmiş biriyim. Bu gidişlerimin birinde, annemin devamlı çantasında bulundurduğu yassı ve yuvarlak şişeli cep kolonyası kayboldu. Yeni bir tane almaya karar verdik. Ama enteresandır, Trabzon'da o tür bir kolonya bulamıyorduk. Ne kadar eczane, bakkal, market dolaştıysak, nafile.

Artık ümidi kesmiş bir şekilde, köhne bir bakkalın önünde bekleyen altmış yaş civarında sakallı bir hemşerinize sordum:

-"Küçük cep kolonyası var mı?"

-"A bele yuvarlak? (İki elinin baş ve işaret parmaklarını yuvarlak yaparak)"

-"Evet."

-"Saat kapağu cibi."

-"Tamam işte o."

-"Yok."

[saglam]

Ben de aklımda yer eden ancak yaşamadığım bir olayı nakletmek isterim.

KTÜ öğrencisi bir gencin, okul hayatı boyunca hiç sevgilisi olmamış lakin arkdaş sahibi olmakta çok isteklidir. Ev arkadaşları bir kıyak yaparlar ve 4. sınıfa gelmiş Ahmet'e birisiyle buluşma ayarlarlar.
Derken Meydan Çay bahçesinde buluşulur ve sakız satan bir çocuğun yaklaşmasıyla çiçeği burnunda çift arasında aşağıdaki kısa diyalog yaşanır.

- Satıcı: Sakız var sakız... Abla sakız vereyim mi?
- Konu mankeni bayan: Ahmeeeeett aa bak sakız, bana sakız alsana noluuurr.
- Ahmet(içimizden biri): La ne edecen sakızı? alayım sağa ha urdan püskünüt te ye daaa...

[Tunga]

Cyzio üstadım, fıkra gibi hikayeler mi araysunuz? Ha bele güldürüklü. Hani memleketle alakalı?

Yok

Olmaz mı hem de o kadar çok ki.

Küçükken Ankara'da Küçükesat'ta mahallede maç yapardık. terleyince de su içmek dayanılmaz bir ihtiyaç olurdu elbette. Ama o terli, çamurlu halimizle eve su içmeye gitsek, evden bir daha bırakmayacaklar dışarı. O nedenle bahçe sulayan kapıcılar en sevdiğimiz büyüklerimiz oluverirlerdi.

Ne var ki, mahallede o gün hiç bahçe sulayan yoktu; ama bir inşaat vardı, hemen girişinde musluğu olan. Oyun arkadaşlarımın tamamı Ankaralı, sadece biri Trabzonluydu: İlyas.

Maç biter bitmez, ben birim, ben ikiyim diye bağıra çağıra inşaata doğru koşuyorduk. Bir de ne görelim: İnşaatın musluğuna bir hortum takılı ve hortum girişin bir kat üstünde. Bütün mahalle ikinci kata doğru koşarken, İlyas benim kolumdan tuttu. Zaten her şartta beni mutlaka destekler, yardım ederdi.

- Gitma onların peşine!
- Neden İlyas, hortum yukarıda?

Derken tüm mahalle yukarı kata çıkıp:

- İlyaas, aç suyu!

diye bağırırken, bizimki hortumu musluktan ayırıp kendine ve bana afiyetle suyu içirdi. Ah şu digital makinalar o zaman da olsaydı da, üst katta bekleşenlerin bir resmini çekebilseydim...

[Mesut AKYILDIZ]

Bizim akrabamız evinde oturmuş çayını içerken köy meydanındaki bakkalı arıyor.bakkal:şükür, akrabamız:emin,akrabamızın oğlu:savaş,bu arada köyün gençleri köy meydanında toplanıp kendi aralarında maç ederler ve o zamanlar cep telefonu yok. ( O sıra da Emin amca evde tek başınadır.)

EMİN: Alo şükür bak bakayım bizim savaş oralarda mı? Acele eve gelmesini söyle ona
ŞÜKÜR: tamam emin abi
ŞÜKÜRavaş... Savaş.... (bagırarak yanına çağırır)(Savaş o sıra da top oynamaktadır.)
SAVAŞ:Buyur Şükür abi
ŞÜKÜR:Oğlum baban acele seni eve istiyor.(Savaşta önemli bir şey oldugunu düşünerek maçı bırakıp eve gider)
SAVAŞ:Buyur baba beni çağırmışsın.
EMİN: Oğlum ha bu çayımı doldur. (savaş çayı doldurur ve merakla bekler ne oldu diye.)
SAVAŞ:eeee... baba beni niye çagırdın.
EMİN: Hiç oglum çayım bitmişti onu tazelemen için çağırdım.. bilirsin ben kendi doldurdugum çayı kesinlikle içemem... (Evle köy meydanı arası mübalağsız en az 200 metre)
SAVAŞ: Ya baba işmidur habu ettuğun....

[TheCrow]

Trabzon'lu kahramanımızın yaşı oldukça ilerlemiş,sürücü belgesi yok,zaten okuma-yazması da yok.Polis yolda durdurmuş,

-Ehliyetin amca...
-Ceketimin cebinde,ama ceketi evde unuttum...
-Amca yalan konuşma,numarasını söyle o zaman...
-Yav oğlum kafa mı bıraktın bende?..
-Madem ehliyetin var,şu ilerdeki tabela ne anlama geliyor söyle bakalım ("Sürekli tehlikeli virajlar" tabelasını gösterir)

Amca gözlerini kısarak bir müddet tabelaya baktıktan sonra :

-Tikkat kafuldan yılan çıkabilir...

[Emre B.]

Ben daha 5 yaşlarındayım.Köyde tüm sülale toplanmış ve babamın amcası (Davut) İstanbula geri dönücek.Arabasıda kilidi uzaktan açılan cinsten.Davut Amca arabanın kilidini açtı ondan sonra babamın babaanesi ''Uşağum Davut'un arabası çok akılli.Davutu görünce gözlerini ha böyle açıyı.''

[Sevgi]

müsadenizle bende yakın tarihten fıkra gibi bir olay anlatayım hemen (olayın baş kahramanının affına sığınıyorum )

şimdi efendim zamanın birinde güzel bir oluşum varmış bu oluşumun içinde bulunan kişiler aramızda km ler olsada gönüller bir olsun diyerek ortak zamanda bir iftar yemeği düzenlerler çeşitli illerde aynı zamanda yemek düzenlenir haliyle böyle güzel bir olay olurda medyanın haberi olmaz mı ? olur tabiki 8 Ekim de düzenlenen yemek 10 Ekim de gazetelerdedir VE İstanbul'da ki kahramanımızla (Trabzonlu )Trabzon daki kahramanımız arasında geçen diyalog

Trabzon : Günebakış Gazetesinede Teşekkür Ederiz. Nerdeyse yarım sayfaya yakın yer ayırdılar bize.

İstanbul : İyi güzelde Günebakış gazetesinin İstanbul baskısında bu haber niye yok!Trabzon iftarıda en erken açan ilimizdi, haberlerde en önce Trabzon çıkan ilimiz oldu.

Trabzon :Abi şimdi konuştum arkadaşla çıkmış olması gerek diyo. renksiz sayfada çıkmış olabilir dedi. gazeteyi bi daha kontrol edermisin

İstanbul :Yok valla gazeteyi tekrardan kurcaladım.Rize'de,Akçaabat'da ve başka yerlerdeki iftar yemekleri haberleri var ama bizim yok yani...

Trabzon :Abi şimdi İstanbul ile irtibata geçildi. ısrarla gazetede haberin olduğu söyleniyor. bugünün gazetesinde bu haber ha. pazartesinin gazetesine bakmıyosun dimi

İstanbul : He la... ben dünün gastesine bakaymişum

[immortal_TS]

Abla şu kahramanlar kimler yaw merak ettum

[Mehdi]

Abla şu kahramanlar kimler yaw merak ettum

şşşt ben diym ama aramızda kalsın.şurda bizbize konuşuyoz.badaloğlu ve forever61 arasında geçiyo bu konuşma.ahmet abi duymasın aman haa
bu arada bu başlığın açılması çok iyi oldu hocam.buna ihtiyaç vardı.

[Tunga]

@ Sevgi,

Aynı kahramanın bir de kameranın objektifinin kapağı kapalıyken "Niye çekemeyrum, ses var, görüntü nereyedur" hikayesi var ki, fıkraları solladı.

[t-sat]

Trabzon'lu kahramanımızın yaşı oldukça ilerlemiş,sürücü belgesi yok,zaten okuma-yazması da yok.Polis yolda durdurmuş,

-Ehliyetin amca...
-Ceketimin cebinde,ama ceketi evde unuttum...
-Amca yalan konuşma,numarasını söyle o zaman...
-Yav oğlum kafa mı bıraktın bende?..
-Madem ehliyetin var,şu ilerdeki tabela ne anlama geliyor söyle bakalım ("Sürekli tehlikeli virajlar" tabelasını gösterir)

Amca gözlerini kısarak bir müddet tabelaya baktıktan sonra :

-Tikkat kafuldan yılan çıkabilir...

Bu çok iyi

[ozcan_asanoglu]

nüfus kağıdımı Trabzon-Çaykara'dan aldım, 1996 yılında. doğum yeri olarak "Perlin" yazıyor...abi, söylediği gibi yazmış...

[t-sat]

Mekan Rize.
Kahve onünde kavga eden 2 kişi var.Biri diğerinden 2 şarjör mermi istiyor iddiayı kazandım diyerek,ötekisi yok diyor kazanmadın.'Anteninden aldini!!' diyor ısrarla kazandığını söyleyen.
Vuracaklar birbirlerine,o kadar şiddetleniyor artık.Bende meseleyi öğreniyorum bu arada.
Az ileriden geçen böceğe ateş etmişler de..

[Mehdi]

fazla geriye gitmeme gerek yok bu olay başıma dün geldi.görev icabı beşikdüzündeydim.bir abdest alıp namaz kılmak için cami görevlisine lavabonun yerini sordum.bu kısmın altını çizerek söylüyorumki yanımda BAYAN falan yok,yalnız soruyorum.
adam parmağıyla işaret ederek cevapladı:BAY ŞU DARAF BAYAN ŞU DARAF.

hayır sapığa benzer bi halimizde yok yani.

[Naim]

@ Sevgi,

Aynı kahramanın bir de kameranın objektifinin kapağı kapalıyken "Niye çekemeyrum, ses var, görüntü nereyedur" hikayesi var ki, fıkraları solladı.

Ki o gün Karşısında olan Kahramanki O ben oluyorum
XXXX abi Açsana Kapağı Öyle Çekmez diyorum
XXXX Abi de Bende Diyeyrum Habu niye Karanluk Göstereyu
İnanmayanlar İstiklal Görüntülerinin ilk 10 sn sine bakabilir

[Emorfo]

Daha önce günün eğlencesi başlığına da yazmıştım. Bu olay fıkralara bile konu olmuştur.

Bizim köyde aklı dengesi oldukça bozuk bir adam var. Bir gün yolun kenarında işiyormuş, yoldan geçen kadınlar bunu görüyorlar tabi.

kadın1 - uy eşşek oğli eşşek başka yer bulamadın mı işeyecek
kadın2 - ula pokkiyen çekil ordan terpiyasuz seni
Deli adam : korkmayun korkmayun tutayrum oni

[Emorfo]

Geçen sene Avni Aker'de hangi maçti unuttum...
Amcanın biri Avni Aker'de güvenliği sağlayan özel güvenlikçiye bağrıyor...

- Ula pasific, la pasific ula sağa deyrum pasificcc
adam sonunda arkasını döner ne olduğunu anlayamamış bir şekilde şaşkın şakın bakar
- İki saattir bağriyurum çekilda ordan sahayi göremeyrum

[immortal_TS]

@Mehdi o isimleri editle istersen kazaya kurban gidebelirsin

[ozcan_asanoglu]

1988-1989 civarı, Trabzon'da maçtayız. önemli maç, tıkış tıkış izdiham var.

adamın biri, benimle yanımdakinin arasına geldi oturdu ama zorlaya zorlaya...yerleşmeye çalışıyor, yerleşemiyor, uğraşıyor. hep rahatsız olduk yani..sığmıyoruz...yanımda oturan kafayı çevirip ciddi bir edayla baktı ona ve dedi " soyinayim mi??!! "...

[Ayşe Aygün]

GS li arkadaşla trabznda uçaktan inip bir taksi tuyourz meydana doğru giderekn arkadaş yabancı birde Bana TS hakkında sataşıyo kızıdıyo guya.GS laf aççıyo derken amca konuştuklarımıza kulak misafiri oluyo ve anladığım kadarıyla dayanamıyorum.
amca : sen nerelesin uşağım
arkadaşım : kayserili
amca : demek sen misafirsin burda
arkadaşım : evet
amca : amca arabayı sağda durduru uşağım habule ba bak. misafir filan dinlemem Ts Hakında doğru konuş elimde kalırsın demezmi
ardadaşım: dumur olmuş vaziyette
bense : arabanın içinde gülmekten yerlerde ))) bir daha trbnz geldimi yok

[Cyzio]

Onyedi - onsekiz yaşlarındayım. Bir yaz akşamüstü, ailemle birlikte vapurdayız. Çok güzel bir hava, dolayısıyla vapurun yan tarafındaki, dışarıda tek sıralık o dar bölgede oturuyoruz. Hani o yer bulmak için, oturan insanların ayaklarına basmamaya azami özen göstererek yürünen yer.

Birden sağ tarafımdan şöyle bir ses geldi:

-"Gencsz!.... (Bu sesi tam olarak harflere dökmem imkansız. Ama Karadeniz, bilhassa Tarbzon yöresinde bolca kullanılan bir ses. Çocukluğumda, Karadenizli olan fotoğrafçımızın, ismi Salih olan rahmetli dedeme "Hamza Bey" diye hitap ettiğini zanneder, şaşırırdım. Meğer adam saygıyla "Amca Bey" diyormuş.)"

Sesin geldiği yöne kaçamak bir bakış fırlattım. Üç Karadenizli genç oturuyordu. Bana hitap ettiklerini anlayamadım. Çünkü, en büyükleri bile benden daha küçüktü; dolayısıyla, "Gencsz!..." hitabını hakketmiyordum. Ailemle konuşmaya kaldığım yerden devam ettim. Bu sefer, daha sert bir ses geldi:

-"Fıssttt... (ıslık), Deliganli..."

Tamam, anlaşılmıştı. Hitap banaydı. Ama hâlâ, benden küçük insanların bana "Genç!" ve "Delikanlı!" diye hitap etmelerine bir mana veremiyordum. "Efendim?" dercesine, sözlerin sahibinin yüzüne baktım.

-"Zaatin kaçsz?"

Saati söyledim. Az sonra vapur iskeleye yanaştı, ayrıldık.

Basit gibi görünen bir hikaye ama, üstünden geçen yaklaşık otuz seneye rağmen, hala aklımda.

[saglam]

Bugün bazı evraklar lazım olduğundan, mezun olduğum üniversiteye gitmek için minibüse bindim. Minibüste karadenizli olduğu belli yaşlıca bir dayı, şivesiyle coşmuş, içerideki gençlere nasihatler veriyor, gülüyorlar, gülüyoruz...

Derken yanımdaki çocuklar 2 ytl çıkartıp dayıya verme gafletinde bulundular ( içimden "ayıptır, şu yaşlı adama para uzattırılır mı?" diye kınıyorum)

- Amca şurdan 2 kişi verirmisin?
- Tabii verurum uşağum (parayı cebine atar) derken;
- Alun ha bunları, siz çok kalabaluksunuz size anca yeter... Sekuz dane alma hakkunuz var.

Yanımdaki genç, bu iyi niyetli(!) amcanın teklifini geri çevirmez ve eline tutuşturulan halley türü bisküvi çeşidinden 5 tanesini alır ve sırayla arka dörtlüdekilere ikram eder. Dayı ise 3 tane daha verme çabasında torbayı karıştırmakta, genç ise bana da bisküvi ikram etme derdinde ve dayıya "gerek yok bu kadar yeter, çok sağolun" demektedir .

O ana kadar sadece kıs kıs gülmekle yetinip ses çıkarmayan ben dayanamarak;

- Anlamadın di mi hala?
- Neyi anlamadım? Ne oldu?
- Senin minibüs parası yalan oldu, o elindekileri dayı sana sattı, haberin olsun

Çocukcağız kızar bozar, 5 ytl kağıt para çıkardı ve diğer taraftan iki kişiyi gönderdi. Dayı ise hiç bir şey olmamış gibi yaptığı ticaretten de memnun, bana döndü.

- Sen bizum oralusun?
- Ooo nerden anladın, peki neresindenim?
- Pilmeyrum ama bizum oradan karadenuzdensun...

"Sen de kesin Rize'lisin" dediğimde ise; "hee, Rize Çayeli'ndenum. Hade Allah'a ısmarladuk" diyip minibüsten indi.

Dayının da inmesiyle minibüs ücretini gönül rahatlığıyla uzattım İnceden bir kahkaha kopardım, yanımdakiler de ister istemez bana eşlik etti.

Minibüs kalabalık olmamasına rağmen bu olayı sadece 5 kişi farketti, diğerleri sadece dayının şovuyla ilgilendi. Bu ilginç ticaret tarzına karşılık, yaşa hürmet nedeniyle gençlerin ses çıkarmamaları olayı ilginç kılan şeydi şüphesiz.

[Mehdi]

bu başlık aşağılara inmesin arkadaşlar.çok önemli bi konu bu.olmaz yani.

[poetricus]

BMN farkı işte. İnsanlarının kalitesinden kaynaklanıyor olsa gerek. Şu gülme krizleri geçse ben de bir şeyler yazacağım. Üstat Cyzio ve Şimal Yıldızı her zaman klaslarını konuşturuyorlar. Diğer arkadaşların da onlardan geri kalır tarafı yok.

Kolonya hikâyesini yıllar evvel müşterek bir tanıdıktan da dinlemiştim. Ama burada okuyunca yine güldüm. Ve en kötüsü yarın Cuma ve ben bugün bunları okuyorum. Allah sonunu hayretsin. Yoksa sonumu mu demeliydim?