Unutamadığımız Maçlar

[.....]

hayatımda gittiğim ilk maçımdı..
ya eylül ya ekim ayıydı..
balıkesirde lisede okuyordum..
yollar, özellikle karacabey çıkışı inanılmaz sisliydi..
2002-03 sezonuydu yanılmıyorsam..lise hazırlıktım..
babamla atlamıştık arabaya..ver elini bursa..
hiç koyu bi taraftar değildim o güne kadar..
babam artvin doğumlu abhaz boyundan bi gariban, geçen seneye kadar hasret kaldığımız o son şampiyonluğun senesi Trabzon'dan balıkesire işçi olarak göç ediyor..
bundan 1 sene sonra 86 haziranında ben dünyaya geliyorum..
tam 16 sene futbol ve Trabzonspor bana evde babamın heyecandan yatıp uyuyamadığı, mağlup olduğumuz haftaları bana zehir gibi geçirttiği galibiyetlerde evde belki köfte yediğimiz, bu yüzden hep kıskandığım bişey olmuştu..
evet..sevemezdim şimdi uğruna öldüğüm renkleri..
bal-kesliydim ben..
o güne kadar..
hakkaten tuttu babam elimden..yürü ulan eşşeğinoğlu dedi..kalktık gittik..
iyi oynamadan son dakkalarda aurelio'ydu sanırım, onun attığı penaltı golüyle 2-1 almıştık maçı..
sonralardan adının selim olduğunu öğrendiğim bursa amigosu sahaya dalmıştı hakeme saldırmak üzere..
umrumda değildi..
bi söz vardı babamın hiç unutamadığım..
"oğlum ne sünnetin ne askerliğin..şimdi gözümde erkek oldun..bu takım nerde artık, sende ordasın.."
3 puanı almıştık o gün..
seneyi kötü bitirdik yine..
kazanmıştık kazanmasına da..
bi daha balıkesire dönememiştim o günden sonra..
ankara yolu penguen kavşağında girdik babamla bi kamyonun altına..
arabadan ben sağ çıktım..
babam hakkın rahmetine..
sevemedim o günden sonra bursa deplasmanını..
bana heryer TRABZON'du da..bi bursa olamadı..

Allah rahmet eylesin abi.

Sözlerin kifayetsiz kaldığı bir yazı.

[Antibiyotik01]

Evet öyleydim,

Her zaman ki gibi önlüğümü giymeye çalışıyor ama hep yanlış iliklediğim için anneme '' ben önlük giymesem olur mu? '' diye daha sorumu bitirmeden '' Gel buraya yine giyemedin değil mi? '' demesiyle utana sıkıla yanına gidiyordum.

O ara siyah - beyaz televizyonumuz vardı. Bende bir ümit çizgi film vardır umuduyla bir göz gezdireyim dedim zaten okula daha çok vardı. Altı üstü 4 tane kanal vardı. Ya da bizim televizyonumuz sadece 4 tane kanalı çekiyordu. TRT1, TRT2, TRT3, TRT4..
Televizyonu açmamla birlikte İlker Yasin'in Barcelona maçı ile ilgili bir şeyler söylediğini duydum. Futbol meraklısı olduğum için o yıllarda kimin maçı olursa olsun denk geldiğimde oturur izlerdim.Bende meraklı meraklı oturup maçı izlemeye başladım.
Daha yarım saat olmamıştı ki annem okula gitmeme gerektiğini hatırlamıyorum kaç defa söyledi. Ancak bedenimi sarmaya başlayan bir renk beni benden alıp okulu unutturmuştu. Klakmıyordum televizyonun başından, kalkamıyordum. İnatla direndim ve okula gitmedim. Önlüğüm üzerimde öylece maçı izliyordum. İlk yarı bittiğinde babam gelmiş bana söyleniyordu. E haliyle küçük olduğum için de bir şey demedi. Neyse ikinci yarı başladık ve o dakika. Şeyhmus..Golü attığında ben sevinçten evin içinde kaç tur attığımı bilmiyordum. İlker Yasin ise avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Çok geçemden ilk o zaman tanıdığım ancak daha sonra efsane olacağını bilmediğim HAMİ çıkmıştı sahneye. 2.golü attığında boğazım düğüm düğüm ama bağırmaktan tüm komşuları rahatsız etmiştim. Allahım ne bu ne heyecandı. Nefes almadan izliyordum adeta. Küçük kalbim yerinden fırlayacaktı. Sonra maç bir anda 2-2 olduğunda gözlerim dolmuştu. Gol yiyorduk ve ben fena halde üzülüyordum. Sonra efsane öyle bir şut çekmişti ki babam ve ben birbirimize bakıp ''goooooolllllllllll' diye bağırmıştık. Benim sevincimden etkilenen babamda izliyordu. 3-2 öndeydik artık (o ara bana bunun bir UEFA kupası maçı olduğundan ve karşımızda ki takımın çok güçlü olduğunda ve Türkiye için önemli bir maç olduğundan bahsediyordu.) Daha da heyecanlanmıştım. Yeniyorduk o halde. Türkiye yeniyordu..

Yine yemiştik golü hemde bitmeye artık az bir zaman kala. Yıkılmıştım resmen. Babam '' üzülme oğlum daha ikinci maç var'' diyerek teselli etmeye çalışıyordu ama nafile. Yemiştik bir kere golü. 10 dakika kaldı diyordu babam. Böyle bitse bile Trabzonda yeneriz bu takımı diyordu ( o hala Galatasaraylı ). Umutlarım artık bitmek üzereyken büyük kaptan ORHAN sahne almış ve küçücük bir çocuğu artık göz yaşlarına boğmuştu. İlker Yasin ''Ağlamak istiyorum ağlamak'' diye bağırırken ben zaten ağlıyordum. Hıçkıra hıçkıra. Kimdi bu takım beni böyle ağlatmıştı. o güne kadar sadece pazar günü ligde yapılan toplu sonuçlarda duyardım adını. Gençlerbirliği, Ankaragücü, Gaziantepspor ve Trabzonspor..Sadece bu kadardı.

İşte o gün benim bedenimi saran ve kanımı Bordo- Mavi'ye çeviren maç hepinizin tahmin ettiği gibi O.LYON - TRABZONSPOR UEFA KUPASI ilk maçıydı. Ertesi gün okulda anlata anlata bitiremediğim ve o günden FB, BJK, GS taraftarı arkadaşlarımın karşısında hep savunduğum ve hala savunduğum o çok sevdiğim Trabzonspor'lu olma hikayem böyle başladı. ( En çokta ezildiğim Bjk'ye 7-1 kaybettiğimiz maçtı, cevap veremiyordum )

Tam 21 sene olmuş.Hiç bir zaman bağıra çağıra sokaklarda şampiyonluk kutlamasamda, hiç UEFA kupası almasakta, en azından TERTEMİZ FORMALARIMIZLA hep isyan ve direniş içinde olduk. Ölene kadar da öyle olacak. ( ADANALI )

[Mert67]

@colman34

Allah rahmet eylesin. Allah sabırlar versin sizlere.

[Furkan Özdem]

hayatımda gittiğim ilk maçımdı..
ya eylül ya ekim ayıydı..
balıkesirde lisede okuyordum..
yollar, özellikle karacabey çıkışı inanılmaz sisliydi..
2002-03 sezonuydu yanılmıyorsam..lise hazırlıktım..
babamla atlamıştık arabaya..ver elini bursa..
hiç koyu bi taraftar değildim o güne kadar..
babam artvin doğumlu abhaz boyundan bi gariban, geçen seneye kadar hasret kaldığımız o son şampiyonluğun senesi Trabzon'dan balıkesire işçi olarak göç ediyor..
bundan 1 sene sonra 86 haziranında ben dünyaya geliyorum..
tam 16 sene futbol ve Trabzonspor bana evde babamın heyecandan yatıp uyuyamadığı, mağlup olduğumuz haftaları bana zehir gibi geçirttiği galibiyetlerde evde belki köfte yediğimiz, bu yüzden hep kıskandığım bişey olmuştu..
evet..sevemezdim şimdi uğruna öldüğüm renkleri..
bal-kesliydim ben..
o güne kadar..
hakkaten tuttu babam elimden..yürü ulan eşşeğinoğlu dedi..kalktık gittik..
iyi oynamadan son dakkalarda aurelio'ydu sanırım, onun attığı penaltı golüyle 2-1 almıştık maçı..
sonralardan adının selim olduğunu öğrendiğim bursa amigosu sahaya dalmıştı hakeme saldırmak üzere..
umrumda değildi..
bi söz vardı babamın hiç unutamadığım..
"oğlum ne sünnetin ne askerliğin..şimdi gözümde erkek oldun..bu takım nerde artık, sende ordasın.."
3 puanı almıştık o gün..
seneyi kötü bitirdik yine..
kazanmıştık kazanmasına da..
bi daha balıkesire dönememiştim o günden sonra..
ankara yolu penguen kavşağında girdik babamla bi kamyonun altına..
arabadan ben sağ çıktım..
babam hakkın rahmetine..
sevemedim o günden sonra bursa deplasmanını..
bana heryer TRABZON'du da..bi bursa olamadı..

Çok fena oldum çok... Allah rahmet eylesin.. Ne hikayeler var bu taraftarda

[Şahinoğlu]

Evet öyleydim,

Her zaman ki gibi önlüğümü giymeye çalışıyor ama hep yanlış iliklediğim için anneme '' ben önlük giymesem olur mu? '' diye daha sorumu bitirmeden '' Gel buraya yine giyemedin değil mi? '' demesiyle utana sıkıla yanına gidiyordum.

O ara siyah - beyaz televizyonumuz vardı. Bende bir ümit çizgi film vardır umuduyla bir göz gezdireyim dedim zaten okula daha çok vardı. Altı üstü 4 tane kanal vardı. Ya da bizim televizyonumuz sadece 4 tane kanalı çekiyordu. TRT1, TRT2, TRT3, TRT4..
Televizyonu açmamla birlikte İlker Yasin'in Barcelona maçı ile ilgili bir şeyler söylediğini duydum. Futbol meraklısı olduğum için o yıllarda kimin maçı olursa olsun denk geldiğimde oturur izlerdim.Bende meraklı meraklı oturup maçı izlemeye başladım.
Daha yarım saat olmamıştı ki annem okula gitmeme gerektiğini hatırlamıyorum kaç defa söyledi. Ancak bedenimi sarmaya başlayan bir renk beni benden alıp okulu unutturmuştu. Klakmıyordum televizyonun başından, kalkamıyordum. İnatla direndim ve okula gitmedim. Önlüğüm üzerimde öylece maçı izliyordum. İlk yarı bittiğinde babam gelmiş bana söyleniyordu. E haliyle küçük olduğum için de bir şey demedi. Neyse ikinci yarı başladık ve o dakika. Şeyhmus..Golü attığında ben sevinçten evin içinde kaç tur attığımı bilmiyordum. İlker Yasin ise avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Çok geçemden ilk o zaman tanıdığım ancak daha sonra efsane olacağını bilmediğim HAMİ çıkmıştı sahneye. 2.golü attığında boğazım düğüm düğüm ama bağırmaktan tüm komşuları rahatsız etmiştim. Allahım ne bu ne heyecandı. Nefes almadan izliyordum adeta. Küçük kalbim yerinden fırlayacaktı. Sonra maç bir anda 2-2 olduğunda gözlerim dolmuştu. Gol yiyorduk ve ben fena halde üzülüyordum. Sonra efsane öyle bir şut çekmişti ki babam ve ben birbirimize bakıp ''goooooolllllllllll' diye bağırmıştık. Benim sevincimden etkilenen babamda izliyordu. 3-2 öndeydik artık (o ara bana bunun bir UEFA kupası maçı olduğundan ve karşımızda ki takımın çok güçlü olduğunda ve Türkiye için önemli bir maç olduğundan bahsediyordu.) Daha da heyecanlanmıştım. Yeniyorduk o halde. Türkiye yeniyordu..

Yine yemiştik golü hemde bitmeye artık az bir zaman kala. Yıkılmıştım resmen. Babam '' üzülme oğlum daha ikinci maç var'' diyerek teselli etmeye çalışıyordu ama nafile. Yemiştik bir kere golü. 10 dakika kaldı diyordu babam. Böyle bitse bile Trabzonda yeneriz bu takımı diyordu ( o hala Galatasaraylı ). Umutlarım artık bitmek üzereyken büyük kaptan ORHAN sahne almış ve küçücük bir çocuğu artık göz yaşlarına boğmuştu. İlker Yasin ''Ağlamak istiyorum ağlamak'' diye bağırırken ben zaten ağlıyordum. Hıçkıra hıçkıra. Kimdi bu takım beni böyle ağlatmıştı. o güne kadar sadece pazar günü ligde yapılan toplu sonuçlarda duyardım adını. Gençlerbirliği, Ankaragücü, Gaziantepspor ve Trabzonspor..Sadece bu kadardı.

İşte o gün benim bedenimi saran ve kanımı Bordo- Mavi'ye çeviren maç hepinizin tahmin ettiği gibi O.LYON - TRABZONSPOR UEFA KUPASI ilk maçıydı. Ertesi gün okulda anlata anlata bitiremediğim ve o günden FB, BJK, GS taraftarı arkadaşlarımın karşısında hep savunduğum ve hala savunduğum o çok sevdiğim Trabzonspor'lu olma hikayem böyle başladı. ( En çokta ezildiğim Bjk'ye 7-1 kaybettiğimiz maçtı, cevap veremiyordum )

Tam 21 sene olmuş.Hiç bir zaman bağıra çağıra sokaklarda şampiyonluk kutlamasamda, hiç UEFA kupası almasakta, en azından TERTEMİZ FORMALARIMIZLA hep isyan ve direniş içinde olduk. Ölene kadar da öyle olacak. ( ADANALI )

Maçlar tutuyor be Adana'lı güzel anılar kendi anım gibi okudum yüreğine kurban istanbul'daki maçlarda Adana'lı taraftarlarımızla çok yanyana maç izlemişimdir seviyoruz sizleri iyiki varsınız.

[Onur Akyüz]

5-1'lik kupa finali..

Beni Trabzonspor'a bağlayan en önemli maçlardan biridir..

Babamın o hali,koltuktan koltuğa atlayışı,heyecanı,bağırmaları aklımdan gitmez..

[Fatih ÇOLAK]

3-3'lük Kayseri maçı. Hayatım boyunca hiç kendimi o kadar çaresiz hissetmemiştim. Hah tam oldu derken, yine hayal kırıklığı.

[Kubilay ŞAHİN]

Birçok maç var da.. Şu 70 bin kişilik belediye maçı fenaydı ya..

[Erbay]

Sivas maçının yeri ayrı, şampiyon olduğumuz sezon. Gerilim tavan yapmıştı resmen.

[Oğuzhan Görkan]

Kayserispor-Trabzonspor 5-6
D.Kiev-Trabzonspor 1-2
Trabzonspor -Bilbao 3-2
Kayserispor-Trabzonspor 3-3

[Yiğit SARI]

Şampiyon oldugumuz seneki beşiktaş maçı

2-1

[cakalkerem]

Kupa maçı

bursa-ts ilk maç 3-0
Ts-Bursa ikinci maç 5-1

Yanlış hatırlamıyorsam

[Aleyna Yemenici]

Bursaspor'un şampiyon olduğu sene Fenerbahçe-Trabzonspor maçı.
Bursadayım ve kimsenin şampiyonluk gibi bir ümidi yok. kimsenin olacağız demeye yüzü yok.
O günden sonra Bursa'nın en ünlü Caddesi olan Altıparmak'a bi tarafı Bordo mavi bir tarafı yeşil beyaz dev bir bayrak asılmıştı
Gurbette olduğumu unuttuğum 1 aydı o ay. sonra tabi lig başlayınca Trabzonspor kıskançlığıyla birlikte her şey eski çağına döndü.

[h@msi61]

Şampiyon oldugumuz seneki beşiktaş maçı

2-1

Benim icin de en efsane mac oldu o mac herhalde. burakin golunde resmen kendimi kaybetmistim...

[talibim]

-1993-94 sezonundaki Galatasaray la oynadığımız Federasyon Kupası final ayakları ve Ankara'da Beşiktaş ile oynadığımız Cumhurbaşkanlığı maçı (2-0 biten)
-bunların yanına Dinamo Kiev ile deplasmanda yaptığımız maçı da ekleyebilirim.

[GurkanYilmaz61]

trabzonspor 2-2 schalke hami iki gol atmıştı frikikten ilk avni akere gittiğim maçtı.bunun dışında
inter 0-1 trabzonspor
gs 3-5 trabzonspor
şikeciler 1 - 3 trabzonspor (kupa finali)

[Emre Aksu]

Urfa'daki maç ve İnter maçı

[atomania]

http://www.youtube.com/watch?v=rbC8lHvxLdA 1-0 inter macin özeti, ilk defa bu kadar uzunluktaki özeti gördüm

[Tascaynar]

Villarreal'e turu kaybettiğimiz maç, Dinamo Kiev'i Kiev'de yendiğimiz maç.

[Semih AYDIN]

Beşiktaş maçı tabiki 2-1 lik . 2. golden sonra tellerin en tepesindeydim... Polis ayağımdan aşşağı cekiyordu en son

[Emirhan Makul]

2010-2011 yılında ki 34 maçın her biri o ana kadar ki hafızada ki tüm maçları silmiştir, unutulmayacak ve üzerine bir başka daha maç eklenmeyecek şekilde hafızalara kazınmıştır, bu yaşta ki bir kişi için ömrü hayatı boyunca görülebilecek en muhteşem kadro, en muhteşem oyun ve her şeyden öte kimsenin bilmediği ve kabul etmediği şampiyonluk geldiği içindir ki asla unutamayacağım.

[Armağan Dere]

https://www.youtube.com/watch?v=8QJFjSH1_vM