Eses maçına bütün herkes gibi biz de Gecekondu'dan iyi bir organizeyle giderken malesef yolda herkesin bildiği gibi kötü haberi aldık ve stada iner inmez maça girmeden hastaneye gittik.Hastaneye vardığımızda yaralı olan Hakan kardeşimizin taburcu olduğu , öbür yaralı Barış kardeşimizin ameliyatta olduğunu ve hayati tehlikesinin devam ettiğini söylediler daha sonra ameliyatın bittiğini hayati tehlikesinin devam ettiği ve doktorlar tarafından yoğun bakıma alındığı söylendi.O günden bu güne ; Bugün annesi ile görüştüğümüzde hala yoğun bakımda yattığını ve başında ağladığını! telefonda şahit olduk.Ne acı ki, bizlerin haricinde kimsenin arayıp geçmiş olsun demediğini öğrendik.Tabiki bu durum canımızı son derece sıktı.Oysa ki herkes bazı cenazelerde öne geçmek için birbirleriyle nasıl yarış yaptıklarını gördük.Böyle zor günlerde neden bu kardeşimizin neden yanında değildi bu yarış yapanlar?
Lafa geldiği zaman hepimiz aynı yoldayız,bir bütünüz kopamayız...bestesini biz değiştiriyoruz...
---Hepimiz ayrı ayrı yollardayız..
Ve ayrıca bu kadar zor durumda bile ne bir başkan nede o kadar yönetici varken bir tane yönetici ne hastaneye geldil nede zahmet edip telefon edip geçmiş olsun temennisinde bulunmadılar.Ama şunuda özellikle belirtiyoruz ki,zamanı geldiğinde bizde ne başkan,ne yöneticisi ne de o duyarsız taraftar arkadaşlarımıza geçmiş olsun dileklerinde bulunmayacağız buda böyle bilinsin...
Bu zor günde bu insana sahip çıkılmayacakta kime ne zaman nerede SAHİP çıkılacak?BUNU DA ANLAMIŞ DEĞİLİZ...SEL GİDER,KUM KALIR...
1910 ANKARAGÜÇLÜLER TARAFTARLAR DERNEĞİ (GECEKONDU)
YÖNETİM KURULU