Efsane Futbolculardan Açiklamalar

[seyyahali]

bu ruh oldukça ne istanbul bizanslari nede avrupa takimlari karsimizda durmayacak

[Sacit]

ansiklopedileri doldurur bu bilgiler eziklerde okur,bilgi sahibi olur [img]smileys/smiley4.gif[/img]

[CAFER ÖZER]

Güngör Sahinkaya

Futbol ile ilk tanismaniz ve ilk futbol yillarinizi bize anlatir misiniz ?
6 Aralik 1956 yilinda Trabzon?da dogdum. Çocuklugum Çarsi Mahallesinde geçti. 1971 yilinda yani 15 yasimda futbola basladim. Ailemde çok futbolcu vardi. En büyük agabeyim de, kardeslerimde futbol oynuyordu. Onlari görerek, izleyerek ve o hevesle basladim ben de futbola. Ilk zamanlar genelde banim futbol oynamama karsi bir isteksizlik oldu. Ailem ve büyüklerim mutlaka okulunu oku, ögrenimini sürdür diye direttiler ama mahalle aralarina giderek, ki simdi o arka sokaklar kalmadi, oralara hep binalar yapildi, ben oralarda futbol hevesimi sürdürdüm. Zaman zaman ailemden, büyüklerimden habersiz, gizlice futbol oynamaya devam ettim. Aslinda ben ailenin refah dönemine geldim. Çok zorluk çektim dersem yanlis söylemis olurum. Tabii ki, okul nedeniyle ailemden futbola daha az zaman ayir seklinde telkinler oldu. Ama ben yine de gizli gizli futbol oynamaya devam ettim. Bu anlamda küçük yaslarda bir sikintim oldu. Ama diger yönlerden sansliydim yani. Agabeylerimin hiçbir zaman bana futbol oyna, futbolcu ol diye bir telkinleri olmamistir. Beni futbol oynamam yönünde kimse zorlamadi.

Bir takim çatisi altinda futbol oynamaniz nasil gerçeklesti ?
Ben futbola Sehir kulübünde basladim. O zaman Mustafa hoca çalistiriyordu takimi. Babam da oraya sik sik ugruyordu. Ben Mustafa Hocanin sayesinde futbola basladim. O yaslarda kendime hiçbir büyük futbolcuyu örnek almadim. Sadece agabeylerimi izler, onlarin oynadigi futbola bakar kendimi gelistirmeye çalisirdim. O yillarda, yani 1971 yilinda ilk kez Türkiye?de bölge bölge genç takimlar kuruldu. Bizim de Karadeniz Bölgesinde kurulan bir genç takim vardi. Ben de iste o genç takima yazildim. Orada bir süre futboluma devam ettim. Ardindan, yani 4-5 ay sonra Ahmet Suat Özyazici ile futbola basladim. Suat Hoca ayni zamanda Benim ilk resmi hocamdir.

O zamanlarda A takima yükselmek daha mi kolaydi, sizin bu süreciniz nasil gelisti ?
15 yasimdaydim. O zamanki genç takimda, bugünkü Trabzon lisesi müdürü Ömer Eyüpoglu, Ertugrul Çinar ve Recep gibi arkadaslarimiz vardi. 1 yil sonra Ahmet Suat Hoca A takim hocasi oldu, ben de o yil A takima yükseldim. 17 yasina girmeden A takima yükselmistim. Bu önemli bir olaydi o zamanlar. Hatta 16 yasimda A takima yükseldikten 6-7 ay sonra profesyonellige imza attim. Tabii, o zamanlar profesyonel olmaya mecburduk. Prosedür öyleydi. Genç takimdan ilk olarak Trabzonspor?a Engin Çinar ve ben çiktim. Daha sonra da Hüsnü Özkara ile Sadi Tekelioglu çikti. Tam hatirlayamiyorum ama sanirim 750 liraya ayliga imza atmistim. Büyüklerimiz öyle taktir etmisti daha dogrusu. O zaman tabii ki bizim pazarlik sansimiz da düsüncemiz de yoktu. Ne verirlerse onu alirdik. Ben de büyüklerim de, bizden sonra gelenler de ayniydi. Yalniz benim bir özelligim vardi, Trabzonspor?un un genç takimindan, alt yapidan gelip, uzun yillar oynayan ve sampiyonluk yasayan tek oyuncu da benim.

Trabzonspor formasiyla çiktiginiz ilk maçi hatirliyor musunuz ?
Ilk maçim, Trabzonspor 2. ligdeyken Sakarya?da Sakaryaspor?a karsi oynadigimiz maçti. Çok heyecanlandim. Bu heyecanimi tarif etmek için kelime bulmam zor tabii. Çünkü Trabzonspor formasini giymek demek, dünyanin en önemli seyi gibi gelirdi bana. Kelimelerle ifade edemem bunu. O karsilasmada ilk on birde yoktum. Ilk yari tamamlandiktan sonra devre arasinda oyuna girmem için talimat aldim. Sahaya çikmak için hazirlandi. Sahaya girerken gazeteciler resmimi çekmek istediler, elim ayagim titredi. Aslina bakarsaniz, su anda bile anlatirken o duygulari yasiyorum. Bacaklarim sanki gövdemden ayrilmisti. Maçin ikinci devresi baslayincaya kadar ben bile oynayacagima inanamamistim. Ancak, oyuna girdikten ve birkaç dakika geçtikten sonra heyecanimi yendim ve o karsilasmada çok iyi bir futbol sergiledim. Dogrusunu söylemek gerekirse maçi nasil tamamladigimi hatirlayamiyorum. Maçin kaç kaç bittigini bile sorsaniz hatirlayamam simdi.

Ilk maçi böyle atlattiniz ama kariyerinizde unutamadiginiz bir çok maç vardir her halde?
Elbette unutamadigim bir çok maç var. Bu maçlar içinde bir çok da anim var Trabzonspor formasi altinda. Saniyorum 1983 yiliydi. En son sampiyon oldugumuz yildi. Besiktas?i 2-0 yendigimiz maçti. Ilginçtir, ben o maçta kalecilik yapmistim. Kalecimiz Senol agabeydi ama maç sirasinda sakatlanmisti. Mecburen oyundan çikmak zorunda kaldi. Yedek kalecimiz Alper de sakatlandi. Oyuncu degistirme haklarimizi da kullanmistik. Zor durumdaydik. Herkes tedirgindi. Ben bu durumlarda çok sakinimdir. Sogukkanliligimi korudum. Kaleci eldivenleri rahmetli Hayrettin agabeyin elindeydi. Kaleye geçmek istedigimi söyleyip Hayri agabeyden eldivenleri aldim. Kaleye geçtim. Kimse de bana kaleye geç demedi. 10 dakika kalecilik yaptim. Gol de yemedim. Hayatimda Trabzonspor formasi altinda yasadigim en ilginç anilarimdan biridir o karsilasma.

Peki attiginiz ilk golü hatirliyor musunuz ?
Ilk golümü Antalya?da Antalyaspor?a atmistim. Yaklasik 30-35 metreden bir golüm var Antalyaspor?a. Antalyaspor?lu Alptekin, bizim kullandigimiz bir korner atisini kafa ile uzaklastirdi. Topun gelisine ben bir vole vurdum ve top agalara takildi. Müthis bir gol olmustu. Ama topu kafayla uzaklastiran Alptekin topu aldi, aut atisi kullanmak için kale sahasina dikti. Herkes ona Aut degil gol oldu dedi. O inanmakta biraz zorlandi ama hakeme bakinca gerçegi anladi. Bu golü ve gol sonrasini bütün Türkiye günlerce konusmustu.

Basarinizin sirlarini bizimle paylasin desek neler anlatirsiniz ?
Bu basaririn sirri bir çogumuzun mahalle aralarinda futbol oynayarak futbola sevdalanmamizdir bence. Mahalle aralarinda oynanan futbol ve oralarda alinan ilk egitim çok önemliydi. Simdi Trabzon?da mahalle aralari diye bir sey kalmadi. Futbol oynayan çocuk sayisi anormal derecede fazlaydi o zaman. Epeyi zamandir bu gelenek, ve maçlar bitti. O dönemde tek amaç sadece ve sadece Trabzonspor formasini giymekti. Bu, Trabzon?da yasayan herkese bir heyecan veriyordu. Trabzon?un hamurundan midir bilemem, futbola ilgi her zaman fazla olmustur. Trabzonspor formasini giymek bir idol, erisilmez bir hedefti bizim için. Tabii basarinin en önemli etkenlerinden biri de arkadaslik, dostluktu. Herkes birbirini zaten eskiden de tanirdi. Mahalle arkadaslarimla, mahalle aralarinda futbol oynadigim çocukluk arkadaslarimla ben, Trabzonspor formasini da birlikte giydik. Takim ve kadro olarak bir bütün gibiydik. Aramizda yas farki olmasina ragmen, oynamayan arkadasimiz bizden büyük olsa da hiç bir zaman arkadasina veya hocasina karsi bir darginlik, küskünlük içinde olmazdi. O arkadasliklar bir daha bir araya gelmez. Hoca olarak da Suat Hoca oyuncularini hiç bir zaman sikmamistir. Kisacasi, kimse sorumlulugunun disina çikmamistir.

Trabzonspor?dan yeteri kadar para kazandiniz mi, size gelen teklifler oldu mu ?
Parasal olay her seyi oldugu gibi bugün futbolu da mahvetti. O dönemde Galatasaray iki kere beni görüsmeye çagirdi. Emin olun, her gidisimde nezaket icabi Besiktas ile de görüstüm. Ama hiç bir zaman aklimdan Trabzonspor?dan ayrilmak gelmedi. Trabzonspor?u birakmak aklimin ucundan bile geçmiyordu. Iki misli, üç misli paralar teklif edildi bana, hiç düsünmedim ve hayir yanitini verdim.

Trabzonspor?un 6 sampiyonlugunda da varsiniz. En anlamli olani hangisiydi ?
Evet, takimimin 6 sampiyonlugunda da katkim vardi ve o sevinci tam 6 kez yasaminin gururunu hala hissediyorum. Ancak, 6 sampiyonluk içinde halkla bütünlestigimiz, en önemli sampiyonlugumuz, ilk sampiyonlugumuzdur. Belki de ilkler unutulmuyor ondandir. Ancak, sunu eklemeden geçemeyecegim, Hocalarimizin da hakkini yememek lazim. Trabzonspor dörtlü savunma yapan ve bunu da çok iyi uygulayan ilk takimdi. Bugün bile bazi takimlar bu sistemin üstesinden gelemiyor. Tabii, çok iyi bir de kadromuz vardi. Aslina bakarsaniz, oynamayan ikinci kadro bile o zamanlar bence sampiyon olurdu. Dogrusunu söylemek gerekirse, o takimin sampiyon olacagi önceden belliydi. Ve maalesef, üzülerek söylüyorum, Trabzonspor?un sampiyon kadrolari bir daha bence bir araya gelemez. Sampiyon olan her kadro ayri ayri müthis takimlardi. 1983-1984 yilindaki kadro bana göre Sampiyonlar Ligine katilsa Avrupa?da en iyi dereceyi yapardi.

Ama Avrupa Kupasi maçlarinda da basarili bir takimdiniz siz degil mi ?
Tabii ki Avrupa Kupalarinda da basariliydik. Ancak o dönemde Avrupa takimlari ile Türk takimlari arasinda büyük farklar vardi. Mesela Dinamo Kiev ile oynadigimiz maçlar çok zorlu geçmisti. Avrupa?nin en pahali futbolculari ile karsilastik. Bu düsünceyle Avrupa Kupalarinda ilk oynadigimiz maçlarda çok farkli maglubiyetler alacagimiz söylenmisti. Böyle bir inanç vardi genelde. Oysa biz, hepsini yanilttik. Liverpool maçlari da Trabzonspor tarihinin önemli maçlarindan biridir. Liverpool?daki maçi 3-0 kaybetmistik. Ama o takim dünyanin en büyük takimiydi o yil. Ona ragmen çok iyi bir futbol sergiledigimizi söyleyebilirim. Hem yerli, hem yabanci gözlemciler tarafindan çok olumlu not aldik. Trabzon?da oynadigimiz ve 1-0 kazandigimiz maçta Liverpool ilk maglubiyetini bizden almisti. En önemli zaferlerimizden biri o 1-0 kazandigimiz Liverpool galibiyetiydi.

Bugünün Trabzsonspor?unu nasil degerlendiriyorsunuz ?
Simdiki takimi bizim dönemimizde olusan takima benzetiyorlar. Bence de bizim nesilden sonra ve aradan geçen bir 10 yillik dönemden sonra gelen en iyi takim bu takimdir. Teknik bazda bakarsaniz bu takimin mutlaka sampiyon olmasi lazim.

Okuyucularimiza ne tür bir mesaj vererek veda etmek istersiniz ?
Trabzon?u ve Trabzonspor?u korkunç derecede seviyorum. Halkimiz her seye, her güzellige layiktir. Kötü sonuç da olsa, sadece ve mutlaka takimlarini desteklesinler. Trabzonspor bu sezon insallah sampiyonlugu kucaklayacaktir. Ancak bunun bir futbol oldugunu unutmadan, sonuç ne olursa olsun takimlarini her maç desteklesinler. Ben, Trabzon futboluna hizmet eden herkese tesekkür ediyorum. Son olarak sunu da söylemek istiyorum ; unutulmayanlarin, efsane futbolcularin arasinda yer almak bana büyük gurur verdi.

[Crazy_OfLu61_]

Hay agzina saglik çok güzel sölemis.

[bobmarley]

babam anlatmisti...okuldan kaçip maça gitmisler..(genelde oldugu gibi)..neyse..trabzon maçi berabere bitmis(yada yenilmis tam hatirlamiyorm)..faruk özak kaptanmis o zamanlar...''arkadaslar bu aksam bizim evde toplaniyoruz''..demis saha içinde...sahaya yakin olduklari için duymus bikaçkisi...


takimdaki birlik beraberlik...!!!...

[Hasan Cubukcu]

insallah bu ruh artar

[CAFER ÖZER]

Kama" Levent Erköse

Çocuklugunuz ve futbolla ilk tanismanizi anlatirmisiniz ?
04 Eylül 1959 yilinda Trabzon?da dogdum. Benim dogdugum mahalle, ögretmen okulunun bulundugu mahalle olarak bilinir. Simdiki deyimle sehir merkezinde yani. Daha sonra Uzun sokakta su an Yegenler magazasinin oldugu yer vardir, oraya tasindik. Küçükken o mekanda mahalle aralarinda futbol oynardik. O dönemler daha çok kalecilik yapardim. Futbol hayatimda ilkokul yillarim benim için çok önemlidir. 23 Nisan bayram kutlamalarinda tüm ögrenciler özel kiyafetler giyer, bayrama öyle katilirdik. Hiç unutmuyorum herkes farkli kiyafet giymisti ama ögretmenim beni bayrama Trabzonspor formasi giydirerek katmisti. Benim için tamamen sans olmustu. Ama o formayi giydigimde bile yasadigim heyecani, gurur ve onuru anlatamam. Ardindan Karma Ortaokuluna basladim. Ben ikinci siniftayken Özkan Sümer Trabzonspor?da alt yapiyi kuruyordu. Beni o yillar alt yapiya aldilar. O dönemler lisansli futbolcularin yüzde yetmisi alt yapiya alinmisti. Toprak sahanin tozunu yutarak yildiz takima, oradan da genç takima geçtik. Biz adim adim, yavas yavas isi iyice ögrenerek ilerledik.

Hangi mevkiide oynamayi arzu ediyordunuz ?
O yillarda santrfor olarak oynuyordum. O zaman o mevkii çok seviyordum. Aklim fikrim sonucu elde etmekti. Gol yollarinda bir seyler yapmayi çok istedim. Kisiligimde, karakterimde ve yapimda bu var. Futbol hayatimda gol atmak en büyük amacim oldu. Özkan hoca da bunu anladi ve beni öyle yönlendirdi.

Sizin döneminizde alt yapiya yeterince önem veriliyormuydu Trabzonspor?da ?
15 yaslarinda ya var ya yoktuk, Almanya?ya turnuvaya gitmistik. Özkan hocam bize çok güvenmistir, onun tecrübelerinden o dönem de çok yararlandik. Orda alinan sampiyonlukta Özkan Hocamin büyük emegi vardir. Penalti gol olunca havalara uçmustuk. Ben öyle çigliklar atiyordum ki, Özkan hocam bana "Ne oldu oglum Avrupa Sampiyonu olmus gibi sevindin" dedi. Yildiz takim futbolcunun yetismesinde bir arena gibiydi. O dönem Ingiltere?ye de gitmistik. Hep alt yapidan gelen yetenekli arkadaslardik ve hocalarimiz bizi yukariya dogru hazirliyordu. Önce amatöre çikardilar. Karayollarinin altindaki toprak sahada maçlarimiz olurdu. Necmiati?deki futbolcular çok iyi futbol oynardi. Her zaman güçlü bir rakip olmuslardir. Yagmurlu havada çok iyi oynamalarina ragmen biz onlara 4 gol atmistik. O maçta gösterdigim performans dolayisiyla profesyonel oldum. O maç benim için çok önemlidir.

Sizin yüksege siçrama gibi bir özelliginiz de vardi degil mi ?
Idman ocagi kulübünün sahasinda futbol oynardik. Kosarak degil de durdugunuz çok yüksege siçramak zordur. 60 santim siçradim ve bu günlerce konusuldu. Yasam tarzimizda vardi belki de. Uzun sokak kalabalik bir mekandi. Orda yürürken bile yükselirdim agaçlarin en yüksegine uzanmak isterdim. Yüksekten çikip bakmak cazip gelirdi bana o zamanlar. Bu anlamda yüksege siçrama konusunda bir ödülüm yok ama bana gelen en büyük ödül saniyorum Trabzonspor formasini giymekti.

Profesyonelliginiz ve takim içindeki arkadaslik ortamindan bahseder misiniz ?
1979 yilinda Selçuk Akçay dükkanina çagirmisti beni. Profesyonel yapacagiz seni dediler. Para mara konusulmadi. Ikinci yil da ayni oldu. Ilk imzamda aldigim para 75 bin liraydi saniyorum. O da en az verilen para oydu. Bizim için para degil, Trabzonspor?da oynamakti önemli olan. Tek amaç o formayi giymekti. Bu sevdayi tarif etmek zor. Turgay agabeyi Liverpool maçinda kapali tribündeki demirlerin üzerine çikarak izlerdim. Sonra onunla oda arkadasi oldum. Onlara her zaman saygi duyardik ama. Onlarin yaninda bacak bacak üstüne bile atmazdik. Alt yapidaki kültürümüz terbiyemiz her futbolcuda vardi. Saygi çerçevesinde hocamizla her türlü sakayi yapardik. Bu kültürümüz bizi sampiyonluklara tasidi. Manevi duygulari kaybetmedik hiç bir zaman. Bizim zamanimizda top oynadigimiz zaman Türkiye?de sag sol kavgasi da vardi. Ama biz her zaman sporcu olduk. Bizim amacimiz bizi o formaya layik gören insanlara mahcup olmamakti.

Profesyonel olarak ilk oynadiginiz maçi hatirliyor musunuz ?
Profesyonel oldugum zaman ilk maçim bir Avrupa Kupasi maçiydi. 75. dakikada Özkan Hoca beni maça soktu, 5 dakika sonra çikardi. Taktiksel olarak beni alip müdafaaya daha yakin bir ismi koydu. Biraz alinmistim ama daha sonra ne kadar dogru bir is yapildigini anladim. Trabzonspor?da 1979 dan 1984?e kadar oynadim. Alt yapidan alirsaniz 1972-1973 ten almak lazim.

Örnek aldiginiz futbolcular var miydi ?
Ben Hüseyin agabeyi, Necmi agabeyi örnek alirdim. Cengiz Akçay çok iyi bir santrfordu. Benim için ve bir çok kimse için efsaneydi onlar. Kaleci Senol, Tuncay, Cemil de çok iyiydiler. Mustafa her tarafta oynardi mesela. Çok degerli insanlardi.

Unutamadiginiz maçlar hangileriydi peki ?
Bir Besiktas maçini , bir Inter maçini unutamam. Türkiye kupasi ve son sampiyonluk Karagümrük maçini unutamam. 1984 yilinda sampiyonlugun son golünü ben atmistim. Insallah benden sonra da son golleri atan futbolcular çikar. Bir de Adana Demirspor maçi vardi. Çok yagmurlu bir havaydi. Erol Tok vardi karsi takimda. O da çok havaya siçrardi. 1-0 magluptuk. Durumu 1-1?e getiren golü atinca seyirci bana çok güzel bir tezahürat yapmisti. Bunu unutamam. Bir de yenildigimiz için unutamadigim Fenerbahçe maçi var. 1981 yillarinda sampiyonluga oynuyorduk. Son iki maç kalmisti. Selçuk atmisti golü. O maçta yenilmistik. Ama o üzüntüyü unutamam. Aslinda maçtan ziyade 1983 yilinda 14 gol atmistim. Hiç penalti atmamistim. Fenerbahçeli Selçuk 18 golle gol krali olmustu ama onun penalti golleri de vardi. Bu da benim için önemli bir anidir.

Kaç sampiyonluk yasadiniz, hangisi sizin için daha anlamliydi ?
3 sampiyonluk gördüm. Benim için hepsi çok önemli. Ayni güzellikte sampiyonluklardi. Simdi ise maddiyat maalesef maneviyatin önüne geçmis. Bunun için basari gelmiyor. Para her sey degil. Alt yapiya çok önem vermek lazim. Yüzde 80?i, 90?i alt yapidan yetisirdi. Kaynasabilecegimiz insanlarla basarinin daha çok gelecegine inaniyorum.

Yeni bir sampiyonluk için reçeteniz var mi ?
Istanbul takimlarinin maddiyatina yetismemiz mümkün degil. Biz bunu ancak maneviyatla asabiliriz. Biz ancak manevi ruhla sampiyon olabiliriz. Istanbul kulübünün 10 harcadigi yerde sen de 10 harcayamazsin. O gücümüz hiç olmuyor. Aradaki mesafeyi kapatmak lazim. Bir futbolcuya ayni parayi verince futbolcu Istanbul takimini tercih ediyor. O yüzden alt yapi ihmal edilmemeli. Sevgi, saygi, birlik, beraberlik hisleri içinde olunmali. Trabzon?da herkes idarecidir, herkes antrenördür. O zorlugu ortadan kaldirmak lazim. Maneviyati öne çikarmaliyiz. Bu da kisa vadede olmaz.

Neden size "Kama" Levent derlerdi ?
Kama Levent olarak insanlarin beni hatirladigini biliyorum. Sahaya çikarken biçak kamasi gibi çikardim. Ben de bu lakabi seyirciler gibi benimsedim. Bana herkes Trabzonspor?lu "Kama Levent" derdi. Lakaptan ziyade mutlulugum Trabzonspor kulübüne hizmet etmis olmak. Iyi ki o insanlarla birlikte olmusum. Iyi ki Trabzonspor?da oynamisim. Bu gurur bana oldugu kadar torunlarima da yeter.

Bugünkü Trabzonspor?u nasil buluyorsunuz ?
Benim düsünceme göre Trabzonspor iyi yolda. Geçen sene sampiyonlugu nasil kaybettigini hepimiz çok iyi biliyoruz. Bu yil özellikle Sampiyonlar Ligi bizim için çok önemli. Trabzonspor?un önünün çok açik oldugunu düsünüyorum.

Okuyucularimizi veda ederken son bir mesajiniz olacak mi ?
Bir eski futbolcu olmaktan ziyade bir taraftar olarak tek dilegim sampiyonluk görmek. Benim gibi her taraftar sampiyonluk özlemi içerisinde. Sampiyon takimin taraftari olmak çok önemli. Trabzonspor?lu olmak her zaman önemli ve özel oldu benim için. Tüm Trabzon?la gurur duyuyorum. Taraftarlarimiz her seyin en güzeline layik.

[CAFER ÖZER]

Senol Fb ye Transfer oldugunda gol rekoru kirarak Fb Sampiyon olmustu TV de Senol canli yayinda aynen sunu söylemisti.


"Trabzonda sampiyonluk yasadim Milli Formayi giydim ama hiç bu kadar heyacanlanmamistim."


Diyerek kendisini bizim gözümüzde bitirmisti.zaten o gün bu gündür bizim camia tarafinda pek görünmesede genede söyledigi ilginç laflar var.Para için koparildigini felan yaziyor ama TV de o açiklamayai yapmamaliydin Senol Ben seni sevmiyorum.





Senol Ustaömeroglu

Futbolla ilk olarak nerede ve nasil tanistiniz ?
18 Agustos 1961 yilinda Trabzon?da dogdum. Daha sonra Arsin?e tasindik. Sifla ovasi vardi Arsin?in çikisinda. Futbolla ilk tanismam orada oldu. Daha sonra Çömlekçi?de mahalle arasinda, taslarin, parkelerin üzerinde futbol oynamaya devam ettik. Hatta limanda bir de takimimiz vardi. O yillarda Cengiz Topel ilkokulunun bahçesinde futbol oynuyorduk. Topal Halil diye bir arkadasim vardi. O, bize bir takim kurmustu. Futbolumuzun orada gelistigini düsünüyorum. Daha sonra Lise takiminda oynarken Arsinspor?a geçtim.

Mahalle aralarinda oynadiginiz futbol size neler kazandirdi ?
Su anda Genç Milli takimda antrenörlük yaptigim için önemini daha iyi anliyorum. Sokak futbolunun ölmesi Türkiye?nin ve Avrupa?nin ortak sorunu. Futbol bu yüzden geriledi. Yetenekli futbolcular kayboluyor. Mahalle aralarinda, insaatlarda, sokaklarda futbol oynayarak alt yapimizi kazandik. Biz dogal futbolcu olduk. Ben köyde, sokak aralarinda, yollarda, insaatlarda, toprakta oynayarak futbol teknigimi, vücut koordinasyonumu gelistirdim. Ancak her seye ragmen, futbolcu olabilmek için dogustan bir yetenek sart.

Imkansizliklar sizi de ilk yillarinizda zorladi mi ?
Antrenman ayakkabimiz yoktu. Yokluklar içinde futbolcu olduk biz. Biz 9 kardestik, babam da 11 nüfusa bakmakla yükümlüydü. Hepimiz için para gerekiyordu. Agabeylerim okuyordu. Trabzonspor?un genç takimina katildigimda Arsin?e gidis - gelis dolmus parami agabeyim karsiliyordu. Çok zor imkanlarda idmana giderdik. Soyunma odamizda sicak su yoktu. Yagmur - çamur demeden oynar, çamur içinde eve dönerdik. Babam lisede kapiciydi. Benim de onun yaninda simit sattigim günler oldu. Bu parayla kendime okul harçligi yapardim. Bunlardan utanarak degil övünerek bahsediyorum. Bir de ablamin orta okul, lise yillarinda fotograf makinesi vardi, onun makinesiyle arkadaslarima fotograf çekiyordum. Buradan da kazancim oluyordu. Iyi ki bu zorluklari yasamisim, zor da olsa o günleri özlüyorum. Zengin olmak ayri bir duygu. Insanin zekasi, beyni zengin olsun. Insan azmedince, sabirli olunca, yetenekli olunca, zaten zengin oluyor.

Trabzonspor maceraniz nasil basladi, sizi kim kesfetti ?
Bana Sebatspor?dan da teklif gelmisti. Özkan Sümer ise Trabzonspor?un alt yapisinda görev yapiyordu. O da beni Trabzonspor?un genç takimina istiyordu. Ben de o günlerde tercih yapmak durumunda kaldim, Trabzonspor?a olan sevgim nedeniyle Trabzonspor?un genç takimini tercih ettim. 1978 yilinda Trabzonspor?un genç takimina transfer oldum. Agabeyim tercihimi bu yönde kullanmami istemisti. Biz büyüklerimizin sözünü dinlerdik. Özkan Sümer de beni izleyip begenmisti. Buna ragmen ilk dönemim çok parlak geçmedi. Iyi bir performans sergileyememistim, bu da beni çok üzmüstü. 1979 yilinda genç takimda stoper olarak görev aldim. Çok iyi bir sezon geçirdik. Sonraki yil Özkan Hoca beni A takima aldi. 1980 yilinin eylül ayinda profesyonel imzayi attim. O zamanlar para konusulmazdi. Bizim de öyle bir niyetimiz de yoktu zaten. ?Sen bizim evladimizsin? dediler, imzayi attim ben de. Futboldan kazandigim ilk parayla televizyon almistim. Evdeki televizyonumuz eskiydi. Ilk iki yil bana harçlik niyetine para verdiler.

Trabzonspor formasiyla oynadiginiz ilk resmi maçi hatirliyor musunuz ?
Ilk maçim çok ilginçtir. 18 yasinda Uludag kampina gittim takimla. Kamp dönüsünde durumum belirsizdi. Yasim genç takima tutmuyordu, A takima da alinip alinmayacagim da belli degildi. Sezonun ilk maçi olan Bursaspor maçini takim cezali oldugu için Ankara?da oynadi. Ikinci maçimiz ise sahamizda Rizesporla oynanacakti. A takimla birlikte çift kale maç yaptik. Güngör sakatlandi. Özkan Hoca beni soyunma odasina çagirdi, seni A takima alacagim dedi. Arsinspor?dan geldigim için profesyonel olmadan A takimda amatör olarak oynayamiyordum. Cumartesi günü yazismalar yapildi, lisansim çikarildi, pazar günü de profesyonel oldum. Maç öncesi kadro açiklanirken, ?7 numara Küçük Senol? dendi. Takima yeni katilmis ve profesyonel oldugum ilk maçta direkt oynamistim. Sahada beni gören yakinlarim bile çok sasirmisti bu duruma. Yani, Rizespor maçi ile birlikte Bordo-Mavili formayi giymeye basladim. Orta sahanin ortasinda muhtesem bir oyun sergilemis, çok övgüler almistim. 1980 yilindan 1988 yilina kadar hemen hemen her mevkide gururla görev yaptim.

Trabzonspor formasi altinda unutamadiginiz maç hangisiydi peki ?
1983-1984 yilinda sampiyon oldugumuz yil, o hafta Fenerbahçe ile oynayacaktik. Fenerbahçe bizden 5 puan öndeydi. Maçin 89. Dakikasinda Turgay?in ortaladigi bir hava topuna Dobi Hasanla birlikte çiktik. Enteresandir ki ayni anda ikimiz de topa kafa vurduk. Golü Hasan?a yazdilar. Bizim için son sans olan bu maçi 1-0 kazanarak sampiyon olmustuk. Oysa ki ilk devre bizim için sampiyonluktan koptu diye düsünüyorlardi. Dinamo Kiev?le bir maçimiz da olmustu. Onlarin müthis bir kadrosu vardi. Senol agabey o karsilasmada yaklasik 20 gol kurtarmisti. Dinamo Kiev?lilerin de Senol Günes?i çok fazla gol kurtardigi için dövdügü bu maçi da unutamam.

Unutamadiginiz gol veya golleriniz var mi ?
Forvet oynadigim dönemde takimda en fazla gol atan futbolcu bendim. Özellikle 1983-1984 yilinda deplasmanda çok kritik goller attim. Unutamadigim bir gol ise Besiktas?i Trabzon?da 1-0 yendigimiz maçta attigim goldü. Gerçekten güzel bir goldü ve o yil sampiyon olmustuk. Bir de 90 + 3?te maç 1-1 devam ederken frikikten Altay?a attigim bir gol vardir. O golün anlami da benim için çok degerlidir. Sampiyonlukta yolunda çok önemli bir maçti çünkü.

Örnek aldiginiz futbolcular var miydi ?
Örnek aldigim oyuncular yoktu mevki itibariyle. Ben, hocalarimin bana verdigi görevi yaptim. Nerede görev verilirse, o mevkide en iyisini yapmaya çalisirdim. Ali Kemal Denizci?ye hayrandim. Kaleci Senol agabey de hayran oldugum futbolculardandir. Onlarin futboluna da kisiliklerine de hayrandim. Onlar müthis futbolculardi benim için.

Efsane, Sampiyon Trabzonspor?un Türk Futbolundaki yerini anlatir misiniz bize ?
1973 - 1974 yilinda sampiyon olan Trabzonspor, Türk futbolunda bir devrim yaratti. Müthis bir kadro yakaladi, kurdu ve o kadroyu korudu. Onun neticesinde ligde ve Avrupa?da büyük basarilar elde ediyordu takim. Ismini sayamadigim bir çok insan yer aldi bu kadroda ve yönetim de bu kadroyu korudu. Bu takim Türkiye?de inanilmaz basarilara imza atti.10 yilda 6 sampiyonluk kazanan Trabzonspor gibi bir takim dünyada ya yoktur, ya da azdir. Kitlelerin arkasinda olusu gittigi her yerde o kitleleri arkasinda görmesidir. Trabzonspor?a geldigimde 4 sampiyonlugu vardi. Trabzonspor?u efsanelestiren kadrolar oldu. Biz, bizden öncekilerden aldigimiz mirasi 1984 yilina kadar çok iyi tasidik. Bu mirasi koruyarak devam ettirdik. Onlardan aldigimiz futbol kültürünü ve saygiyi sürdürdük. Is ondan sonra maddi olarak farkli yerlere gitti. Sonra futbolcular satilmaya baslandi. Her isteyeni baska takimlara verdiler ve Trabzonspor?da da kaynak kurudu.

Fenerbahçe?ye transfer olmaniz büyük tepkilere neden olmustu. Neden gittiniz Fenerbahçe?ye ?
1988 yilinda ben Fenerbahçe?ye gittim. Para kazanmak için o dönemdeki teknik direktör beni resmen takimdan disladi. Yasadigim kirginlik hala devam eder. Trabzonspor benden önce de çok futbolcu satti ama bana yapilan kimseye yapilmadi. Trabzonspor hem para kazanmak için beni satti hem de sonra ?Senol bizi birakip gitti? dediler. Trabzonspor kulübüne kirginligim tabii ki söz konusu olamaz. Ben Trabzon?da her zaman unutamadigim anilar yasamisimimdir. Sehrimi ve insanlarimi çok seviyorum, bunun böyle bilinmesini istiyorum.

Trabzonspor ile birlikte hangi basarilariniz var ?
Iki sampiyonlugum var, basbakanlik, cumhurbaskanligi, donanma kupasi var. Bunlarin tamaminin aslinda kaç tane oldugunu hatirlamiyorum. Hatirlayamamak da beni mutlu ediyor. Az olsalardi hatirlardim. Ne büyük basarilara imza atmisiz ki sayilarini bilemiyorum. Bundan da övünç duyuyorum.

Bugünkü kadroyu nasil buluyorsunuz ?
Bugünkü kadronun genel yapi itibariyle iyi oldugunu düsünüyorum. Ancak, bu kadroya takviye yapilmasi sart. Rakiplerin çok fazla sayida yildiz oyuncusu var. Trabzonspor?un orta sahada daha iyi oyunculara ihtiyaci var. Hüseyin bana göre Trabzonspor?un en önemli oyuncusu. Kalede de bir sorun var bence. Eger kalenizde fazla gol görmezseniz sampiyonlugu yari yariya kazanmissiniz demektir. Galatasaray Taffarel, Trabzonspor da Senol Günes örnegini verebiliriz. Yani, takimlarin sampiyon oldugu dönemlerdeki kalecilerine iyi bakmak lazim.

Trabzonspor yeniden sampiyon olabilir mi size göre ? Neler Yapilmali ?
Trabzonspor?un her zaman bir potansiyel oldugunu, sampiyonluklarda her zaman adinin geçecegini biliyorum. Yakaladiklari yetenekli oyunculari maddi imkansizliklardan dolayi baska takimlara satmasinlar. Futbol bir endüstri oldu. Iyi oyuncularinizi, büyük oyuncularinizi, yildiz oyuncularinizi verirseniz sampiyon olamazsiniz. Son 15 yil içinde büyük maçlari kazanacak oyuncu sayisi çok azdi. Trabzonlular da Trabzonspor?a iyi ve kötü günde sahip çikmalilar. Basari için sabirli olmak gerekiyor. Basariyi uzun vadede ve sabirla beklemek lazim.

[CAFER ÖZER]

iNTER e Gol Atan Efsane Tuncay


?En büyük servetim Trabzonspor?lu Tuncay olmak?

?Küçükken de Trabzonspor?u tutardim. Babam deplasman maçlarina götürürdü. Kazaninca sevinir, yenilince çok üzülürdüm?
?Trabzonspor?da ilk maçim Fenerbahçe ileydi. Özkan Hoca ?Seni oynatacagim? dedi ama heyecandan ve korkudan içimden ?insallah oynatmaz? demistim?
?Ruh... Ruh... Basarimizin sirri ruhtu... Trabzonspor ruhu yok simdi. Para çikti mertlik bozuldu. O zamanki taraftar da yok simdi. Biz idmani bile 5 bin kisiyle yapardik?
?Rakip takimlar orta sahamizi geçince gol atmis gibi sevinirdi. Bizden korkarlardi. Rasit Çetiner maçtan önce bana ?Yanlislikla vurursam simdiden özür dilerim? derdi.?

Tuncay Soyak
Sohbete ne zaman ve nerede dogdugunuzdan, çocukluk yillarinizdan bahsederek baslayabilir miyiz ?
1959 yilinda Ankara?da dogdum. Aslen Trabzonluyuz. Yani annem de babam da Trabzonlu. Babam devlet memuru oldugu için Ankara?daydik. Ben futbolla hep iç içe oldum. Ilkokul yillarimda futbol oynamaya basladim. Ankara?da oturdugumuz semtte bulunan arsa bol bol futbol oynamama müsaitti. Yani ben de, benim dönemimdeki her çocuk gibi futbola sokak futboluyla basladim. 13-14 yaslarima geldigimde benden büyüklerle ayni takimlarda oynamaya basladim. Babam Tekel?de çalisirdi. 15 yasima geldigimde Ankara yildizlar karmasina seçildim. Yildiz karmasina gittim ama yasim küçük oldugu için Adana?daki müsabakalarda forma giyemedim. 1975 yiliydi ve benim için çok önemli olan Ankara yildizlar karmasindaydim ama sahaya çikip oynayamadim. Inanilmaz üzülmüstüm. Çünkü yasim çok küçüktü ve bu beni çok etkilemisti.
Futbolu çok mu seviyordunuz, hayalinizde hep futbolcu olmak mi vardi ?
Futbola çok merakliydim ama futbolcu olacagim hiç aklima gelmemisti. Aslinda o zamanlar çok hirsliydim. Arkadaslarimla maç yaparken hiç 4?e 4 oynamazdim. Karsi taraf 4 kisi olursa benim oldugum takim 2 kisi olurdu. Yine de karsi takimi yenmek için mücadele ederdik ve çogu zaman da galip gelen taraf biz olurduk. Çünkü bende büyük bir hirs vardi. Bir de bizim mahallede kaleci olmak isteyen bir arkadasim vardi. 2-3 saat boyunca durmadan onun korudugu kaleye sut çekerdim. Bunu hiç bikmadan tekrarlardim. En iyi vurusu yapana kadar tekrar tekrar sut çekerdim. Babam beni malzeme konusunda hiç mahrum etmedi. Kendisi de futbola çok merakli oldugu için benim futbol oynamam için her türlü malzememi alir, beni futbol oynamama tesvik ederdi.
Peki küçükken de Trabzonspor?lu muydunuz ?
Benim babam Trabzonspor?luydu. Beni Trabzonspor?un her deplasmanina götürürdü. Hatta Ankara?ya dönüste bir keresinde takim otobüsüne binmistim. Müthis heyecanlandigimi hatirliyorum. Sanki onlarla arkadas olmustum. O zamanlar ortaokul 1. sinifa gidiyordum.
Ben kendimi hep koyu bir Trabzonspor taraftari olarak görüyordum. Her maçini dikkatle izler, yenince büyük sevinçler yasar, yenilince de çok üzülürdüm.
Trabzonspor?a transferiniz nasil gerçeklesti ?
Futbola 1975 yilinda, yani 14 yasimda Petrolofisi genç takiminda basladim. Özkan Sümer beni Trabzonspor Amatör Takimina aldi. 1977 yilinda Özkan Sümer vasitasiyla Trabzon?da amatör takima geldim. Daha sonra Beni Akçaabat Sebatspor?da denediler ama almadilar. Ben de amatör takimda futboluma devam etme karari verdim. 15 gün amatör takimda oynadim. Ben, Kama Levent, Arif ve kaleci Alper ile birlikte 4 kisi bizi A takima aldilar. Ilk olarak 100 bin liraya imza attim. Bizde para konusulmazdi zaten. 100 bin liranin pesini 50 bin liraydi. Bu parayi babama verdim.
Trabzonspor formasiyla oynadiginiz ilk maçi hatirliyor musunuz ?
Trabzonspor formasi altinda oynadigim ilk maçim Fenerbahçe maçiydi. A takim kadrosunda oynuyordum tabi ama o zaman özellikle iç saha maçlarinda kampa girmezdik. Bahçecik Köyünde oturuyorduk ve maç için sehre gelmistim. Teknik direktörümüz Özkan Sümer ?bu gün seyirciye bir sürprizimiz var. Genç Tuncay?i oynatacagiz? diye açiklama yapti. Bu açiklama karsisinda ben bile sasirip kalmistim. Hem sasirdim, hem heyecanlandim, hem korktum. Dogrusunu söylemek gerekirse içimden ?insallah oynamam? dedim. Ama hoca beni kadroya almisti. O zaman tam 18 yasimdaydim. Sahaya o gün adim attim ve ondan sonra her maçta oynamaya basladim. Rahmetli Hayri Baba bana masaj yapiyordu. Bunun ne demek oldugunu anlatamam size. Heyecanimi anlamis olacak ki, Hüsnü geldi ve heyecanlanmami, rahat olmami söyledi. Bir yandan da Güngör beni sakinlestiriyordu ama ben en çok hata yapmaktan korkuyordum. Maç içinde Fenerbahçe?de oynayan Engin?e orta sahanin saginda adim attirmadim. Deyim yerindeyse Engin?i oyuna gömdüm. 1978-1979 sezonuydu. O yil sampiyon olmustuk. Zaten ondan sonra da üç yil üst üste sampiyon olduk. Ben bu üç sampiyonlukta da vardim.
O yillarda unutamadiginiz maç hangisiydi ?
O, ilk sampiyonlugumuzdu. O yillarda en fazla hatirimda kalan maç Zonguldakspor maçi olmustur. Maçin ilk yarisinda pek de iyi oynayamamistik. Karsilasmanin ilk yarisinda bir de gol yiyince devre 1-0 rakibin üstünlügüyle bitti. Devre arasinda soyunma odasina girip agladigimizi hatirliyorum. Bu skor bize dokunmustu. Maçin 2. yarisinda inanilmaz bir performans gösterip karsilasmayi 2-1 kazandik. Ilk yari sonunda agladigimiz maçin 90 dakikasi bitince sevincimiz görülmeye degerdi.
Unutamadiginiz, sizin için ayri anlam tasiyan bir gol var mi ?
Unutamadigim golü söyle anlatayim size. Ben Trabzonspor?a geldigim ilk yillarda orta sahada oynardim. Özkan Sümer Hoca beni hücumda denemeye karar verdi ve santrfor yapti. Zaten o yil Ümit Milli takima seçildim. 19 yasimda da A Milli oldum. Ancak 1982 yilinda Çekoslovakya ile deplasmanda oynadigimiz bir maçta sakatlandim. Agir bir sakatlikti. Tedavisi çok uzun sürdü ve ben 1 yil futboldan ayri kaldim. Hatta o zaman doktorlar benim futbol hayatimin bittigini açiklamislardi. Bu açiklamaya aldiris etmeden ben kendime iyi baktim ve sagligimi yeniden kazanarak futbola döndüm. Dönüsüm de benim için muhtesem olmustu. Bir Cumhurbaskanligi Kupasiydi. Fenerbahçe ile oynuyorduk. 1 gol Iskender atti, 1 gol de ben attim ve Fenerbahçe?yi Cumhurbaskanligi Kupasinda kelimenin tam anlamiyla sahaya gömdük. Bir de Besiktas ile oynadigimiz ve 1-1 biten karsilasmada kafa ile attigim gol vardir unutamadigim. Bir de sadece benim degil, bir çok taraftarin da unutamadigi 90. dakikada Inter?e attigim gol var tabii.
Trabzonspor?u basariya tasiyan sir neydi, daha dogrusu bu bir sir miydi ?
Ruh... Ruh... Trabzonspor ruhu yok simdi. Para çikti mertlik bozuldu. Bizim zamanimizda rakamlar konusulmazdi. Para ile ilgili bir pazarlik yapmamiz asla söz konusu degildi. Bakin bir örnek vereyim size ; 1979 yilinda 900 bin liraya imza attim ben. O zaman Sahin model bir arabanin fiyati 700 bin liraydi. Yani bir transfer parasiyla Sahin model bir arabayi ancak alabiliyorduk. Bugün olsaydi belki de 2 milyon dolara imza atardim.
O Zamanki taraftari, imkanlari, arkadasliginizi, takiminizi anlatir misiniz bize ?
O zamanki taraftar simdi yok. Benim futbol oynadigim dönemde takimina sahip çikan bir taraftarimiz vardi. Biz antrenmanlarda bile 5 bin kisiye oynardik. Zorluklar içinde basarilar gelirdi. Tabii o zamanlar çim sahalar falan yoktu. Balçikta idman yapiyorduk. Rüzgar bir yandan, yagmur diger yandan... Arkadasligimiz, dostlugumuz da süperdi. Bizim zamanimizda rakip takimlar orta sahayi geçtigi zaman gol atmis gibi olurlardi. Tüm sezon boyunca Senol agabey toplam 7 gol yemisti. O kadro gerçekten efsaneydi. Bugünkü imkanlar olsaydi, bizim 9 puanimiz garanti olurdu. Sunu çok samimi söylüyorum, biz Sampiyonlar Liginde gruptan çok rahat çikardik. Rakip takimlar da saygi duyardi bize. Mesela Rasit Çetiner bizden o kadar korkardi ki ; ?Sana dikkat ediyorum vurmuyorum, yine de yanlislikla vurursam kusura bakma? diyordu. Maç öncesi benden pesin pesin özür diler, sonra sahaya çikardik. Kadromuz çok güçlüydü tabii. Bütün savunma iyiydi. Muazzam kondisyon, muazzam kaleci ve muazzam bir seyirci... O jenerasyonun bir daha bir araya gelmesi zor bence.. Tabi, sonralari dis transferler yapildi, dengeler bozuldu ruh yavas yavas kayboldu. Simdi böyle bir takim yaratilabilir mi diye sorarsaniz ; zor derim. Basarili olmak için alt yapiya önem verilmeli. Çünkü biz Istanbul takimlariyla maddi olarak yarisamayiz.
Taraftardan biraz daha bahseder misiniz ?
1978-79 yilindaki Ordu?daki maçi unutamam. Sezonun son maçi, yani sampiyonluk maçiydi. Anlatmasi bile çok zor. Ordu?dan Trabzon?a gelisimizi unutamiyorum. Caddeler insanlarla doluydu. 2 saatlik yolu 8 saatte geldik. Her yerde mola verdik, horon oynadik, insanlarla kucaklastik. Aslina bakarsaniz, o günkü imkansizliklara ragmen o günleri yine de özlüyorum. Simdi para ile de istense yapilamaz. Manevi yönden bunlari yasadigim için kendimi sansli hissediyorum. Para ile yasanmayacak mutluluklar vardir ve bunlar önemlidir.
Neden özlüyorsunuz o günleri ? Simdi o arkadaslik yada vefa yok mu ?
Forma ucuzlatmamali, o forma bir sembol olmali. Trabzonspor formasini ucuzlattilar. Trabzonspor?un degerlerine sahip çiksinlar. ?Kimse gelmiyor ? gitmiyor? diyorlar. Kimi ariyorlar ki. Simdi çogumuz teknik direktörüz. Hepimiz tecrübeliyiz. Kimse tecrübelileri aramiyor, sahip çikmiyor, yanasmiyor. Futbolcu mu sana gelecek, sen mi bulacaksin ? Yöneticilerin de eski futbolculara sahip çikmasi lazim. Fikirlerinin alinmasi önemli. Bu zihniyet oldugu sürece Trabzonspor eski ruhunu yakalayamaz. Bakin, Besiktas bütün oyuncularina sahip çikti. Simdi hepsi bir yerde Teknik direktörlük yapiyor. Bunu maddiyat anlaminda düsünmemeli. Hiç birimizin ise veya paraya ihtiyaci yok. Elbirligiyle, Trabzonspor?u en güzel yere getirmek önemli. Bu yaptiginiz yazi dizisi bu söylediklerime bir örnektir. Unutulmadigimizi göstermeniz açisindan diger efsane futbolcu arkadaslarim adina da size sonsuz tesekkürlerimi sunmak de isterim.
Bugünkü takimi sizin oynadiginiz efsane takima benzetenler var. Katiliyor musunuz bu benzetmeye ?
Bugünkü takimin bizim oynadigimiz takima benzetilmesi güzel. Ben de bu takimi begeniyorum. Son zamanlardaki en iyi jenerasyon bana göre. Bir - iki tane kaliteli futbolcu alinsa iyi olur ama. Yeni sezonda takviye yapilmali, özellikle Fatih?in yanina bir santrfor mutlaka alinmali. Mehmet Yilmaz var ama hizli bir futbolcu lazim. Bir de orta sahaya oyun kurucu gerekli.
Futboldan büyük paralar kazandiniz mi, simdi neler yapiyorsunuz ?
Trabzonspor?da 8 yil oynadiktan sonra Galatasaray?a gittim. Ama benim en büyük servetim Trabzonspor?lu Tuncay olmamdir. Benim Trabzonspor?lu Tuncay olarak açamadigim kapi yok. Bu unvanimla gereken saygiyi da sevgiyi de görüyorum. Simdi, 7 yildir teknik direktörlük yapiyorum. Darica Gençlerbirligini çalistiriyorum. Iki kapali suni çim saham, bir de Istanbul?da Trabzonspor futbol okulum var. 1985 yilinda Istanbul?a geldim ve 1988 yilindan bu yana da Büyükçekmecede yasiyorum.

[CAFER ÖZER]

Mehmet Cemil Altin

Çocukluk yillariniz ve futbolla ilk tanismaniz nasildi ?
1949 yilinda Trabzon?da Merkez Gölçayir köyünde dogdum. Ilkokul yillarinda mahalle aralarinda yasitlarimla top oynardik. O zaman plastik toplarin içine balon sisirip koyar, futbol topu niyetine, onunla oynardik. Hatta zaman zaman büyük elmalarla bile top oynadigimiz olmustu. Ayaklarimiz hep yara olurdu. Yama toplar yaparlardi bize. O zamanin iyi toplari bagcikli toplardi ama biz oynayamazdik onlarla. Mahalledeki ve köydeki çocuklar Cemil?le oynayalim diye can atardi. Demek ki o yillarda da bende bir yetenek vardi. Köyde bizim arazinin dibinde büyük bir çim alan vardi. Idmanocagi ve Idmangücü takimlari da orada maç yapardi zaten. Ben de onlari izler, heveslenirdim.

Sizi birileri kesfetti mi ?
Çocukluk yillarimda okul bahçelerinde oynarken Necmiati Spor Kulübünden, Savrole Ali Agabey vardi, o gördü beni. Begenmis olacak ki beni Necmiati?nin genç takimina aldi.
Babam çok karsiydi futbola. Ancak, ta ki Trabzonspor?un Kirmizi-Beyaz kuruldugu yila kadar karsiydi. Ben de maçlara kaçak olarak giderdim. Okulu birakmistim. Oto elektrikçisinin yanina verdi beni. Ustadan izin alir maçlara giderdim. Gazete de sattim bir ara. Kazandigimiz parayla o zamanlar Degirmendere?de Kavak Meydani?nda bisiklet kiraya verirlerdi onunla bisiklet kiralardik. Top sahalari Kavak Meydani?ndaydi genellikle. Yavuz Selim de duruyordu, lisenin bahçesi de vardi. Biz biraz daha avantajliydik diger mahallelerden onlar da bizim oraya gelirlerdi.

Ilk profesyonel takiminiz hangisi oldu ve nasil gerçeklesti bu ?
Elektrikçinin yaninda çalisip Çömlekçi?de okulun bahçesinde oynarken Doganspor?un yöneticilerinden Ismail Agabey "Seni Doganspor?a alalim" dedi. Ilk amatörlügüm o oldu. O sene ben Istanbul?a kaçtim ailemden gizli. Agabeyim "Basçavus" Selahattin de Trabzonspor?da top oynuyordu. Trabzonspor Kirmizi-Beyaz?dan Bordo-Maviye geçince agabeyim Sebat?a transfer oldu. Geldi, beni Istanbul?dan aldi. Sebatta antrenmanlara basladim. 17 yasindaydim. O takimda çok iyi yetenekler vardi. Takima girmem zordu ama bir maç öncesi futbolculardan birinin lisansi yetismedi. Agabeyim santrfor ben sag iç oynuyordum. Ilk çiktigim maçta gol attim. Hirsimdan dolayi çok kosardim, azimliydim. Bu çocuk, bu takimda oynar dediler. Agabeyim, sakatlandi. Ondan sonra santrfor oldum, hatta 7 golle gol kirali da oldum Trabzon amatör liginde. Sebatspor o yil Türkiye amatör sampiyonu oldu. Her maç 4-5 gol atardim.

Peki, Trabzonspor?a geçisiniz nasil gerçeklesti ?
Sebatspor ile oynadigim son maçta bir olay oldu. Kagitspor maçiydi. Rakibim bana sert girdi. Ben de ona yumruk attim. Hakem ikimizi birden disari atti. Hiç unutmuyorum, rahmetli Süha Akçay Trabzonspor?un genel kaptaniydi. Trabzonspor ikinci ligdeydi o zaman. Bu arada Ankara, Istanbul takimlarindan bizi izlemeye gelenler oluyordu. Ankara Demirspor, Ankaragücü, Istanbulspor, Vefa gibi bir çok takimdan bizi takip eder, izlerlerdi. Hatta rahmetli Kaya Çilingiroglu da maçlara gelirdi. "Çok iyi, çok yetenekli futbolcu ama bize boksör lazim degil" demis. Rahmetli Süha agabey soyunma odasina geldi "Hiç üzülme. Sen Trabzonlusun, biz seni Trabzonspor?a alacagiz, Trabzonspor?da futbol oynayacaksin dedi". Ben de agabeyim bilir yanitini verdim. Trabzonpor ile pazarlik yapilirken ben yoktum. Bana sorulunca agabeyim Basçavus Selahattin?le konusun dedim. Para ile ilgili bir pazarlik yapildigini da sanmiyorum. Çünkü Trabzonspor formasi giymek bir serefti. Kendi memleketimin takiminin formasiydi. 60 bin liraya 4 yillik imza attim. 10 bin lira pesin para aldim. Parayi babama verdim kendime hiç ayirmadim. O parayi babam kullandi.

Trabzonspor ile ilk günleriniz, ilk maçlariniz nasil geçmisti ?
Trabzonspor formasi altinda ilk yilimda oynayamadim. Kadroya bakinca karsinda o insanlari devasa gibi görüyorsun. Ilk oynadigim maç, Ankara?da Demirspor ileydi. Maçi 2-0 kazandik. Hoca son 20 dakika beni oyuna koydu. Çok iyi kosan azimli, hirsli bir futbolcuydum ama kosamadim. Maç oynanirken "Hocam benim ayaklarim sanki 10 saat kosmus gibi, adim atacak gücüm kalmadi" dedim. Hocam Ahmet Karlikli "Oglum seni çim tuttu, heyecanlandin" dedi. "Hiç kafani takma devam et" dedi. Kis döneminde devre olmak üzereydi askere gittim. 1 sezon ayri kaldim.

Ilk yillariniza ait unutamadiginiz maçlar var miydi ?
1.lige çikan ilk kadroda yer aldim. Kibris Baris Kupasinda oynadim. Bu kupaya Türkiye?den 3 takim çagiriliyordu. Fenerbahçe gelmedi. Onlar katilmayinca Trabzonspor?u aldilar. Girne?ye çikartmanin akabinde gittik. Ilk maçta Galatasaray ile eslestik. Besiktas da Kibris Türkgücü ile eslesti. Galatasaray maçi 2-1 bitti. Ilk golü ben attim. Ikinci golü Galatasaray?dan dan Gökmen atti, 1-1 oldu. Son golü de Hüseyin atti maçi kazandik. Final maçini da Besiktas?la oynadik. Orta sahada Tuncay Mesci harika bir gol atti. Besiktas?i da 1-0 yendik ve Baris Kupasini aldik. Ertesi yil da Istanbul?da sezonun ilk maçini yine Galatasaray?la oynadik. Ilginçtir. O maç ta ayni skorla bitti ve golleri atanlar da ayniydi. Yani ben, Gökmen ve Hüseyin.

Ilk sampiyonluk nasil geldi peki ?
Ilk yilimizda sampiyon olacagiz diye bir iddiamiz yoktu. Hatta Suat agabey Tuncay?la iddiaya girdi. Tuncay Trabzonspor için 5. olur dedi, Suat agabey de ilk 10?a girersek basarilidir dedi.
Devre arasina iki maç kala, Suat Agabey takimin basina geldi.

Sampiyonluga inanilmamasina ragmen nasil oldu da ipi gögüslediniz ?
Ilk Sampiyonlugumuzda Izmir?de Altay maçi oynuyoruz Fenerbahçe de Adana Demirspor?la oynuyor. Hiç unutmam biri de maçi radyodan dinliyor. Fenerbahçe, ilk yarida 2-0 galip dedi. Bizim maç da 2-0 bitti. Maç bittiginde Fenerbahçe 3-2 maglup olmustu Aramizda 3 puan kaldi. Ardindan Fenerbahçe bize geldi onu da yendik arada 1 puan kaldi. Fenerbahçe kendi sahasinda beraber kaldi. Biz önümüze geleni devirdik. 5 puan farkla sampiyon olduk. Biz takim halinde degisik bir atmosfere girdik. Biz maçlari kazandikça, rakiplerin kaybettigini gördük, sampiyonluk havasina girmeden, bilmeden sampiyon olduk biz. Hiç kimse sampiyonluk hesabi yapmiyordu çünkü. Türkiye çalkalandi, sporda ihtilal oldu. Istanbul?un disina sampiyonluk ilk defa çikti. Trabzonlular Türkiye?yi ayaga kaldirdi. Yer yerinden oynadi. Tüylerim simdi bile diken diken oluyor. Halk arasinda mükemmel bir cosku vardi.

Ilk sampiyonluk yilindan unutamadiginiz bir maç var mi ?
Türkiye Kupasi finalinde Besiktas ile eslestik. Trabzon?daki ilk ayakta Kadir?in penalti golüyle 1-0 yendik. Istanbul?da da Besiktas bizi 2-0 yendi ve kupayi aldi. Hiç unutmam Niko, ikinci golü attiktan sonra bizim seyirciye hareket yapti. Ben sinirimden aglamistim. Bir yil sonra da yine Istanbul?da birinci devrenin son maçi Besiktas ileydi. Ben iyi bir orta yaptim. Necmi füzeyi patlatti maç 1- 0. Besiktas?in iyi yiliydi. Bu kez ben onlarla dalga geçtim. Bu rakibi küçümsedigimden degil, bir yil önceki olaydan dolayiydi. Ancak bu hareket milli takima da çagrilmamama neden oldu. Rakiple dalga geçti diye yazi yazdilar benim hakkimda. Üstelik Milli Takimlar Teknik Direktörü de böyle deyince milli takima çagrilmadim. Bir baska maçta Besiktas?la Trabzon?da karsilasacaktik. Erkan agabey bize geldi ve rica etti, yalvardi. "Bu maçi bana parayla verin" diyemem dedi. Yenersek, averajla Besiktas küme düsecekti. "Berabere kalin" dedi. Biz nasilsa sampiyon olmustuk. Erkan Agabey de sevip saydigimiz bir agabeydi. Onun hatiri için onlara 1 puan verelim dedik, verdik de. Bilerek verdik. Klüp olarak degil, biz futbolcular olarak hatir sikesi yaparak verdik.

Basarinin sirrini bir de sizin agzinizdan dinleyebilir miyiz ?
Bizim takimin nese kaynaklari Bekir?le bendim. Bekir?in sesi çok güzeldir. Çabuk konusur ama sarki okudugu zaman harika sesi vardir. Degme dansöz de benim gibi oynayamaz. Tüm gecelerde biz takimin nesesiydik. Bizim nesesiz çok az dönemimiz oldu. Tüm maçlari kazaniyorduk çünkü. Genelde maçlari kazandigimiz için neseli olurduk. Birlik, beraberlik arkadaslik ruhu vardi. Para hep ikinci planda olurdu. Hiç para konusmadik biz. Mesela Besiktas Bekir?le bize 1976?da 600 bin lira para verdi. Trabzon?a 375 bin liraya imza attim. Diger arkadaslara birer daire verdiler. Basarinin en büyük nedeni o dönemdeki o yeteneklerin, o yasta bir araya gelmesidir. Trabzon sehri için bu büyük sanstir. Arkadasligin dostlugun büyük bir önemi var. Bizde guruplasma hiç olmadi. Anca beraber, kanca beraberdik. Birbirimize çok yardimlasmamiz olurdu. Trabzon sehri içinde, 13-14 kisinin, meziyetli insanlarin bir araya gelmesiydi o takim. Keske gelse ama, bir daha böyle bir ekip bir araya gelmez diyorum. Trabzon futbolun besigidir. Trabzon sehri futbolla birlikte özdeslesmis bir sehirdir.

Taraftarlar için neler söylersiniz ? Onlara da büyük görev düsüyor mu ?
Eskiden ben çok iyi biliyorum evdeki bakir tenceresini satip, findik satip deplasmana gelen çok insani taniyorum. Çok vefali taraftarimiz vardi. Trabzonspor sevgisini yüreklerinde tasiyorlardi. Son iki üç yildir taraftar yine bizim zamandaki taraftara benziyor sanki. Trabzonspor taraftari takimina çok sahip çikmali. Disaridaki taraftar Istanbul maçina gittigi gibi burada da onu görmek istiyorum. Taraftar artik ben maça bedava gideyim derse, takimina destek olmazsa, olmaz. Manevi destegini üst düzeyde vermesi lazim. Birlik beraberlik içinde olmasi lazim. Takimi maglup olsa bile nasil Besiktas taraftari yapiyorsa, Trabzonspor taraftari da takimina sahip çikmali. Futbolcular da yenilsek bile taraftar bizim hep arkamizda der, her maçi kurtarmaya çalisir. Kaybedilen maçta futbolcuyu yuhalamamak lazim.

Yeniden basarili, sampiyon bir Trabzonspor için reçeteniz nedir ?
Trabzon özüne dönmesi iyi bir sey ama. Gerçekleri göz ardi etmemek gerek. Trabzon merkez. Dünyada brezilya nasilsa Türkiye?de Trabzon ayni. Trabzon?da bir futbolcu yildizlasmadan onu tasra takimlarina kaptiriyorsun. O futbolcu "ben profesyonel oldum" diyor. Bu futbolcularin gelecegini görmek için onlari elinde tutman lazim. Büyük takim olmak kolay degil. Üç kendi evladimiz milli takimda oynuyor. Gol atinca ortaligi yikiyoruz. Senin tüm takima verdigin parayi Fenerbahçe iki futbolcusuna veriyor mesela. Yeniden yapilanmayi kademe kademe yukari çikmak lazim.

[halil ibo]

Hey gidi Ergin bunlari sana kimse anlatmadi mi ? Anlatmadilarsa önce al oku Sonra da ''Ben bir hata ettim bos mukavele imzalayacagim'' de.

[CAFER ÖZER]

Osman Sahinoglu

Rize?den baslayan futbol serüveninizin ilk yillarini anlatir misiniz bize ?
1961 yilinda Rize?de dogdum. Futbolla tanismam Rize?de mahalle aralarinda oldu. Ilkokul yillariydi. Her sabah arkadaslarla bulusur, aksama kadar maç yapardik mahalle aralarinda. Tek eglencemiz futboldu, baska bir sey düsünmezdik. Ayakkabilarimiz eskiydi ama onlarla idare etmeyi bilirdik. Eski mika toplar vardi. Genelde onlarla oynadik. Ekonomik durumumuz da pek iyi degildi. Okulun bahçesinde de top oynardik. Eve dönüste ayakkabilarim yirtik olunca felaket kiziyordu annem ve babam. Hiç izin vermezlerdi ama hep kaçar, oynardik. Simdi ise anne babalar çocuklarini bize emanet ediyorlar. Aile disindan da kimse beni top oynamam konusunda desteklemedi. Oysa ben futbolu çok seviyordum.

Peki bir takim çatisi altinda ne zaman ve nasil basladiniz ?
Bir takim çatisi altinda Kale Gülbahar takiminin alt yapisinda basladim. Sonra Rizespor?un yildiz takimina geçtim. Oradan da Rizespor amatörüne takimina. O zamanlar PAF takim yoktu zaten. 18 yasindaydim. 1 yil orada oynadim. 1 yil sonra Rizespor A Takimina geçtim. Rize 1. ligdeydi o yil. Trabzonspor maçi vardi, ben ise yedek soyunuyordum genelde. Trabzon?un sampiyon oldugu seneydi. Maç basladi ve Rizespor 1-0 öne geçti. Daha maçi 10. dakikasiydi. Karsimizda efsane bir takim vardi. Hoca bana oyuna girmem için talimat verdi. Ben de basladim titremeye. Ayakkabilarin bagini yavas bagliyorum ki geç gireyim diye. Maça basladim ve Allah ta yardim etti. Biz Trabzonspor?u yendik. Trabzonspor da çok gol kaçirmisti ama. O karsilasmadan sonra da devamli forma sansi buldum zaten. Trabzonspor?u yendik ama o yil Rizespor küme düstü.

Trabzonspor?a transferiniz nasil gerçeklesti ?
Rizespordan sonra Trabzonspor?a geldim. Beni izleyen yöneticiler olmustu. 3 - 4 takim transfer için beni istedi. Trabzonspor?dan da Kenan Iskender vardi saniyorum. Beni Trabzon?a çagirdilar. Ahmet Suat Hoca da istemis beni. Böyle olunca diger takimlari bir anda sildim kafamdan. Diger takimlari hiç düsünmedim. Gaziantepspor vardi, Altay vardi ama dedim ya diger takimlari hiç düsünmedim. Hem Trabzonspor?un büyüklügü, hem de Rize?ye yakin olmasi önemliydi. Böylece ailemden de uzaklasmamis olacaktim. Para pula da hiç bakmadim. Sampiyon bir kadro sampiyon bir takima gitmek istedim. Buna karsi çikanlar da oldu ama hiç farketmedi benim için. Trabzon?a geldim, imzayi attim. Rize?deki hocalarim "sen bizi yiktin, ne yaptin, niye imza attin" dediler. Niye öyle düsünüyorsunuz, Trabzon bizim komsumuz, sampiyon bir takim, gitmeyi çok istiyorum dedim ve imzayi attim. Transfer oldugumda 1 milyon 250 bin lira almistim. Ne kadar pesin aldigimi hatirlamiyorum. Çok büyük bir para da degildi zaten. Önemli olan benim için Trabzonspor?a gelmekti. 17 yasindayken Senol, Necati, Turgay agabeylerin gazetelerdeki resimlerini biriktirirdim. Iki yil sonra onlarla ayni masada yemek yedim, ayni sahada antrenman yaptim. Bu gururu para ile degisebilir misiniz ?

Trabzonspor formasiyla ilk oynadiginiz maçi hatirliyor musunuz ?
Trabzonspor formasi altinda ilk maçim Istanbul?da oynadigimiz Sariyer maçiydi. Trabzonspor?a geldim ama kadroya bakiyorum, kendime birakin ilk 11?i ilk 16?da yer bulamiyordum. Düsündügümde, bu kadroya giremem diyordum. Tabi çalismayi da birakmadim. Hatta daha çok çalistim. Trabzonspor kadrosu dedigimizde, o takimdan 6-7 futbolcunun Milli Takimda bile direkt oynadigini hatirlatayim. Buna ragmen, lig baslarken ben kendime takimda yer buldum. Üstelik sezonun ilk maçinda. Maçtan önce heyecanlanirdim ama maça çikinca her sey düzelirdi. Ismim tahtaya yazildiginda korkunç heyecanlandim, sevindim. 6 numarayla sahaya çiktim. Önceleri orta sahada oynadim. Sonradan sol bek oldum. Böylesine çabuk bin sekilde Trabzonspor?da forma sansi buldum ama ilk yil, ayagimin yan baglari koptu. Samsunda bir maçimiz vardi. Türkiye?nin her yerinde kar yagiyordu. Sadece Trabzon?da hava açikti. Ziyabey sahasindaki antrenmanda Tuncay?la ikili bir mücadeleye girdim ve sakatlandim. 3 ay sahalardan uzak kaldim.

Fenerbahçe maçlarinin ayri bir havasi vardi degil mi o zamanlarda da ?
Trabzon?da "Fenerbahçe?yi yenin, sampiyon olmayin" derlerdi o zamanlarda taraftar. Fenerbahçe ve Trabzonspor o dönemler hep zirve için bire bir savasmislar, aralarinda büyük bir rekabet yasanmisti. Bu rekabet hala da var zaten. Hatta bir sene, Fenerbahçe ile oynuyorduk, bize de beraberlik yetiyordu. Deplasmanda ikili puan sisteminde 22 puan toplamistik. Ama o karsilasmada Fenerbahçe bizi yendi. Fenerbahçe?yi mutlaka yenmemizi isteyen seyircinin galeyanina geldik. O maçi hiç unutamam. Oysa ki berabere kalsaydik bize yetiyordu. Seyirciye de hak vermiyor degilim. Onlar her zaman bizim kazanmamizi istemekte hakli. Belki de biz daha iyi olmaliydik.

Fenerbahçe maçlarini kazandiginizda nasil bir hava olurdu Trabzon?da ?
Kazandigimiz Fenerbahçe maçlari da oldu tabii ki. Cumhurbaskanligi Kupasi maçinda mesela Fenerbahçe?yi Ankara?da 2-0 yendik. Heyecanli ve çekismeli bir maçti. Bir sonraki yil da Fenerbahçe?yi Istanbul?da da yendik. O yil Fenerbahçe?nin puan olarak da önündeydik zaten. Sampiyon oldugumuz yildi ve 84. dakikadaki Dobi Hasan?in attigi golle yenmistik Fener?i. O maçtan sonra Trabzon?a döndügümüzde havaalanindan Trabzon?a 3 saatte gittik. Belki de 10 bin kisi bizi karsilamaya geldi.

Avrupa Kupalarinda da unutulmaz maçlar oynamistiniz degil mi ?
Inter maçini da unutamam. Tuncay?in attigi gol harikaydi. Inter?den önce Kaiserslautern ile oynamistik. Almanya?da oynanan ilk maçta yedektim. Rövans maçi ise sahanin çim olmasi nedeniyle Ankara?da oynanmisti. Ankara?da oynadigimiz maçta hiç unutmam, Birigel?le ikili mücadeleye girdim. Adam çok kuvvetli. Ona vurdum hiç etkilenmedi. Ama vurmama ragmen, ben iki - üç takla attim. O maçta da 3-0 yenilmistik zaten. Çok güçlü bir takimdi onlar. Inter maçi da çok enteresandi. Trabzon?da 1-0 yendik onlari. Oradaki maçi yöneten Dogu Alman hakem bizi kelimenin tam anlamiyla mahvetti. Ben 18?in disindaydim. Faul yaptim ama adam kendini 18?in içine atti. Hakem penalti verdi. 1-0 öne geçtiler. 88. dakikada biri hava topuna çikti, digeri Senol agabeye resmen sarildi. Orada resmen adaletsizlik vardi. Hakem görmedi tabii. Daha dogrusu gördü de veremedi faulü. Maç 2 ?0 oldu ve biz elendik. Maçi da her ne hikmetse televizyon vermedi. "Cinayeti gördüm" diye baslik atilmisti köse yazilarinda.

Lig maçlari arasinda unutamadiklariniz var mi ?
Lig maçlarinin da hepsi çekismeli ve heyecanli geçerdi. Boluspor maçi çok zorlu geçmisti mesela. Trabzon?daki maçta Boluspor bizi çok zorlamisti. 1-0 yendik ama çok zorlandik.
Bir de Besiktas maçi da vardi. Trabzon?da son dakikalarda attigimiz gollerle 3-1 yendigimiz maçti. Soldan orta attim, Dobi Hasan golü atti. Ben gol diye sahaya döndüm, hakem golü vermedi. Ben daha görev yerime gitmeden top bizim sahaya geldi. Bir baktim, top bizim kalenin önünde oynaniyor. Skor 3-1 oldu. Hoca bana kizacak mi diye bakiyorum. Çünkü Hata yapinca çekinirdim. Simdikilerin umurunda bile degil. o zaman Hocaya alttan alttan bakiyorum acaba kizdi mi diye. Bir anlik dalginligimdi bu.

Trabzonspor?dan neden ayrildiniz ?
Trabzonspor?da 2 yil oynadim. 1 Sampiyonluk, 1 Türkiye Kupasi, 1 Cumhurbaskanligi kupasi sevinci yasadim. Sampiyon oldugumuzda ben 20 yasindayim. Sampiyon bir takimdan 22 yasinda niye ayrilayim ki ? O zaman en düsük transfer parasi 5 milyon liraydi. Ben ise 3 milyon lira aliyordum. Yöneticilerime, "Ben sizden bir sey istemiyorum. Bana ayricalik yapmayin. Oynayanlardan farkim ne" diye sormustum. Buna ragmen ben yine de her sartta imza atardim. Ama hoca degisti, göreve Özkan hoca geldi. Belki de beni istemediler. Bunu bilemiyorum tabii. Ama sonra Özkan Hoca Konya?ya gitti, beni de o takima istedi. Bana çok yardimlari oldu. Onun destegini unutamam. Trabzonspor taraftarlarinin sunu bilmesini istiyorum. Ben Trabzonspor?dan ayrilmadim ama beni gitmeye zorladilar. Trabzonspor?dan Zonguldakspor?a gittim. Baktim orasi çok farkli. Trabzon gibi degil. O aradigim havayi Zonguldak?ta bulamadim. O güzelligi, o heyecani yakalayamadim. Tek basima kalmistim.

Basarili bir Trabzonspor?un sirri neydi size göre ?
Basarinin sirrini saniyorum herkes ayni sekilde anlatmistir. Trabzonspor?da yabanci kimse yoktu. Trabzon disindan bir Iskender vardi, bir de ben vardim. Ben de çok disardan sayilmazdim zaten. Aslinda hep bu yörenin çocuklariydik. Sahanin içinde savasiyorduk kazanmak için. Ben Trabzonlular Rizelileri, Rizeliler de Trabzonlulari sevmez fikrine asla katilmiyorum. Ben Trabzon?da çok güzel günler geçirdim ve bana Trabzon halki her zaman çok sahip çikti.

Taraftarla ilgili neler söylemek istersiniz ?
O zamanki taraftar sampiyonlugu kaniksamisti. Taraftar ikinci oldugumuz zaman üzülüyordu. Ikincilik az geliyordu onlara. Sampiyonluk disinda hiçbir sonuç basari olarak degerlendirilmezdi. Simdi ikincilik iyidir diye degerlendiriliyor. Hep kafaya oynardi Trabzonspor. O zamanki coskuyu anlatamam. Her seyirci Trabzonspor?un bir ferdiydi sanki.
Arkadaslik çok güzeldi. Maçtan önce 10-15 arkadas bir araya gelir, neler yapabiliriz diye konusurduk. Simdi o birlik yok. Simdiki sporcularda bunu göremiyorum. Büyük büyüklügünü, küçük küçüklügünü biliyordu. Trabzonspor?un eski sampiyonluk yillarina dönmesi için birlik ve beraberlik sart.

Peki, son olarak neler söylemek istersiniz okuyucularimiza ve taraftarlara ?
Hazirladiginiz yazi dizisi önemli bir tarihi belge olarak herkes tarafindan taktir ediliyor. Bizim için de hatirlanmak çok güzel bir sey. Karadeniz gazetesinin bu sayfasi inanin Türkiye?nin her yerinde konusuluyor. Bana da "sen ne zaman çikacaksin" diye soruyorlardi, kismet bugüneymis. O efsane isimler arasinda yer almak bana gurur verdi. Emegi geçenlere tesekkür ediyorum.

[zedboysts]

bu yazilari ilk defa anca okuyabildim gerçekten mükemmel. Yaw baska var mi macera gibi[img]smileys/smiley36.gif[/img]

[CAFER ÖZER]

bu yazilari ilk defa anca okuyabildim gerçekten mükemmel. Yaw baska var mi macera gibi[img]smileys/smiley36.gif[/img]

KARADENIZ GAZETESINDEN aliyorum her gün bir futbolcu açiklama yapiyor aslinda BMN olarak bunu ölümsüzlestirebiliriz kitap haline getirebilriz DOBI Hasan in açiklamalari vardi hangi gün oldugunu bulamadim.

[omer61]

süpeeeeeeeeerrrrr

[sanatik]

"Ligdeki 2. yilimizda Istanbul?da TSYD Kupasini kazandik. Zaten bir daha da bizi o kupaya almadilar sezon öncesi moralimiz bozuluyor diye"

[img]smileys/smiley36.gif[/img][img]smileys/smiley36.gif[/img][img]smileys/smiley36.gif[/img]

okuyun ezikler !

[CAFER ÖZER]

Dobi? Hasan Sengül

Sohbete futbola nasil basladiginiz ve ?Dobi? lakabinin nereden geldigiyle baslayabilir miyiz ?
1961 Trabzon dogumluyum. 5 yasimda Samsun?a yerlestik. Mahallede top oynarken, sivemden dolayi futbol oynarken topa ?dop? derdim. ?At bana dobi?, ?Ver bana dobi? derken ismim ?Dobi Hasan? kaldi. Mahalle aralarindan Yolspor miniklerine girdim. Sonra yildizlar ligi kuruldu. Bölge karmasina seçildim. Sonra genç takima geçtim. Bu arada Samsun Genç takimina almak istediler beni. O zaman sehir içi transfer olmadigindan lisansimi Trabzon Yolspor?a verdiler. Samsun genç takiminda 1 yil oynadiktan sonra Samsun PAF takiminda oynamaya basladim. O yillar ben sag açik degil de orta saha oynuyordum. 1979 yilinda Samsunspor A Takim kadrosuna alindim.

Ilk futbol aninizi hatirliyor musunuz ?
Genç takimda oynarken, Fahrettin Genç hoca maç kadrosunu açikliyordu. 1,2,5 derken 7 numaraya gelince, ?Hasan? dedi. Arkadaslar birbirine bakmaya basladilar. Kadro açiklandiktan sonra, arkadaslar ?Hasan da kim? diye sordular hocaya. ?Kim olacak Dobi Hasan? deyince birlikte gülüsmeye basladik.

Çocuklugunuz nasildi ? Ortam futbol oynamaniza elverisli miydi ?
Biz 7 kardestik. Ailede tek ben futbol oynadim. Futbol oynamamda en büyük destegi amcamdan gördüm. Bu çocukluk dönemimde kara lastikle dolastim. Simit sattim, boyacilik yaptim. Hepsi oldu. Babamla çalistim, çok yokluklar çektim. Ama inanir misiniz, o yokluk dönemlerim çok güzeldi. O günleri özlüyorum. Bilhassa arsalarda oynadigimiz maçlari, oralarda kurdugumuz dostluklari hiçbir zaman unutamadim. Suna inanan bir insanim ; mahalleden iyi futbolcu çikiyordu. Bugün arsa kalmadigindan, yildiz futbolcu sayisinda sürekli düsüs var. Futbol okullari bu ihtiyaca cevap veremiyor. Biz o dönemlerde zaman bollugundan, bilmeyerek de olsa, tekrar metodunu yapar, kendimizi yetistirirdik.

Trabzonpor?a transferiniz nasil gerçeklesti ?
1983 yilinda Trabzonspor?a transfer oldum. Sayin Mehmet Ali Yilmaz baskanliginda güçlü bir yönetimimiz vardi. Transfer teklifi aldigimda, babam ve amcam devreye girdi. Hem Trabzonluyduk, hem de Trabzonspor güçlü bir takimdi. ?Seve seve gelirim? dedim. Transfer bedeli olarak 12 milyon 500 bin lira aldim. 6 milyon lirasi pesin.

Bordo-Mavili formaya alismaniz kolay oldu mu, zorluklar yasadiniz mi ?
Trabzonspor?a geldigimde ben sansliydim. Mahalle arkadasim olan Sinan Trabzonspor?da idi. Milli takimda da oynuyordum o dönem. Ikinci sansim, Senol agabey, Iskender, Turgay, Güngör gibi diger arkadaslarla samimiydim. O nedenle hiç zorluk çekmedim. Küçüklerin saygi, büyüklerin sevgi gösterdigi bir ortamimiz vardi. Bu anlayisin disinda bir futbolcu Trabzonspor?da zaten barinamazdi. Tek zorlandigim performansimdi. Bunun üzerine Ahmet Suat Hoca ?Sen milli takimda iyi oynuyorsun da, bizde niye kötü oynuyorsun? diye sordu. Çok üzülmüstüm. Ama, kötü oynadigim da bir gerçekti. Takimimiz sampiyonluga oynuyor, ben, bekleneni veremiyordum. 2. yari ile birlikte beklenen performansima kavustum. Suat Hoca tekrar geldi yanima. ?Yanilmisim? dedi, gönlümü aldi.

Peki, Trabzonspor formasiyla oynadiginiz ilk maçta neler hissettiniz ?
Trabzonspor formasi altinda ilk maçimi Zonguldakspor?a karsi oynadim. Müthis heyecanliydim. Zira, Trabzonspor çok büyük bir takim, çok büyük bir kulüptü. Her futbolcu Trabzonsporda oynayamaz. Dile kolay, Senol, Turgay, Necati gibi isimlerle ayni formayi giyeceksin. O formanin agirligi altinda ezilmeyip, kuvvetli olacaksin, bir de iyi oynayacaksin. Bu çok zor bir sey. Ancak, ben bunu basardim. Ilk maçimda da o ortamda gol atma basarisini gösterdim. Mükemmel bir arkadaslik ortami olan, çok iyi defansi, çok iyi orta sahasi ve forveti vardi. Türkiye?ye damgasini vurmus bir takimdi. Gol yeme diye bir derdin yoktu. Maglup oluruz diye bir kuskumuz yoktu. O yil, ya 1, ya 2 kez maglup olduk. Içeride 2, disarida 1 puan garanti gibi bir seydi. Maglubiyet istisna geldi.

Orta saha oyucusu olmaniza ragmen Dobi Hasan?in golcülügü nerden geliyor ?
Ben Samsun?da hiç gol atamazken, Trabzonspor?da gol atmaya basladim. Bu sefer Samsun?dan tepki geldi. ?Niye bizde gol atamiyordun da Trabzon?da atiyorsun.? diye. Ancak, Sinan ile Tuncay ile, Iskender ile olusan o mükemmel forveti olan Trabzonspor?da gol atmamak diye bir sey olamazdi. O yil, Galatasarayli Tarik Hociç?in ardindan gol kralliginda ikinci oldum. O yil Hociç 16 gol, ben 14 gol atmistim. Son Karabükspor maçinda Suat Hoca, ?Penalti olursa Dobi atsin? demisti. Arkadaslar al da at dercesine mükemmel paslar veriyorlardi. Ama ben o heyecandan bir türlü gol atamadim. Kaçirdigim gollük pozisyonlara inanamazsiniz. Maçi 2-0 kazandik ama gol krali olamadim. Sunu söylemek istiyorum ; Samsun?da gol atamazken, bir yil sonra Trabzon?da gol kralligini mucize bir sekilde kaçirdim. Iste Trabzon?un gizemi, kuvveti burada.

Sampiyon oldugunuz yilin unutulmaz maçi hangisiydi ?
Sampiyon oldugumuz yil, Istanbul?daki Fenerbahçe maçiydi. Maça basladik. Ne yalan söyleyeyim, ataklar karsilikliydi. Fakat, beraberlik bize yetiyordu. Maçin 89. dakikasinda Turgay agabey her zamanki ortalarinin birisini yapti. Kafayla gol attim. Sunu da söyleyeyim, ben topa vurmadim, top kafama çarpti. Fenerbahçeli kaleci Yasar?in da yardimlariyla sampiyonlugumuzu ilan eden golü attim. Kaleci Yasar?i seminerlerde gördügümde, ?Yasar senden Allah razi olsun, sayende attigim o golü hiçbir Trabzonspor?lu unutamadi. Ismim de bu golle hala aniliyor.? derdim.

Hem siz, hem Trabzonspor camiasi bu gole ve sampiyonluga çok sevinmissinizdir herhalde?
Günümüzde sampiyon olan Fenerbahçe?ye bakiyorum. Günlerce kutlama yaptilar.
Sampiyonlugu perçinleyip Trabzon?a dönerken otobüsün içerisindeki havaya baksaniz, sanki normal bir maç galibiyeti sonrasi havasi gibiydi. Trabzonspor sampiyonluklara o kadar alismis ki, sampiyonluk maçi normal bir maç gibiydi. Simdiki sevinçleri görünce tuhafima gidiyor. Ayni yilin ertesi sezon açilisinda Trabzonspor?un sampiyon olmus takimlari saha etrafinda dizildi. A takim sampiyon, genç takim sampiyon, diger kategorileri sampiyon olarak sahanin etrafinda tur atarken, halkin coskusu Trabzonspor olarak, tüm birimleriyle sampiyon olmanin hazzini ne unutabilirim, ne de anlatabilirim.

Sizi sampiyonluga ulastiran en önemli etken neydi size göre ?
Oynayaniyla, oynamayaniyla arkadaslik mükemmeldi. Izin günlerimizde hep birlikte hareket ederdik. Çogumuz Milli Takimda oynuyorduk. Ne yöneticilerimize, ne hocamiza, hiçbir kez saygida kusur etmemisizdir. Birbirimize sevgi ve saygida kusur etmemisizdir. Günün yönetimi maddi konuda takima üç kategoriye ayirmisti. Dengeyi çok iyi ayarlamislardi. Baskanimiz Mehmet Ali Yilmaz Istanbul?daydi ama kulüp çok güzel yönetiliyordu. Yönetimin ahengi, bizim estigimizle birlesince de sampiyonluk geldi. Lig sampiyonu olmus, Türkiye Kupasini kazanmis olan Suat Hoca eger degistirilmeseydi, 1984-1985 yilinda da tekrar sampiyon olurduk diye düsünüyorum.


Unutamadiginiz ve güzel olarak nitelendirebileceginiz goller hangileriydi ?
Ben kuvvetli, çabuk, süratli özellikleri olan bir oyuncuydum. Özelliklerimi bilerek oynardim, disina çikmazdim. Trabzonspor?da 2 yilda 22 gol attim. Ancak, iyi golcü degildim, iyi kenar oyuncusuydum. Trabzonspor?da çok güzel gol attigimi söyleyemem. Milli oyuncu olarak vurus teknigim iyi degildi. Anlami açisindan Yasar?a attigim golü, Milli Takim?da Almanya?ya attigim golü unutamam. Almanya?ya ilk gol atan Türk oyuncusu oldum. Genç Milli olmadan, A Milli oldum. Ilk maçimi Bulgaristan?a karsi oynadim. Son 20 dakika Ali Kemal agabeyin yerine oyuna girdim. Benim için bunun anlami büyüktü. Sunu da söyleyeyim, oyuna girdigimde, sasirmistim. Bu sürede nasil oynadim, ne yaptim, hala bilmiyorum. Kuzey Irlanda?daki maçta 2-1 yenildik tek golü de ben attim. O dönem 2-1, 3-1 yenildigimizde sevinirdik. Bugünkü gibi degildi. Günümüzde, Milli oyuncularin güvenleri yerine geldi.

Trabzonspor ile önemli Avrupa Kupasi deneyimleriniz de oldu degil mi ?
Trabzonspor?da ilk Avrupa Kupasi maçini Rusya?da Dinyeper?e karsi oynadim. Trabzonda 1-0 yenmemize ragmen, orada 2-0 yenilip, elendik. Sampiyon olduktan sonra Inter ile Trabzon?da oynadik. Inter?i Tuncay?in golüyle 1-0 yendik. Rövans maçinda öyle enteresan seyler yasadik ki , orta sahayi geçemiyor, sadece mücadele ediyorduk. Senol agabey adeta Inter?e karsi tek basina mücadele ediyordu. Kafasini yardilar, gol yemiyor. 2. yari ayni mücadeleye devam ediyorduk, hakem ceza alaninin yayinda aleyhimize penalti verdi. Sonra Senol agabeyin kolundan çekerek bos kaleye 2. golü attilar. Maçi Dogu Alman hakemin yardimiyla kazandilar.

[CAFER ÖZER]

Osman Denizci

Çocuklugunuz ve futbolla tanismanizla sohbete baslayabilir miyiz ?
1957 - Trabzon dogumluyum. Faroz Mahallesindenim. Mahalle aralarinda top pesinde kosarak futbola basladim. Faroz?da küçük bir sokak arasi vardi evimizin yaninda. Gazete kagitlarindan top yapardik Ikiye iki, üçe üç maçlar yapardik sabahtan aksama kadar. Yasitlarimizla hasir nesir olur, oynardik. Bize kimse yardimci olmadi, elimizden tutmadi. 1970?li yillarin basinda lisenin bahçesinde büyüklerimizin nasil oynadigini, topa nasil vurdugunu izlerdik. Sonra onlarin pratigine basladik bizde. Maddi imkansizliklar da vardi tabii. Aileme deste olabilmek için limon sattim, berber çirakligi yaptim, su sattim, demirci ustasinin yaninda da çalistim. Tek amacim bir top alabilmek ve o topla oynayabilmekti. Kimse futbol oynamami istemezdi. Az dayaklar yemedim. Yokluk dönemiydi. Pantolonlar yirtik, ayakkabilar yirtik, var gücümüzle kaçardik dayak yememek için. Babam benden bise olacagini düsününce biraz yumusamisti.

Ne zaman yeteneklerinizin farkin varildi ?
O zamanlar televizyon yoktu. TRT?nin kisa süreli, siyah beyaz yayinlari vardi, bizim de pek izleme sansimiz olmazdi. Büyüklerimizden Tavuk Orhan vardi. Onun vole vuruslari meshurdu. Oturur onu seyrederdim. Sebat?li Sinan agabey vardi. Onun futboluna bayilirdim mesela. Yavuz hoca da vardi. Hepsi çok iyiydiler. Tekniklerini, topa vuruslarini seyredip seyredip sonra tek basimiza veya arkadaslarla biz de pratik yapardik. Kendimizi yetistirmeye basladik. Bizi izlediler. Osman Saka vardi, Allah rahmet eylesin. Ona tavsiye ettiler. Eve geldi, beni seçmelere götürecegini söyledi. Dünyalar benim oldu tabi. Necati?ler, Ali Kemal?ler maç yapardi, bizi de 10-15 dakika alirlardi maça çok sevinirdik. Seçmelerde 40-50 kisi vardi. Karayollarinin altina çagirdilar bizi. Orta bire yeni baslamistim. Seçilenlere mektup gönderecegiz dediler. Su tarihte seçilenler gelsin denecekti. Gözüme günlerce uyku girmedi. Uzun Levent?le ayni siniftaydik. O, "Bana mektup geldi, seçildim" dedi. Eve umutla gittim, bana mektup gelmemisti. Sok oldum. Levent seçildi, ben seçilemedim diye saatlerce agladim. Ertesi gün mektup geldi. O sevincimi de unutamam. Yillar geçse de unutamam o sevincimi. Ne olursa olsun ilkler unutulmuyor.

Sonra takim disipliniyle futbolunuza devam ettiniz. Hangi takimlarda oynadiniz ?
Yolspor?da 3 sene genç takimda oynadim. 3. sene de A takimla karisik oynadim. Sabah genç takimla oynuyordum, ögleden sonra da A takimla maça çikiyordum. 1971-72-73 yillariydi. Yolspordan sonra, 1974 yilinda genç milli takima seçildim. Amatördeyken genç milliye seçilmek çok önemliydi. Genç takimlarda Türkiye 2.?si olduk. O arada üniversite sinavlarina girdim, kazandim. Erzurum Ziraat Fakültesini kazandim. Erzurum?da, 1975?ten 1979?a kadar hem okudum hem de futbol oynadim. 1979 yilinda Trabzonspor ve Rizespor transfer teklifinde bulundu bana. O zamanlar artirma ile aliniyordu futbolcu. 1979 yilinda Rizespor parayi bastirdi, aldi beni. Ligi 3. tamamladik. Trabzonspor?un sampiyon oldugu senedir. 1981-1983 arasi Fenerbahçe?de oynadim. 1982 ? 83 sezonunda Sampiyon olduk.

Trabzonspor?a transferiniz nasil ve ne zaman oldu ?
Mehmet Ali Yilmaz?in baskanligi döneminde Trabzonspor?a geldim. Agabeyim israr etti, baskan Mehmet Ali Yilmaz agirligini koydu, 1983 yilinda Trabzonspor?lu oldum. O dönemin belkide rekoruydu alinan ücret. Kulüp bazinda Fenerbahçe benden 32 milyon lira bonservis parasi aldi. Büyük paraydi. Bunu klüp aldi. Ben de 10milyon lira aldim. O parayla sahildeki evi aldim. Fenerbahçe bana o zamanlar Bagdat Caddesinde bir daire vermis, yillik da 4.5 milyon para veriyordu. Yani Trabzonspor?dan yaklasik 10 kat fazla para kazaniyordum Fenerbahçe?de. Ama Trabzonspor ile hiç para konusmadim. Gerek de duymadim. Trabzonspor?luluk para ile olmaz.

Flas transfer olarak geldiginiz Trabzonspor?daki günleriniz nasil geçti,
Trabzonspor?da büyük bir sanssizlik yasadim. Ali Kemal?in jübile maçinda ayagim kirildi. 2-3 sene sakatlikla ugrastim. Son sampiyonlukta, o da ligin ikinci yarisinda katkilarim oldu diye düsünüyorum. Sakatliktan sonra ilk maçim Bursa?daki Bursaspor maçiydi. Ilkyarinin sonuna yaklasirken 4-5 maç öncesiydi. Hep su içimde uhdedir ; O dönemde çok sorunluydum. Belki daha da rahat olsaydim Trabzon?a heykelimi diktirirdim. Çok sikintilarim oldu. Özel sorumlarim vardi. Kimseye karsi kirginligim yok. Benim hatalarimdi hepsi. Birsey yapamamamin ezikliginde bazi hatalarim oldu.

Ne gibi sorunlar yasadiniz Trabzonspor?da ?
Necati, Senol ve ben, maçtan bir aksam önce kampta oturuyorum. Suat hoca da var. Ben anlatmaya basladim. "Ilk sampiyonlugum Erzurumspor?daydi, kirmizi kart gördügüm için sampiyonluk turu atamadim" dedim. Fenerbahçe?de oynarken de sampiyonluk maçinda Stankoviç maçin bitimine 15 dakika kala disari aldi beni, kizdim, soyunma odasina gittim. Sampiyonluk turuna orada da katilmadim." dedim. "Ilk defa bir tura girecegim" diye anlatiyorum. Futbol yasantimin 3. sampiyonlugunu kutlayacagim diye heyecanlaniyorum. Maç basladi, iyi de gidiyordu. Maçin son 15 dakikasiydi. Oyuncu degisikligi isaret edildi, bir baktim 8 numara kalkti. O anda moralim çok bozuldu. Ahmet Suat Hoca?nin kisiligiyle hiç bir problemim yoktu. O anda çok strese girdim. Hiç birsey hatirlamiyorum o anla ilgili. Ayakkabilari firlatmisim. Yine oyundan aliniyorum yine tura katilamayacagim. Bardak tasti belki de. Kendimi hatali olarak görüyorum. Ama o an onu kasten yapilmis diye düsündüm. Simdi düsününce hatalarimi görüyorum. Özkan Hoca döneminde 1984 yilinda sezona çok heyecanli girdik. Ik dört maçta bütün varimizi yogumuzu ortaya koyduk. Ona vefa borcumuz vardir. Takim da iyi gitmedi. Özkan agabey ile de son maçlarda yildizlar barismadi, yine sikinti oldu. Ters gitti mi bazi seyler, pesi de ters gidiyor. Ben sanssizliklar yasadim Trabzonspor?da.

Iki büyük takimda sampiyonluk yasadiniz. Fenerbahçe mi, Trabzonspor mu ?
Ilk sampiyonluktaki duygularim hep sorulur bana. Hem Fenerbahçe?de hem Trabzonspor?da sampiyonluk yasadim. Bana sorarlar Fenerbahçe?limisin, Trabzonspor?lumu diye. Ben Trabzonspor?lulugumu kimseyle tartismam. Çok örnek kadroyla büyüdüm ben. Yarim da kalsa, Trabzonspor?la yasadigim o sampiyonluk unutulmaz benim için. Iyiki onu yasamiisiz. Bende bu kadar yetenek varken Trabzonspor?a çok verimli olamadim. Yeteneklerimin karsiligini veremedim ona üzülüyorum.

Trabzonspor ile sampiyon oldugunuz gün neler yasadiniz ?
Istanbul?da sampiyon oldugumuz dönemde Fenerbahçe ile çok kritik bir maça çiktik. Dobi Hasan?in 89. dakikada kafayla attigi golün ortasini ben yapmistim. Fenerbahçe?den Trabzonspor?a geldigim yilin hemen ertesiydi. Çok sevinmistim o gole. Mehmet Ali bey bizi gazinoya götürdü. O aksam sabaha kadar eglendik. Resimlerini hala sakliyorum. Dönüsümüz de muhtesemdi. Havaalaninda binlerce insan, hepimiz halkin omuzundaydik. O duygulari anlatamam.

Trabzon?un ihtilal yaratan kadrosundaki sir neydi size göre ?
Trabzon halki için futbol yasam kaynagidir. Kan insan vücudu için ne kadar önemliyse Trabzon halki için de futbol öyledir. Simdi Trabzon?da futbolcu yetismiyor diyorlar. Milli Takimda 6 yil hocalik yaptim. Trabzon?da çok iyi futbolcular var. Alt yapiya çok önem verilsin. Iyi bir organizasyonla oradan futbolcu fiskirir. Orada köy köy dolassinlar. Alt yapi gözden geçirilmeli. Önümüzdeki 10 sene eski kadrolar kadar basarili bir kadro yapabilirler. Çünkü bu yetenek bizim yapimizda var. Faroz, Sotka, Arafilboyu, Kavakmeydan, Boztepe hepsi bir cevher yuvasi. Karadeniz insani çok yeteneklidir. Her yerin bir özelligi vardir ya, bizim ki de futbol. Tanri bize onu bahsetmis. Elini tasin altina soksun simdiki hocalar. Gençlere, alt yapiya önem versinler, sampiyonluklar gelecektir emin olsunlar. Biraz cesaret gerekli. Çocuklarin cesarete ihtiyaci var. O zamanki gençlik böyle yetisti.

Bugünkü takim ile ilgili degerlendirmeniz nasil ?
Kalite yok bugünkü kadroda. Üzülerek söylüyorum, ne Avrupa?da, ne de Türkiye Liginde bu isi götürebileceklerine inanmiyorum. Savasan bir kadro olduguna katiliyoru ama nerede hata yapiliyor bilmiyorum. Biraz daha dikkat etmek gerekiyor. Her zaman gittigi yere kadar gidecektir. Fenerbahçe ile Galatasaray da çok iyi degil ama bir agirliklari var. Medya olsun, parasal güçleri olsun, onlari tasiyor belirli yerlere.

Taraftarlar için neler söylersiniz ? O günkü taraftar mi simdiki taraftar mi daha iyi ?
O günün taraftarlari ile bugünkünü karsilastirirsam, bak aynaya kendini gör diyorum. O dönemler çok iyiydi. Taraftarsiz bir klüp olmaz. Taraftar seyirci degil, taraftar olmali. O taraftari bu gün bile özlüyorum. Tüm Türkiye?ye göre Trabzonspor taraftari çok özeldir, her zaman da öyle kalacaktir. Para herseyi bozdu. Dostluk vardi, arkadaslik vardi. Trilyonluk, milyarlik arabalara sahip olan futbolcular simdi sadece antremanlarda bulusuyor. Paranin oldugu yerde hersey bozuluyor. Adina profesyonellik diyorlar ama ben inanmiyorum. Amatörlükte olan güzellik kalmadi.

Trabzonspor formasi altinda unutamadiginiz maç var mi ?
Türkiye Kupasi maçlari oynaniyordu. Zonguldakspor?la maçimiz vardi Trabzon?da. Sakatligimdan sonra forma giydigim ilk maçti. Çok iyi oynamistim. Zonguldakspor?u 6-0 yenmistik ve gollerin ikisini de ben atmistim. O maçi da o golleri de unutamam.

Size neden Büyük Osman diyorlar ?
Küçük Senol 30 yasina geldi, ona hep "Küçük Senol" dediler. Oysa ben 22 yasimda "Büyük Osman" oldum. Rize?de 18 yasinda Osman vardi, ona Küçük Osman dediler, bana 22 yasinda olsam da mecburen "Büyük Osman"... Öyle de kaldi sonra. Gittigim her takimda benden baska Osman olmasa da bana Büyük Osman dediler.

[oflubektas]

Ya birseyi anlamiyorum.Zonguldakspor maçi ya birisinin ilk maçi oluyor, ya da unutamadigi maçlar kategorisinde ilk sirayi aliyor. Nedir bu takimin hikmeti?

[izmirdenayhan]

buradaki bütün röportajlari ayri biryerde toplasak iyi olur bence....hepsi çok özel,yol haritamiz olabi,lecek söylesiler...

[Hünkar]

ah ulan ahhhhhhhhhhhhhhh goremedik o gunleri

[falcon61]

O zamanlarimizda olmasa ne yapardik bilmem hala onlarla avunmaya çalisiyoruz ne zaman sampiyonluk görücez yaws

[metinulusoy]

Okuyunca hala tüylerim diken diken oluyor.Keske o günleri bizde görebilseydi.Ezikoglu ezikleri her zaman yeneriz ama masa basi oyunlari bizim belimizi büküyor.En güzel örnegi sezon sonu yapilan ve stvden naklen yayinlanan söhretler turnuvasi.Takimlar ayni,futbolcular ayni,hakemler ayni,tek fark sonuç.Neden;çünkü turnuvanin sonucunda sampiyonluk yok ve masa basi oyunlari yok.

[shotaarveladze]

Allah razi olsun bu yaziyi paylasan arkadasimizdan. Bizi geriye tekrar götürdü o günleri yasadik...[img]smileys/smiley19.gif[/img]

[imported_özgür]

ah ulan su ezikbahceyi bi yensek içerde disarda daha ne isterim ki ama az kaldi cok az kaldi