Trabzonspor'u Büyütmek
Çocuðu olanlar bilirler. Dünyaya bir çocuk getirmenin mutluðu baþka hiçbir þeyde yoktur.
Eziyetli ve sýkýntýlý günler bekler sizi. Ancak anne ve baba olmanýn mutluluðu sýkýntýyý yok sayar.
Bilmediðiniz bir dil ve yaþam þekli yaný baþýnýzdadýr artýk. Ýletiþim kurmak için gözlemlemeye baþlarsýnýz.
Neden aðlýyor? Karný acýktýðý için mi, gazý olduðu için mi? Aðlamalarýnýn arasýndaki fark nedir?
Hangi mamadan daha çok hoþlanýyor? Böyle bir sürü gözlemle kendinizi çocuðunuzla uyumlu hale getirmeye çalýþýrsýnýz.
Bu kent 4-5 ay önce bir çocuk doðurdu. Özenle, sevgiyle ve ilgiyle büyütülmeye çalýþýlýyor.
Þimdi bu çocuk ne yaptý? Altýný pisletti, bir þeyleri kýrdý döktü diyelim. Çocuðunuzdan vazgeçmeniz mi gerekiyor?
Belki de 4-5 aylýk çocuðu döverek terbiye etmeliyiz.Bu kadar küçük çocuðu döverek terbiye etmek doðru mudur? Bence hayýr. Eminim sizce de hayýrdýr. Ne yapmamýz gerekiyor o zaman;
Sabýrla bekleyip ihtiyaçlarýnýn neler olduðunu bulmalýyýz. Neden kýrýp döktüðünün, neden sýk sýk altýný kirlettiðinin nedenleri araþtýrýlacak. Þöyle bir kendi çocuklarýnýzý düþünün. Hiç mi baþýnýza gelmemiþtir þu söylemler acaba? '' Falancanýn çocuðu konuþtu bizimki hala agu diyor'' ya da
'' Filancanýn çocuðu nerdeyse koþacak bizimki hala taytay duruyor '' .Her çocuðun geliþim çizgisi ve geliþme þekli farklýlýklar gösterir.
Daha 4-5 aylýk çocuðun elini ayaðýný beðenmiyoruz.''Sað eli acaba solun yerinde mi olsaydý''
'' Bunun sað bacaðý soldan daha güzel'' Bütünden bir uyum yaratmaya çalýþmýyoruz da tek tek eline koluna ayaðýna bakýyoruz.
Çocuk eðitim kitaplarýna bakýn; yazarlarý sayfalarca yazmýþtýr. Ama bütün kitaplarý okuduðunuzda ortak doðrularýn birkaç sayfayý geçmediðini görürsünüz. Gerisi teferruattýr. Çünkü yazar o kitabý doldurmak zorundadýr. Bizim çocuðumuzla ilgili herkes yukarýda yazdýðým yorumlarý yapýyor.
''Orasý olmamýþ, burasý olmamýþ'' .Kabul ediyorum herkes ekmeðini bir yerlerden çýkaracak.
Ama '' eðitim ve geliþim psikolojisi'' denen bir ders vardýr üniversitelerimizin bazý bölümlerinde okutulan. Her yazdýðýmýzý tekrar tekrar okuyup bu çocuða bu eðitim ve geliþim döneminde böyle mi davranýlmalý diye külahlarý önümüze koymamýz gerekir.
Genel geçer deðerler üzerinden yorum yapmak doðrularý ortaya çýkarmaz.
Çocukken hatýrlýyorum Trabzon'da bir tanýdýk teyze diðer çocuklar gibi beni de ýsýrarak etlerimi burarak severdi. Bu gün düþündüðümde adýný bile hatýrlamýyorum. Ama ayný dönemlerden bir sürü insan sevgileriyle aklýmda. Acaba sizce o teyzenin kim olduðunu neden hatýrlamýyorum?...
Bilmem ne demek istediðimi bazý meslek sahipleri algýladý mý?
Bir noktayý belirtmeden geçmek istemiyorum. Ýnsanlarýn en saf ve yalýn olduklarý anlar heyecanlarýnýn ya da sevinçlerinin en yüksek olduðu zamanlardýr. Duygu yoðunluðu insaný kendi özüne çevirir.Buradan yola çýkarsak sizce çocuðumuz sevindiðinde sevdiði
anne ve babasýna mý koþar yoksa LAPTOPUNA MI?