TRABZONSPOR SADECE TRABZONSPOR DEGILDIR!
<?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
18 yasima kadar Ankara?da oturdum. Babam ve dedem babam daha 6 yasindayken Ankara?ya yerlesmisler. Dedem MKE?de isçi olarak çalismaya baslamis. Ama oglunu, yani babami okutmus. Babam MKE?de Genel Müdürlügü makamina kadar yükselmis.
Ankara?ya ilk geldiklerinde, Kayas mahallesinde gecekondularini elleriyle baba oglu beraber yapmislar. O gecekonduda oturup, 4 kardes tek odali evlerinde yasamislar, okumuslar.
Babam hayatta en önemli idolümdü. Onun çalisma ahlaki, çaliskanligi, dürüstügü hep bana örnek olmustur. Yillar geçip de büyüyünce anladim, onun basardiklarinin kiymetini. Babasinin isçisi oldugu fabrikanin, Genel Müdürü olmasinin gururunu.
Iste kendimi bildigim ve bugün de hatirladigim o yillarda, Trabzonspor?um Türkiye?de bir destan yazmaktaydi. Fenerbahçe 9 sene üst üste bizi yenememisti. Besiktas?in adi bile geçmiyor, Galatasaray?in varligi unutuluyordu. Trabzon?un Ankara?ya her gelisi benim için bir bayramdi. Zevkle, daha 5 yasindayken maçlara gider, eve hep kisik sesle dönerdim.
O zamanlar Küçükesat?ta otururduk. Apartmanimizin adi ?Karadeniz? apartmani idi. Sebebi de oturdugumuz evin müteahhitinin Trabzonlu olusuydu. Apartmanda 4 dairede Trabzonlular vardi. Hiçbirinin de maddi durumu iyi degildi. Zemindeki dairelerde, 8-10 kisilik aileleriyle iki göz evlerinde yasam mücadelesi veriyorlardi. Ben sansliydim. Kolej?de okuyordum. Babam ve annem yillarca çektikleri onca eziyetten sonra çocuklarina, kendilerinin sahip olmadigi böyle bir imkan yaratabilmislerdi. Mahallemizde bu dört dairedeki çocuklardan baska Trabzonsporlu olan yasitim yoktu. Onlarla da oynayamiyorduk. Çünkü onlar benim okula gittigim saatlerde, akrabalari olan müteahhitlerin insaatlarinda çalismaya gidiyorlardi. Dedim ya durumlari da iyi degildi.
Her neyse, ne zaman Trabzonspor Ankara?ya gelse, gider maraton tribününde yerimizi babamla beraber alirdik. Ve ne zaman tribünde olsak, biraz sonra o gündüzleri insaatlarda çalisan arkadaslarim da maratona gelirlerdi. Bu insanlar, o günlerde düzene olan haykirislarini, kanlarindan canlarindan olan Trabzonlu hemserileri ile bordo-mavi renkler altinda paylasmaya gelir, statta bogazlari patlayincaya kadar haykirirlardi.
Çünkü Trabzonspor ayni zamanda bir kimlikti. Sadece bir futbol takimi degildi.
Iste o zamanlardan kalma bir duygusallik bulasti yüregime. Ne zaman Trabzonspor sahaya çiksa gözlerim dolar, tüylerim diken diken olur. Içimden anlamsizca hiçkira hiçkira aglamak ve sahaya inip o formayi giyenlere sarilmak gelir.
Ben babamin, dedemin annemin yasadigi o zorluklari hiç yasamadim. Ama en sevdigim arkadaslarimin, hayatin en zorlu yollarinda baslari dik ve gururlu yürüyüslerini gördüm en sevdigim çagimizda. Çocukluk yillarinda.
En sevdigim onlardi. Pek zaman bulup da oynayamadik beraber. Ama benim basimin belada oldugumu nasil oluyorsa ögrenirler, en zor animda yanimda bitiverirlerdi.
Okulda hep tek ya da iki Trabzonspor?ludan biri olurdum. Onun için yalnizdim. Ama maç günü olup da tribüne gittigimde, ayni benim gibi, mahalle arkadaslarim gibi hayatta yalniz olan Trabzonspor sevdalilari, 30 bin kisi beraber oluverirdik. Orasi bizim bulusma mekanimizdi. Hiç sözlesmeden bulusurduk. Ve o mekanlarda KRALDIK! Senollar, Necatiler, Ali Kemaller, Turgaylar, ve niceleri sayesinde.
Iste o zaman anladim; Trabzonspor?un sadece Trabzonspor olmadigini. O bordo mavili forma sadece onu giyen futbolcularimizin bedenlerini degil, bizim hepimizin yüregini kapliyordu. Bizi bir araya topluyor, hayatta onca eziyetle sindirilmis ruhlarimizi bir araya gelmenin gücü kamçiliyordu.
O gün o zorluklarla yasayanlarin pek çogu bugün hali vakti yerinde insanlardir. Belki de sizlerin babalaridir. Hayat yarisina en geriden baslayip, hiç durmadan çalisanlar ve en öne geçmeyi basaranlardir.
Ne zaman ki Trabzonsporlu bir kalabalik görsem hep içim cosar, aglamak gelir, mahalledeki çocukluk arkadaslarimi hatirlarim.
Bu nedenle Trabzonspor sahaya çikinca gözlerim dolar.
Çünkü bilirim Trabzonspor sadece Trabzonspor degildir.
Simal Yildizi