Bir Trabzonspor Yazısı

[Yaşar]

Üzüldük, sevindik, bazen sövdük, bazen sevdik; dövdük, dövüldük; övdük, övüldük…
Bıkmadık, bırakmadık; yıldırılmaya çalıştık ama yılmadık; korkutulduk ama korkmadık…
Önce ağladık, sonra güldük; zaferlerini yaşadık; şampiyonluklarını düşledik; senle uyuduk, seninle uyandık…
Çok sevdik, peşinden koştuk; bazen çok korktuk ama bir türlü bırakamadık…
Kahpe düşmanlar gördük, kahpeliklerini gördükçe seninle gurur duyduk, övündük…
Kahpeliklere karşı cesur olduk, yıkılmadık…
Cesaretini, adanmışlığını, kimliğini, savaşını gördük; o nedenle korkak olmadık…
Belki sahada yenildiğini gördük ama hiçbir zaman yenilemeyeceğine inanmışlığı öğrendik, bununla mutlu olduk…
En büyük sensini söyledik, hep öyle bildik….
Şampiyonluk görmesek de, şampiyon olmuşçasına sevindik; şampiyon olmuşçasına gurur duyduk…
Kavganı, sevgini, temizliğini, dürüstlüğünü sevdik; hırsızları ve yalancıları gördükçe daha da bağlandık sana…
Kimliğimiz oldun, duruşumuz oldun, kişiliğimiz oldun, hayatımızın parçası oldun…
Yılmadık, yılmayacağız; korkmadık, korkmayacağız; ezilmedik, ezilmeyeceğiz; insanların sevinçlerini, umutlarını çalmadık, çalmayacağız; kirlenmedik, kirlenmeyeceğiz…
Biz seninle hep gurur duyacağız…
Sen var oldukça biz hep yanında olacağız…
Çok yaşa , varol, sağol Trabzonsporum...