Ender Kuyumcu
10.11.2012, 20:57
Maç başlarken tribünlerin büyük bir bölümünün boş oluşunu yağmurlu havaya bağlayanlar asıl nedenin Trabzonspor takımının sezon başından beri hatta geçen seneden bu yana oynadığı kötü futbol olduğunu gözden kaçırmasınlar. Az gibi görünen taraftar sayısı bu futbol için aslında oldukça fazla bile sayılır.
Şurası bir gerçek ki Trabzonspor takımı rakip kim olursa olsun iç sahada ya da deplasmanda oyun üstünlüğünü elinde bulunduramıyor. Hatta bırakın oyun üstünlüğünü elinde bulundurmayı, önde olduğu zamanlarda bile çoğu zaman kendi yarı sahasına hapsoluyor. Bugün de bordo mavililer karşılaşmanın hemen başında iki farklı öne geçmesine rağmen bu tabloda bir değişiklik olmadı. Üstelik rakip ikinci ligden çıktıktan sonra kadrosunu süper lig seviyesine taşıyamamış olan Akhisar olmasına rağmen…
Savunduğu kanat yolgeçen hanına dönen Serkan’ın Zeki’ye, sahada hayalet gibi dolaşan Halil’in Yasin’e, ayağına gelen bütün topları rakibe atan Colman’ın Soner’e, Trabzonspor’un bu oyun sitemine daha uygun olmayan Janko’nun Emre’ye tercih edildiği bir takımın olumlu futbol oynamasını şahsım adına pek beklemiyordum ama Akhisar karşısında bile iki pas yapılamaması, organize şekilde atak geliştirilememiş olması ve maç boyunca sahanın en fazla mesai yapan ikilisinin Trabzonspor’un stoperleri olması gerçekten de acı verici.
İkinci yarının başlamasıyla Trabzonspor kalesini abluka altına alan Akigolar aradığı golü bulduktan sonra baskısını iyice artırdı ama yakaladığı pozisyonlarda biraz şanssızlık biraz da beceriksizlik sonucu beraberliği yakalayamaması sonucu hak ettiği bir puandan oldu.
Halil’e 75 dakika sabreden Güneş, sezon başından beri yapmış olduğu tek olumlu müdahaleyi Emre’yi oyuna alarak yaptı ve bu müdahalenin sonucunda Emre’nin Adrian'a aktarmış olduğu topla başlayan atakla gelen gol hem tribünleri hem de kendisini rahatlatmış oldu. Akhisar karşısında takımının bulduğu gollerden sonra şampiyonlar ligi finalinde gol buşmuşcasına sevinen deneyimli hoca verdiği bu görüntüyle psikolojik olarak pek de rahat olmadığını anlatır gibiydi.
Sonuç olarak Trabzonspor takımı ligin belki de en güçsüz takımı olan Akhisar Belediye karşısında üç puana sahaya futbol adına olumlu hiçbir şey yansıtamadan kavuşmuş oldu. Şans terazisinin kendi kesesine ağır bastığı için gelen bu galibiyet belki bordo mavililere biraz nefes aldırdı ama bundan sonraki haftalarda da oyun olarak taraftarının ümitlenmemesi adına her türlü sinyali verdi. Her zaman söylediğimiz gibi Trabzonspor takımı bu oyun anlayışı ile ancak şansının yaver gittiği karşılaşmaları kazanıp, şansının yanında olmadığı karşılaşmaları da kaybetmeye devam edecektir.
Şurası bir gerçek ki Trabzonspor takımı rakip kim olursa olsun iç sahada ya da deplasmanda oyun üstünlüğünü elinde bulunduramıyor. Hatta bırakın oyun üstünlüğünü elinde bulundurmayı, önde olduğu zamanlarda bile çoğu zaman kendi yarı sahasına hapsoluyor. Bugün de bordo mavililer karşılaşmanın hemen başında iki farklı öne geçmesine rağmen bu tabloda bir değişiklik olmadı. Üstelik rakip ikinci ligden çıktıktan sonra kadrosunu süper lig seviyesine taşıyamamış olan Akhisar olmasına rağmen…
Savunduğu kanat yolgeçen hanına dönen Serkan’ın Zeki’ye, sahada hayalet gibi dolaşan Halil’in Yasin’e, ayağına gelen bütün topları rakibe atan Colman’ın Soner’e, Trabzonspor’un bu oyun sitemine daha uygun olmayan Janko’nun Emre’ye tercih edildiği bir takımın olumlu futbol oynamasını şahsım adına pek beklemiyordum ama Akhisar karşısında bile iki pas yapılamaması, organize şekilde atak geliştirilememiş olması ve maç boyunca sahanın en fazla mesai yapan ikilisinin Trabzonspor’un stoperleri olması gerçekten de acı verici.
İkinci yarının başlamasıyla Trabzonspor kalesini abluka altına alan Akigolar aradığı golü bulduktan sonra baskısını iyice artırdı ama yakaladığı pozisyonlarda biraz şanssızlık biraz da beceriksizlik sonucu beraberliği yakalayamaması sonucu hak ettiği bir puandan oldu.
Halil’e 75 dakika sabreden Güneş, sezon başından beri yapmış olduğu tek olumlu müdahaleyi Emre’yi oyuna alarak yaptı ve bu müdahalenin sonucunda Emre’nin Adrian'a aktarmış olduğu topla başlayan atakla gelen gol hem tribünleri hem de kendisini rahatlatmış oldu. Akhisar karşısında takımının bulduğu gollerden sonra şampiyonlar ligi finalinde gol buşmuşcasına sevinen deneyimli hoca verdiği bu görüntüyle psikolojik olarak pek de rahat olmadığını anlatır gibiydi.
Sonuç olarak Trabzonspor takımı ligin belki de en güçsüz takımı olan Akhisar Belediye karşısında üç puana sahaya futbol adına olumlu hiçbir şey yansıtamadan kavuşmuş oldu. Şans terazisinin kendi kesesine ağır bastığı için gelen bu galibiyet belki bordo mavililere biraz nefes aldırdı ama bundan sonraki haftalarda da oyun olarak taraftarının ümitlenmemesi adına her türlü sinyali verdi. Her zaman söylediğimiz gibi Trabzonspor takımı bu oyun anlayışı ile ancak şansının yaver gittiği karşılaşmaları kazanıp, şansının yanında olmadığı karşılaşmaları da kaybetmeye devam edecektir.