Benden izin bile almadin yüregimden içeri girerken...Hos,ne zaman girdigini bile hatirlamiyorum ya...Sen söylüyordun,ama ruhsalt seninruhun degildisanki...Nasil becerilir,dinleyene bu duyguyu vermek bilmiyorum...Bilemeyecegim de hiçbir zaman...
Sen benim neyimdin,onu bile bilmiyordum ki daha...Abiden öte,babadan yakin...Candan ayirt edilemeyen...Adi var miydi ki bunun.Hangi sifat konulabilirdi o anlatilamayan duygularin yerine...Amcami çok sevmistim,hiç tanimamama ragmen...Kimi zaman o oluyordun gözümde belki...O 18inde terketmisti beni,taniyamamam ondandi belki...Sense 33ünde...Isyana girmese,o kadar çok sözüm var ki söyleyecek....Susuyorum seni düsünerek,içime atiyorum yine...
Sen "yenecegim bu illeti" diyordun,inaniyorduk hep birlikte...Sen ii olacaktin,ve ben baska baska konserlerine de gelecektim senin...Ama bir baska istemistim Hey Gidi Karadeniz'e gelmeyi bu sefer...Olmadi...Keske sen de gelmeseydin Kazim Koyuncu..Böyle gelecegine,hiç gelmeseydin keske...
MELEGIM...Seni özlemeyecegim,dedim ya..Insan uzaktakileir özler diye...Yüregimde o bulundugun yerden çikis yok KAZIM ABIM...Benimlesin sonsuza dek...
Tesekkürler Bülent abicigim...Yüregine saglik yazdigin bu güzel "sey" için...